Isabel van der Made schreef op donderdag 14 september 2006, 18:39:
> Wil schreef op donderdag 14 september 2006, 17:24:
>
>> 'NEE' werkt hoor Piet! En dan niet een langgerekte

> discussieren, mocht je dat ambieren.)
>
> De meeste hengsten konden niet hun sexuele ei kwijt, ze braken
> wel soms los, en dat was dan een robbertje vechten.
Oh ja.... dat zal minder leuk geweest zijn.... al die beschadigingen!
> alleen het komt wat vaker en intenser voor. Dus als er een
> merrie in zicht was, vroeg ik altijd om aandacht, maar liet ze
> wel lekker kijken.Uiteindelijk was het zo dat we dansend langs
> de merries gingen, met veel misbaar, aan een lange teugel.
Ja, mondje dicht houden is altijd moeilijk bij hengsten.... zich mooi maken voor de dames is veel leuker. Maar dat hoort erbij.
>
> Ook met de heethoofdige arabierenhengstjes.
> Het heeft mischien een wat langere adem nodig, en omdat je nu
> zelf geblesseerd bent, vraag je je misschien af waar je aan
> begonnen bent, maar een hengst is, zoals je uit eigen ervaring
> weet, wel heel erg leuk.
Dat is het dus ook. Hij is gewoon nu half lief, half piraat!
Nee, ik vraag me niet af waar ik aan begonnen ben. Dat wist ik van te voren. Hij heeft daar (fokker) vanaf maart puur op stal gestaan, weg van zijn kudde. Lekker rustig. Hij had geen contact met zijn kudde meer...... En als ie al in een soort rijbak stond, ging hij ijsberen waardoor hij ietwat aan de schrale kant geworden is. Beter zo als dik trouwens.... Qua opvoeding is er dus ook niets aan gedaan.
Ik denk dus zelf dat ie nu even de 'schade' aan het inhalen is.... Geleidelijk aan zal het wel wat inzakken... zeker tegen de winter. Een paar weken geleden leek hij gemakkelijker, ook niet happerig, maar dat was wel in zijn eigen, dichtgebouwde, omgeving...
Nu ziet ie van alles en er worden dingen met hem gedaan.... Als ie maar denkt dat ik het hek van de rijbak openzet.... begint hij al te dringen, zó graag wil hij naar buiten. Hij wil graag de wereld ontdekken, is gretig.
Het leuke is dat hij recht door mijn keukenraam naar binnen kan kijken. En zodra hij maar denkt dat ik naar buiten kom kijkt ie me recht aan, oortjes naar voren.
Heel attent dus. Hij houdt mij al echt in de gaten en vaak begint ie meteen te hinniken, ditmaal tegen mij. Maar dat komt ook omdat ik eigenlijk de enigste ben die er wat mee doet. Jules is natuurlijk heel vaak niet thuis en wil ook niet dagelijks geconfronteerd worden met dingen doen met een paard.... normaal zou het ook niet nodig zijn.
Ach.... in de basis is zijn karakter gewoon erg goed. Hij is wel een eerlijk paard en dat is het belangrijkste. De dingen die erbij komen zijn puur hormonen...
> Dus geef de moed niet op.
Nee hoor! Ik zal echt niet zo snel een radicale beslissing nemen....
>
> Je hebt nog alle tijd!
Daarom......
>
> Isabel
Wil.