Frans Veldman schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 0:08:

Nee, zou schrikdraad dan wel zo veilig zijn?
Ik heb me dat ook wel eens af zien vragen als Isabella eens tegen de draad aan ging en dan na 5 min. nog met haar hoofd stond te schudden.


Interessant. Maar de mijne kan niet anders dan onder een boom gaan staan (veel bomen in en rondom wei en uitloop). Best gevaarlijk dus ook wel.

Ik heb ooit bij de buren de bliksem op de stroomdraad zien inslaan. Dat was geen pretje. De zoon werd tegen de grond gekwakt in de schuur waar het apparaat hing en de vader die bezig was met de schrikdraad had een brandwond aan zijn arm. Het viel gelukkig nog mee. Ik dacht dat de weerlicht voor mijn voeten insloeg. Wat een klap en wat een dreun. Ik stond ongelukkigerwijs in de stalopening en kon me niet bewegen van de schrik. Het paard (pony; new forest) wilde eruit en stond op haar achterbenen in paniek voor me, maar ze is niet over me heen gegaan. Toen de schrik weg was ben ik in grote haast naar huis gerend, wat was ik bang en geschrokken. Nog altijd bang van onweer.

Groeten,
Ingrid

Ilona Kooistra schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 0:07:

I : valt mee, niet echt iets te zien. Het bloed wel nog steeds (is

P: Als dat zo is, dan is het

I:DA zei dat ik daar zo lang mogelijk mee moest wachter.

P: De reden dat het blijft bloeden zou wel eens kunnen liggen in het feit dat Bala zo rennerig is. Moeilijk he , met een Arabier...

Bloed (laten bloeden) maakt ook schoon (uitstroom), zo kan er weinig vuil naar binnen. Maar toch oppassen voor zwelling, roodheid, warmte, koorts e.d. Pien

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 0:30:


Jawel hoor. Dat komt omdat de stroomafgifte op elektronische manier ultrakort gemaakt is.

De oudewetse, mechanische "paddestoelen" zijn een heel ander verhaal en hebben niet die hoge voltages.

Een slimme pony trekt rubberlaarsjes aan

Groeten, Egon.

Hmm, dus toch hoefschoenen kopen, ik begreep al niet waarvoor.... Pien

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 0:30:


Heb er in Zwitserland eens tegen aan staan pie...
Heb ook wel 5 min. staan schudden maar er niks aan over gehouden gelukkig...hahaha....


Ik zet ook altijd het schrikdraad uit als ik het hoor onweren...

Groetjes Nick (die in gedachte nog weer even pijn heeft...)

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 23:28:


Een beetje kan ik het wel uitleggen. Ten eerste ik ben kokerblind, dus ik zie nog een heel klein stukje, bijvoorbeeld een oog of een oor, het is een heel klein gezichtsveld dus. Ik zie dus geen heel hoofd of heel paard tegelijk. Ik praat heel veel met de meiden, ,en raak ze veel aan, door de vertrouwensbasis die we hebben opgebouwd begrijpen we elkaar.
Maar niet ieder paard kan die verantwoording aan hoor, met Greifa liep het echt mis, dat was een heel onzeker paard die steun zocht bij de ruiter of begeleider of hoe je het ook wilt noemen. Op een gegeven moment werd ik echt bang, dat versterkte ook weer haar angst. Voor dat paard was het eerlijker om een zekere baas te zoeken die haar wel de steun kon geven. Brella bijvoorbeeld is nu pas een jaar, maar ze weet niet beter. Bjork is goed op haar nummer gezet door Falka toen ze me een omver wilde lopen. Falka helpt me dus eigenlijk in de wat moeilijkere situaties, die neemt een beetje de zorg op zich voor mij. Maar vraag maar raak hoor, als je meer wilt weten hoe ik het doe en hoe ik oplossingen vind.

Groeten Esther

Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 22:32:



Hoi Ilona,
Kinke loopt ook al meer dan een maand met haar Boett deken. Ik heb bij haar ook het idee dat het een stuk erger is dan vorig jaar en volgens mij komt dat ook omdat ze o.a.penicilline heeft gehad nadat ze hoefbevangen werd. Ze heeft nu voor op haar hoofd een kaal plekje, onder haar buik, en op haar manenkam, net achter haar oren. Ik heb laatst een tubetje Caldiflor van VSM gehaald (mensenmiddeltje volgens mij) gewoon om te testen en dat heeft bij haar erg goed geholpen, het haar groeit nog niet maar ze heeft geen jeuk meer :)
En verder spuit ik haar met anti-vlieg in waar de deken niet zit en zo proberen we de kriebel periode weer door te komen.
groetjes,
Marina

Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 22:32:


Nou, alsof het zo moest zijn kreeg ik net een artikel van een meneer Vry uit de richting van Antwerpen te lezen. Hij is naturopaat en is gespecialiseerd in zomerexceem bij paarden. Hij beweert dat zomerexceem veroorzaakt wordt door een 'beestje' in het bloed van het paard, en dat via bloed, sperma e.d. van moeder/vader op veulen wordt overgedragen. Dat beestje (wat het dan ook moge zijn) is allergisch voor het speeksel van de collicoidesmug en veroorzaakt die hevige jeuk. (voor mij nieuw, wellicht voor enkelen van jullie al 'oude koek")
d.m.v. Haartests kan hij dit uitmeten en met kruiden behandelen. De haartest is zeer eenvoudig, je stuurt gewoon wat haar op. Nu is die meneer al zeer oud en hij heeft het veel te druk, dus als ieder voor zich gaat reageren duurt het veel te lang eer je antwoord van hem krijgt.

Wat ik nu wil doen is via ons forum coordineren wie meer info over deze methode wil. Ik weet dus helemaal niets van zomerexceem en dus kan ik hier niet de discussie aangaan omdat ik op dat gebied een leek ben maar wil mij wel inzetten om er meer van te leren.
Ook omdat deze meneer wellicht meer te bieden heeft op het gebied van natuurlijk paardhouden.
Hij gaat mij over een paar dagen een berg info sturen, en als het mij aanspreekt wil ik hem een keer uitnodigen voor een info-avond in ons centrum, en zodoende zien wat zijn methode voor een ieder van ons kan betekenen.
De website van meneer Vry : www.den-bosdries.tk , hij zegt zelf dat er niet veel opstaat,alleen info over zomerexceem,maar in deze tijd van het jaar heeft hij het te druk om zijn website up to date te houden.
Weet alleen niet of het zinvol is dit per persoonlijke mail of via het forum te coordineren. Pien

Spirithorses schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 11:07:


Aanvulling : meneer Vry zegt dat hij de paarden dus afdoende kan behandelen, als het beestje eenmaal uit het lichaam verdwenen is , komen de eczeemverschijnselen nooit meer terug.
Het zou dus niet erfelijk zijn, alleen dat doorgeven van dat beestje via bloed, e.d. Zelf fokt hij Fjorden.

Hij meet de haren via een Biotensor, soort van energiemeter.
Off course (ja ja Frans....) heb ik gevraagd of zijn methode al wetenschapplijk bewezen is, nog niet dus, ze zijn zelf nog volop bezig het middel uit te testen,en tot nu toe reageren praktisch alle paarden erop door te genezen....(?!?!?!) .Hebben wel wetenschappelijk onderzoek aangevraagd maar dat kan pas gebeuren als er een bepaald aantal paarden genezen is. Is nog allemaal niet zo eenvoudig....Pien

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 0:30:


Tamara doet dit ook wel, schudden met haar hoofd, neusgaten wijd, snuiven en het er even uitrennen...maar meer omdat ze dan even behoorlijk van streek is (tja, zou ik misschien ook zijn als ik een klap kreeg van het schrikdraad)

Ik heb weleens meegemaakt dat een paard met een ijzer op het draad stond, is ook echt geen pretje (geleid natuurlijk goed). Soms denk ik ook wel eens dat er bij sommigen iets te veel volt op staat hoor.
En ik heb weleens gezien dat een paard zijn begeleider tegen het schrikdraad drukte...was niet echt een heel slimme actie aangezien het paard dan ook een schok mee krijgt

Groetjes,
Linda

Hoi,

Ik heb een 3 jarige ruin die nog niet beleerd is, maar dat zou vanaf nu dus wel kunnen.
Het punt is dat ik twijfel of ik daar wel goed aan doe. En dan bedoel ik niet voor het paard, hij is kerngezond en heeft een prima karakter, maar voor mijzelf.
Kan ik dit wel, doe ik er goed aan, of is het niet verstandig? Reden hiervoor is kort gezegd dat ik erg onzeker en zelfs bang kan zijn tijdens het rijden.
Voor helemaal op de details in te gaan hoor ik graag van jullie wat er allemaal bij komt kijken e.d. bij het beleren van een jong paard.

Dit als ondersteuning om een keuze te maken over wat ik moet doen. Want bang zijn en een jong paard is dat wel een verantwoorde combinatie? Daarintegen heeft hij wel een heel stabiel en betrouwbaar karakter.

Ik hoop van jullie feedback te krijgen en mocht ik niet helemaal duidelijk zijn in mijn verhaal dan hoor ik het!

Marijke.

Hij is

Hoi Pien,
Wanneer je bij 'zoeken' zomereczeem intypt, krijg je alle berichten die op het forum staan over zomereczeem. Misschien interessante informatie voor je? Dit 'beestje' is al eens ter sprake geweest op het forum + alle reacties hierop.
Wellicht heb je er wat aan.

Groetjes,
Janet

Marijke schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 12:40:


Bang zijn is per definitie nooit een goede combinatie. Maar het siert je dat je voor je bangheid uit komt. Op zijn minst is er een aanleg van eerlijkheid in benadering.

Nu zou een simplistisch advies kunnen zijn: laat maar door een "expert" doen, en liefst zo dat die "expert" jullie ALLEBEI, als combinatie dus, behandeld.

Mijn misschien minder simpele raad is te proberen dichter bij je paardje te komen staan, zodat je als automatisch ook niet meer bang bent. De bedoeling is toch dat jullie vriendjes worden? Dat is iets wat je toch zélf moet doen.
Maar verder weet ik daar zonder ook maar iets van jullie en jullie situatie te kennen ook niets over te tiepen.

Groeten, Egon.

Want bang zijn en een jong paard is dat wel een

Eerlijk gezegd vind ik het niet zo verstandig wanneer je bang bent om een jong en onervaren paard te gaan berijden. Sowieso zou ik gaan beginnen met grondwerk, zodat je elkaar goed leert begrijpen. Bovendien is dat erg leuk om te doen.

In ieder geval succes,
Janet

Marijke schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 12:40:


Ben het met de anderen eens, het is geen goede combinatie. De angst en onzekerheid die jij hebt zullen hoogst waarschijnlijk op het paard overslaan (hoe stabiel en betrouwbaar hij ook is, hij is nog steeds jong). Het is sowieso verstandig om met grondwerk een goede band op te bouwen, ookal laat je je paard dan door een deskundig iemand inrijden. Ik heb mijn paardje zelf ook zadelmak gemaakt en zelfs al een aantal keren op haar gereden, maar heb er toch een deskundige bij moeten halen. Dit omdat het zadel ging schuiven bij het opstijgen, paard vond dit niet prettig, ben er twee keer op de grond belandt en toen ontstond bij beiden onzekerheid. Gevolg: neerwaartse spiraal. Nu wordt ze door iemand verder ingereden (op NH-wijze). Deze vrouw weet wat ze doet en dat brengt ze over op mijn paard. Wanneer zij er eenmaal op kan rijden, zal ze mij en mijn paard nog begeleiden voordat we echt alleen met z'n tweetjes verder gaan. Het kan prima als je heel zeker van jezelf bent en een rustig/kalm type. Maar als je zelf al aangeeft te twijfelen en angst te hebben zou ik het niet zelf doen. Iemand die veel ervaring heeft met jonge paarden en zich gewoon rustig houdt, brengt dit over op het paard. Het paard is dus gebaat bij iemand die 'weet waar die mee bezig is' zogezegd. Ik dacht ook genoeg ervaring te hebben en te weten waar ik mee bezig was, maar nu zie ik wel degelijk dat ik het beter aan iemand over kan laten die in alle situaties rustig kan blijven. En iemand die gewend is om er ook eventueel rustig keihard af te vallen, ik ben niet zo schokbestendig hahaha

Groetjes,
Linda