CooLLady schreef op zondag 27 augustus 2006, 0:06:



Hallo Milena,
Het 'heen wel lopen 3kilometer en dan terug rijden' is dus al een hele prestatie begrijp ik.
Mijn tip: zoek uit waar het probleem precies begint.
En ga dat dan steeds herhalen, waarbij je het zo veilig mogelijk houdt.

Misschien wil je teveel tegelijk?
Ik merk wel eens bij mezelf, als het allemaal goed gaat, dat ik zin heb in meer. Toch maar en stuk verder gaan dan ik eerst had gepland.
Dan moet ik mezelf echt even toespreken: nee, niet doen, houd je aan je plan. Als het mis gaat kan je weer helemaal opnieuw beginnen...

En wat dat onzeker voelen betreft: het gekke is dat je die onzekerheid kunt voelen en tegelijkertijd toch in je kracht blijven (je verbonden blijven voelen met hemel en aarde); zoiets als 'ontspannen in je onzekerheid'. Als ik dat doe, ontspant mijn paard ook meteen.
Groet,
Coralie

Piet schreef op zondag 27 augustus 2006, 11:24:

Ben ik niet met je eens. Ik vind dit geval een duidelijk geval van proefdier gezien de continue twijfel over de te volgen strategie.


Dit is toch een ander geval? Deze bekapmevrouw is Strasser niet. Strasser is een dierenarts, van wie je mag aannemen dat ze meer kijk heeft op het totale medische beeld dan -met alle respect- een bekapster.


Nee, dat wisten ze juist niet! Ze hebben keer op keer getwijfeld als ie lag te kreperen!


Dat weet je pas als het voorbij is. Ook zij wisten niet hoeveel pijn er nog zou komen.


Wat ik al zei: als je het vantevoren wist! En onder de dope houden zou een totaal ander verhaal zijn, maar is blijkbaar onmogelijk, ik lees nl niets over pijnstilling! De kliniek van Strasser geeft ook alleen de eerste 5 dagen eventueel iets.

Daar ben ik het volledig mee eens. Het stuk opent weer een extra luik op de hoevenmaterie, heel prima.
Maar het bergt ook het gevaar in zich dat men lijden gaat bagatelliseren omdat men de blik fanatiek gericht heeft op de eindoverwinning. Daar zit mijn grootste angst.

Even terzijde. Ik hoorde dat de van Nassaus prat gaan op hun methode van hoefkanker genezen. Het is in vergevorderde gevallen ongelooflijk pijnlijk en kan wel een jaar duren. Zij kicken erop het te winnen van de natuur; ik vind dat dus doorgeslagen beroepsidiotie. Ik vind dat je in zo'n geval het vluchtdier paard diervriendelijker helpt met een finaal spuitje dan met een jaar lang foltering.

Katrien schreef op donderdag 24 augustus 2006, 17:37:


Het gaat echt niet. Misschien hebben we een misverstand. Ik ken helaas alleen de duitse namen voor de verschillende bekkenonderdelen. Met schaambeen bedoel ik wat in het Duits Schambeinfuge genoemd wordt, de plaats waar de twee bekkenhelften bij elkaar komen. Ik bedoel niet de verbinding schaambeen-zitbeenknobbel (in het Duits Sitzbeinast en Schambeinast).
Ik heb even gegoogled maar kon zo snel niet de juiste Nederlandse namen vinden.
Dat je door drie punten een vlak bepalen klopt, echter zitbeenknobbels zijn geen punten. Welicht kun je helemaal op het uiterst voorste randje van je zitbeenknobbels zitten en dan op je schaambeen terecht komen. Als je echter gewoon (comfortabel) zit op je zitbeenknobbels steekt het schaambeen schuin omhoog.
Misschien dat je op een engels zadel wél op zitbeenknobbel en schaambeen tegelijk kunt zitten, dat loopt namelijk ook wat omhoog aan de voorkant, dat zou je uit moeten proberen (hoewel dat sowieso geen goede zithouding oplevert).
Ik heb wat afbeeldingen bekeken en het zelf uitgeprobeerd op een turnbok: op een oppervlak dat niet tussen je benen door naar voren omhoog loopt kan je niet op alle drie tegelijk zitten.

Informatie over menselijke anatomie speciaal gericht op paardrijden haal ik voor een groot deel uit "Gymnasium des Reiters" van vader en zoon Schusdziarra. Dat is een heel duidelijk boekje. Het is niet meer te krijgen maar geinteresseerden zullen het vast een keer ergens op internet tweedehands kunnen vinden.

Groeten, Roxanne

Christel Provaas schreef op zondag 27 augustus 2006, 18:00:


Ik ben toch geneigd dit vreselijke ziektegeval iets te relativeren
Ergens in het bericht stond dat er wel degelijk mensen bij waren die bevangenheid opgelost hadden.
Ik heb gelezen dat het eigenlijk om 3 problemen na elkaar ging. De bevangenheid met de zoolperforatie, daarna de hoefzweren en daarna de maagproblemen. In principe allemaal op te lossen zaken. Maar wel een opeenvolging van narigheid.
Ook staat er dat ze toch wel degelijk bute gebruikten als pijnstiller.
Er is een veearts bij geweest. Er zijn natuurlijk fouten gemaakt bij de bekapping en de beoordeling van de maagzweren, maar ook dat is hersteld Toen ze besloot het op te geven, zag het paard er na enige dagen toch weer beter uit.
Christel, ik moet eerlijk zeggen dat ik hoop nooit voor zo'n beslissing geplaatst te worden en als ik dan besluit mijn paard erdoor te slepen, omdat ik een sprankje licht zie, dat ik er dan gespaard voor mag worden fouten te maken

Piet

Nils Vellinga schreef op zondag 27 augustus 2006, 16:42:


Nog eentje Wil,
Loop jij ook regelmatig achter Chaser, hem naar een ander weiland of door de straat, te leiden?

Nils en Olly

Wat is die regio?
Hier bij ons in het verre Noord-Oost Friesland worden we gewoon aangehouden op het fietspad door allerlei pluimage: "Famke, famke, dat is levensgevaarlijk...zonder bit. Wat doe je dan alsie ervandoor vliegt?"

Lachen joh! Ik bied dan wel aan, dat ze even op mogen stappen.......

En zonder ijzers? Hoofdschuddend en achterstevoren fietsen ze ons voorbij....

Niet alleen mij paardje heeft humor onderweg, ook de voorbijgangers zorgen voor menige lachbui van mijn kant!

We hebben ons wel heilig voorgenomen om volgend jaar in de jaarlijkse plaatselijke ringrijderij ZONDER bit, Zonder ijzers en zonder oogkleppen te verschijnen aan de start!
Winnen we vast de originaliteitsprijs!

Gr. Bianca

Els Kleverlaan schreef op zondag 27 augustus 2006, 14:19:


Zeker naar laten kijken. Het kan een gezwel zijn!