e m kraak schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 14:35:


Alweer iemand die met sprakeloze verbijstering op een bericht van mij reageert!!
Zo erg is het toch niet, wat ik schrijf??
(geintje)
Isabel

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 13:38:


Dat wist ik weer niet Ik heb het ooit eens aan een IJslander gevraagd, en die vertelde met dat ze dus wel eens vis voeren bij gebrek aan goede voeding, geloof zelfs dat het om zoute haring ging.
Maar op zich klinkt het best logisch dat ze aangespoelde vis eten.
Zeker als er bijna niets meer te eten is. Dat zal op se Shetland eilanden ook wel opgaan denk ik.
Kan best hoor dat ze een vogeltje heeft gegeten, ik heb het die van ons nog nooit zien doen, wel speelt Brella met vogels, die gaat er achteraan, maar ze krijgt ze in ieder geval niet.


groeten Esther, fijn dat je wee mee schrijft.

door honden bedoel ik dan he
Het schijnt enorm gevaarlijk, zelfs dodelijk, te kunnen zijn voor honden wanneer deze eten van paardenmest van paarden die pas een ontwormingsmiddel hebben gehad.
Misschien is het bij de meeste van jullie wel bekend, maar ik wist het niet tot ik het hier las.
http://www.jumpingboxers.com/lezenartikelenpaarden.php
Piet

jo schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 9:13:


Jammer...
Als Frans en Ilona nou nog wat meer camera's ophangen (met geluid?)kun je de meeting ook volgen....hahaha..

Groetjes Nick

Piet schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 15:23:


Alweer het net opgegaan, want dit lijkt mij een sterk verhaal.
Inderdaad komtin sommige hondenrassen een gen voor dat de individuen met dat gen erg ziek zal maken als ze ivermectine krijgen toegediend. (Sorry, kromme zin).
Maar onderzoek wijst uit dat 95% van de actieve chemicalien worden gedeactiveerd in het paarden lichaam, en als de mest blootgesteld is aan zonlicht wordt wat er nog over is alsnog gedeactiveerd.
Dus de "overdosis" ivermectine in paardenmest lijkt mee te vallen.
Neemt niet weg dat het geen kwaad kan voorzichtig te zijn.
Groet,
Isabel

Ilona Kooistra schreef op donderdag, 13 mei 2004, 22:26:


Leuk plan!
Zou ik denk ik wel voor zijn overgekomen uit UK (goed excuus om weer nederlandse bodem te betreden), maar ben dan in Ghana, dat is net iets te ver. Jammer.
Heel veel plezier allemaal, ik hoop wel veel foto's te zien hier.
Groet,
Isabel

hoi ingrid.

het paard op de foto is een paso-peruano. ze is inderdaad niet zo groot, 1.52m, maar groter is dit ras ook niet. ze is 7 jaar, en met haar doen we ook koetsen, met de andere ook, maar zij is favoriet!

in het begin wist ik niet hoe je een foto moest plaatsen, maar gisteravond heb ik het ontdekt.

als je nog vragen hebt, stel ze gerust, want het is voor de meeste een tamelijk onbekend ras.

groetjes monique

Hmm, ik heb net weer in de bak gereden maar ik vraag me af of ik pride nu beloond heb of juist gecorrigeerd heb voor zijn wegrennen.
Maar ik moet zeggen dat hij juist wel ontspannen en vriendelijk voelde na het rijden.
Het zit zo, de buitenbak van 25 x 45 ( niet omheind helaas ) ligt naast een windsingel ( boompjes/struikjes ) . En dit ritselt en er zijn allerlei geluiden in. Ik voelde mij daar niet langer prettig in dus ben ik vandaag in de omheinde bak van 20 x 25 gaan rijden. Ik merkte ( weer geleerd van een fout ) dat ik onbewust ook al 'strakker' reed. Dus vandaag losse teugel en ontspannen. Pride vloog weg, ik pakte heel rustig de teugels op en wachtte tot hij stilstond/achteruitging en nagaf. Bij de minste poging liet ik direkt de teugels vallen en beloonde ik hem uitgebreid.
Voor mijn gevoel begeleidde ik hem dus meer ipv hem tegen te werken. Na een paar keer merkte ik dat als hij wegrende ik hem werkelijk waar binnen no time stil had staan en ontspannen had.
Maar heb ik hem nu eigenlijk beloond voor het wegrennen of juist niet? Zoals ik hierboven al schreef ben ik met een zeer tevreden gevoel van een zeer ontspannen paard afgestapt, dus zou ik zo denken, dit zit wel goed. Of heb ik hem geleerd dat als hij wegrent hij daarvoor beloond wordt door dat rustmoment? Het wegrennen verminderde wel. En het werd ook minder heftig.
Voorheen had hij nooit last van die windsingel. Maar een paar weken geleden vloog er ineens een vos uit en daarna is dit gekomen.

cornelie

Isabel van der Made schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 16:35:


Hoi Isabel.
Ik wil toch even reageren nog. Toevallig heb ik vanmiddag, omdat ik met een artikel over zulke zaken bezig ben, gebeld met een firma die anti-worm middel maakt. Na heel wat heen en weer gepraat verklaarde de meneer na het opgezocht te hebben dat je pas na 6 weken er helemaal zeker van kunt zijn dat alle resten uit de mest zijn verdwenen, veel langer dan de algemeen geldende opinie denk ik.
Piet

Mijn 6 jarige ijslander steigert in de trailer zodra ik weg rij (en ik rij echt heel voorzichtig met een automaat, dus weinig stoten etc.)Nu is hij al twee keer over de balk heen gekomen met zijn been en nu durf ik niet meer met hem op stap. Wie weet een oplossing? Tips voor eventuele cursussen zijn ook welkom.

Nick Altena schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 16:31:


Dat klinkt niet eens zo slecht. hahaha

Piet schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 17:48:



Hai,
juist, zo zie je maar, nooit afgaan op een enkel onderzoek.
Maar voordat nu iedereen met een hond op dit forum in de vliegende paniek schiet als hun dier paardenmest eet- in hondenontwurmers zit vaak ook ivermectine, dus is het verstandig denk ik, als je hun hond hebt van een 'verdacht' ras, of een kruising etc. dan is het wel erg de moeite waard om uit te zoeken hoe het met de overgevoeligheid zit.
Kan mezelf nu niet meer helemaal volgen, maar als je hond het gen niet heeft, is er geen enkel gevaar als hij/zij paardenmest met ivermectine eet.
Als je hond het gen wel heeft, was je daar misschien al achter.
Ik kan niet duidelijk maken wat ik bedoel, domme bui,
Isbael

Isabel van der Made schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 18:29:


het is nog veel erger als je , zoals ik, praat zoals jij schrijft, begrijp ik je daarom zo goed? :)

cornelie schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 17:37:


Meestal zeg je gevoel wel of het goed of niet goed is en het relsultaat liegt er ook niet om.

Veel mensen gaan hangen aan de teugels als het paard schrikt. Gooi je juist op dat moment de teugels los of blijf je gewoon ontspannen zitten en beloon je hem dan door hem een klopje op de hals of anders te geven. Dan beloon je niet het weg rennen, maar het alert blijven op jouw. Natuurlijk kun je niet de teugels in eens weg gooien als je op een paard zit dat niet te stoppen is als het schrikt, maar het is beter dan te gaan trekken.

Je hebt gemerkt dat je na verloop van tijd, eigenlijk geen moeite meer heb om hem te stoppen. Het paard heeft geen negatieve gevoelens gekregen bij het weg rennen. Het weg rennen doet het paard namelijk als er iets negatiefs als b.v. iets engs of een ruiter die gaat hangen. Op het moment dat het weg rennen niet meer negatief is, zou het paard ook niet zo sterk meer gaan rennen tot helemaal niet meer gaan rennen. Het schrikt zet een grote stap, waarna hij weer stil staat om te kijken of het nu wel echt iets was. Op dat moment kun je het paard uit gebreid belonen, zodat hij zelf verzekerder word en gaat kijken wat er is en later enkel een schrik reactie geeft zonder weg te rennen.

oevermans schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 18:03:


Jeetje doen al die IJslanders dat?? Ik hoor het zo vaak. Die van ons is nu gelukkig braaf in de trailer. Voor de veiligheid leggen we wat balen hooi in de punt, zodat als ze over de balk klimt, zij heeft dat nog niet gedaan, ze er niet op komt te hangen. We zorgen dat ze veel hooi heeft. Wij hebben het haar geleerd met een rustig ervaren paard naast haar in de trailer. Staat je IJslander alleen in de trailer? Op de wei is ie vast niet alleen dus het probleem is misschien wel het alleen zijn. Pas op trouwens met een hooinet, die van ons heeft het vorige week voor mekaar gekregen om daar in vast te komen met haar voorbeen. Ze had gelukkig niets, maar een mes bij je hebben is wel heel handig, ik denk dat ze het heeft gedaan toen we al stilstonden. We hadden haar ook onmiddelijk los.

Groeten Esther