jose schreef op woensdag 20 september 2006, 9:24:
> Anna van Rheeden schreef op woensdag 20 september 2006, 8:10:
>
>>
>> Ja, dat is een duidelijk verhaal. Engelse stijl met constante
>> druk - waarvan ik dan denk daar krijgt een paard inderdaad eelt
>> van in de mond! (kan dat de bedoeling zijn?) En iedereen weet
>> ook hoe gevoelig en irritant het voelt om een klein wondje, aft
>> of zelfs een voedselrestje tussen de tanden in de mond te
>> hebben (als we dan toch gaan vergelijken....).
>>
Bitloos is rijden zonder (constante) druk. Mijn ervaring met
Nee,
bitloos is zonder bitgebruik. Verder zegt het nog niets.
>>
bitloos is dat onze paarden relaxter zijn en je als ruiter
>> wordt gedwongen met signalen te rijden (niet de teugels maar
>> juist zit, balans enz), het vereist een subtiele(re?) meer
>> holistische communicatie tussen ruiter en paard en dat bevalt
>> mij, en mijn paarden volgens mij ook, uitstekend. De halsring
>> is dan ons volgende doel, zonder iets kan uiteindelijk ook
>> natuurlijk.
Ik snap de goede bedoeling hier wel, en "signaalrijden" is prima. Het betekent dat je samen met je paard afspraken geleerd hebt. Het zegt weerom weinig over hoe die afspraken tot stand zijn gekomen noch hoe die afspraken onderhouden worden. Signaalrijden kan even vrolijk mét bit.
>> groetjes @
>
> Waarom krijgt een paard van Engelse stijl eelt in de mond?
Was het maar waar!!!
De werkelijkheid is veel pijnlijker, en uitermate dieronvriendelijk. Door graduele verhoging van de pijngrens (ongevoeligheid) zal, hoe ruwer het bitgebruik is, het paard "hard in de mond" worden. Dat is echter een relatief gegeven omdat, wil p+ bitwerking effect blijven sorteren, zowel latentie als magnitude van de stimulus in orde moet zijn ALSMEDE DAT AAN MINIMAAL DE DREMPELWAARDE VOOR RESPONS VOLDAAN MOET WORDEN. Hetgeen in gewone straattaal betekent dat je op tijd hard genoeg moet martelen.
Het venijn zit 'em in "hard genoeg" (drempelwaarde): Het uiterst gevoelig "uitmuntend" gereden paard zal evenveel straf/pijn-ervaring beleven als het afgestompte, ruw gereden manegepaard.
Gezien bovenstaande beschouw ik al het "traditioneel" hippische, wat niet op basis van bewuste leerprocessen/conditionering maar op basis van mechanisch aandrijven plaats vindt, als onnodige (onnodig omdat er betere alternatieven bekend zijn) dierenkwellerij, net als sportvissen, plezierjacht, swientietikken en palingtrekken. De laatste 2 zijn verboden geworden in praktijk, feitelijk zijn nmm volgens de bedoeling en letter van de wet alle verboden in NL.
Dat de wet, in zoverre die dierenbelang dient, volkomen is uitgehold, slecht of niet wordt toegepast, de houding van de Nederlandse beleving t.o.v. andere diersoorten op zijn minst driedubbel hypocriet is... is een andere zaak.
> Niet als je goed rijdt en je paard licht in de hand is. En is ie dat
> niet, dan is ie daar op te trainen.
> Waarom is
bitloos per definitie zonder druk?
Dat is het ook niet.
Maar ik wat ik communicatief-technisch onder druk versta, en mechanische druk, zijn totaal verschillende begrippen. Mechanisch aangelegde druk is een deelverzameling van communicatieve mogelijkheden, andersom niet.
> Ik rij met bit en zonder bit precies hetzelfde, als we
> dressuren dan dressuren we (licht aangenomen teugels). Klossen
> we, dan hangen de teugels wel eens in een boogje maar ook lang
> niet altijd.
> Rijden is rijden, hangt weinig van de optoming af.
Dat ligt dan aan jou, aan jouw attitude, aan je kennis of ontbreken ervan, etc.
Zegt verder niets.
Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar
Warboel
