Oke, hier komt dan het verhaal van de drop van Loes.
Het verhaal van de drop is een zaak van gewicht. Letterlijk.
Als ze ergens van verstoken zijn in Israel is het wel van drop. Dat hebben ze daar niet.
Loes heeft dus groot ingeslagen toen ze een week in Nederland was. In haar handbagage had ze twee kilo drop.
Eenmaal bij mij moest we haar bagage wegen want ze mocht 20 kilo ruimbagage mee en 5 kilo handbagage. Het zadel woog al 12 kilo. Haar tas al iets van 14. Er moest dus geschrapt worden. De slaapzak mocht achterblijven. De dikke winterjas ook.
Die zouden dus bij mij blijven. Vervolgens hebben we het hele zadel uitgekleed. Fenders eraf, stijgbeugels, riemen. Alles wat eraf kon ging eraf en.... in de handbagage met als gevolg dat de handbagage 2 kilo te zwaar was. Ja, ja precies die 2 kilo drop.
"Dan laat je die drop toch hier," was mijn advies. "Dat stuur ik je wel na."
Nee niets ervan, de drop moest mee.
"Ik kan de stijgbeugels wel hier laten," bedacht Loes. "Ik heb in Israel wel stijgbeugels."
Geen goed idee natuurlijk, natuurlijk. De stijgbeugels wogen haast niets, bovendien moet je maar afwachten of die andere stijgbeugels passen.
"Laat die drop er toch uit."
"Nee, nee, nee, de drop moet mee."
Alle boeken eruit (4 dikke pillen) De tas was nog te zwaar.
"Drop?"
"Neeeeeeeeeee!"
Uiteindelijk had ik een geweldig idee, al zeg ik het zelf.
"Als je die jas nu toch meeneemt en aandoet, die wegen ze niet voor de handbagage, dan kun je de drop over de zakken verdelen."
Zo gezegd zo gedaan. De drop verdeeld in allemaal kleine zakjes en in alle zakken van de jas gestopt zodat hij werkelijk bolstond van de drop.
Handbagage precies 5 kilo, ruimbagage 2 kilo te zwaar maar daar was overheen te komen.
Kunnen jullie je het voorstellen?
Daar stond Loes op Schiphol. Bijna 30 graden buitentemperatuur met een dikke winterjas aan. Zakken volgestouwd met drop.
De douane.
"Wilt u u zakken even leegmaken mevrouw? En wat hebben we bij ons mevrouwtje? Wat zijn dat voor een zwarte dingen? Komt u maar even met ons mee."
Warboel
