reddertje schreef op zondag 27 augustus 2006, 22:57:


hallo allemaal,

ik zie dat jullie allemaal hier schrijven dus ik probeer er hier even stiekum tussendoor te tikken.
ik had een nieuw berricht geschreven over de verwaarloosde hoeven van het paard dat ik aan het opknappen ben daar haar baas het achterwege had gelaten wat aan de hoeven te laten doen.
verschillende mensen hadden gemaild en gevraagd of ik het verloop wilde bijhouden met fotomateriaal.
nu heb ik dat gedaan en het gemeld maar niemand kijkt.
ik wil niet opdringerig zijn hoor maar het beest is zo gelukkig met haar bijna gezonde hoeven en loopt nu niet meer kreupel.
wel staat ze nog met haar hele gewicht op de toon want als ze in het zand staat kan ik mijn vinger onder de achterkanten van voor en achterhoeven halen terwijl ze haar voeten niet laat wegzakken.
verder wil ik het hier bij laten en hoop dat jullie kijken ,

Coulash schreef op zondag 27 augustus 2006, 21:32:


Waaauwww =D ik vind het echt sjiek!!
Proficiat he

Groetjes,

Anne

reddertje schreef op zondag 27 augustus 2006, 23:27:

Hoi Reddertje,

ik kan de foto's niet vinden?

Ans Jondral schreef op zaterdag 26 augustus 2006, 17:44:


volgens mij is het de tijd acher elkaar die hiermee bedoeld wordt. De afweging wordt bij strasser gemaakt of pijnstillers nodig zijn. Hierbij gaat het niet enkel om de eerste 5 dagen

Piet schreef op zondag 27 augustus 2006, 20:23:


Ik ben het helemaal met je eens Piet. Toen Bully doodziek was heb ik hem ook de kans gegeven. Ik wist dat hij het net zo goed niet had kunnen halen. Hij had er veel pijn door. Toch denk ik dat dat het zeker waard is.

Aan een ernstig ziek mens wordt ook alles gedaan om het beter te krijgen. Als er ook maar een beetje hoop is, is dat voor de meeste mensen toch een reden om ervoor te vechten. Waarom zou dit bij een paard anders zijn? Zelfs met veel gebreken kan het leven nog mooi zijn.

Volgens mij is het probleem eerder dat het als ongewoon wordt gezien om zoveel voor een ziek dier te doen. Hoe ziek het paard is, als het nog de wil heeft om te leven en ervoor te vechten moet het de kans krijgen, hoe klein deze ook is.

Margot

Nils Vellinga schreef op zondag 27 augustus 2006, 16:42:

Ah, duidelijk. Je bedoeld VOOR mij uit lopen... Nee, dat is niet goed. Dan heb je niets meer te vertellen bij een eventuele schrikreactie..
Ik bedoelde eigenlijk meer onder het zadel.....
Dus ik zeg geen 'nooit'..... )

Chaser zal mij, als ie al naast loopt, ook nooit passeren.....

Ja, het is wel mogelijk.

Wil

Nils Vellinga schreef op zondag 27 augustus 2006, 20:24:


Nee Nils, nooit. Ik loop altijd naast hem. Vroeger liet ik 2 weilandhekken open om hem te verplaatsen... omdat de roundpenn de verbinding is en ik die af kan sluiten, is dit mogelijk... Helaas is ie, zo voorzichtig als ie is, toch een keer tegen de punt van een weilandhek aangelopen... en een fikse schaaf daaraan over gehouden. Dus begeleid ik hem altijd door naast hem te lopen. Eerst hij veilig in het andere weiland, dan pas paard los en hek sluiten....
Wil.

jacqueline postmes schreef op zondag 27 augustus 2006, 21:30:


)

In november 2005 ben ik begonnen met het natuurlijk bekappen van onze paarden en nu, na 9 maanden, laten de oude zolen los en komen nieuwe conisch gevormde zolen tevoorschijn! Hoera!
Bij Satrio was er sprake van ernstig ondergeschoven hielen voor, die komen nu mooi omhoog. De zolene warene helemaal plate maar er is nu dus een mooie nieuwe tevoorschijngekomen. Achter had ie een hele scheve zool, die helemaal vanzelf rechttrekt - alleen door steeds de zool te volgen bij het bekappen. Niets zo bevredigend! Sanda had al vrij redelijk gevormde hoeven, maar, blijkt nu, die waren nog steeds te lang want de oude zolen laten nu allemaal los en er komen mooie nieuwe tevoorschijn, waardoor blijkt dat de natuurlijke, eigen, vorm van de hoeven een stuk korter is. We hebben wel af en toe wat gevoeliger dagen gehad maar konden altijd rijden (alleen soms niet over het grint of harde asfalt, de zachte berm opzoeken). En de paardjes zijn blij! Ik kan het wel weer van de daken schreeuwen: het natuurlijk bekappen werkt! Je paarden varen er wel bij!
Ik heb er dan ook alle vertrouwen in dat het ook bij Sherina, die pas 3 maanden geleden bij ons kwam met zwaar verwaarloosde pannekoekvoeten, helemaal goed gaat komen. Ik pleeg onderhoud, minstens 1 maar meestal 2 keer per week, door bij te raspen, altijd de zool te volgen, hielen laag (ik geef wel altijd 1 a 2 millimeter ruimte) en ik maak altijd kwartierboogjes - die geven voor mijn gevoel ruimte aan de hoef om de eigen vorm op te zoeken (hoe zeg je zoiets...). En natuurlijk altijd de mustangrol.
Voor degenen die nog twijfelen aan het natuurlijk bekappen: doe het nou, echt waar, het is bewezen, ik zie het met eigen ogen. Je doet je paarden, en jezelf, geen groter plezier dan door de hoeven natuurlijk te bekappen.
Einde promotie-praatje nee ik meeeeeeeeen het!
gr van een hele blije anna

jose schreef op maandag 28 augustus 2006, 0:14:


de foto's staan in fotoalbum,de tweede pagina en dan bij reddertje onder de naam vreselijke hoeven.
groetjes

Coulash schreef op zondag 27 augustus 2006, 20:26:


wij zitten hier in de betuwe tussen t volk van de aangespannen gelderse paarden!

Zaterdagavond was het li achterbeen van FLuga ineens heel erg gezwollen. Ik was er niet - Een bevriende chirurg en cardioloog dachter aan trombose - een infectie die er al langer zat en nu uitbrak - Ze loopt rond - ziet er verder gezond uit en steunt ook op die voet - mankt wel - en je mag niet echt aan de binnenkant van het been komen. De zwelling zat vrij hoog... die zwelling neemt nu af.... ik ga dadelijk kijken... als het niet goed is komt de DA erbij... misschien weten jullie nog wat...
Er zitten wel putten in die wei die ze misschien nog niet zo gewend is,, maar past een paard daar niet voor op? Het is tenslotte een vrij bedaagde merrie.???
Myriam

Margot van Lare schreef op maandag 28 augustus 2006, 0:36:

Nee hoor, voor mij is het probleem niet dat het als ongewoon wordt gezien om zoveel voor een ziek dier te doen.
Voor mij is het probleem: Hoe extreem mag je je paard laten lijden omdat je HOOPT dat je een ziekte kan bedwingen? (Ik heb het hier over gevallen zoals op de site, waarbij ook de profs twijfelen.)
Achteraf is het natuurlijk gloria halleluja wanneer het goed is afgelopen, dan mag het in de bladen en dan WAS de aanpak mede dankzij de vele pijnlijke offers dus succesvol. Maar o, die onzekere weg ernaartoe, wat doe je hem aan... MAG dat zomaar?
Ik vind het een enorme gewetensvraag. Hij kan het zelf niet beslissen zoals een ernstig ziek mens. Mag je hem legaal folteren? Omdat jij VERMOEDT dat hij het er levend af gaat brengen? Maar daar moet-ie dan wel wat voor doen? Is dat paardgericht?

En nu hou ik erover op met de dooddoener dat ik hoop dat zoiets nooit maar dan ook NOOIT mijn pad zal kruisen.

Ik weet niet zeker of de gene die voor op loopt ook altijd de alfa moet zijn. Mijn merrie is zeer duidelijk de alfa van de groep. Zij bepaald wie waar staat en eet. in het verleden ging ik vaak rijden met de oudere merrie van de groep, die duidelijk de onderste in rang is. toch liet mijn merrie haar graag voorop lopen tijdens buitenritten. dit veranderde niets aan wie uiteindelijk de baas is volgens mij.

groetjes Debbie

reddertje schreef op maandag 28 augustus 2006, 8:04:


Hele mooie vooruitgang!