ingrid van der post schreef op zondag 20 augustus 2006, 12:55:
>
> onze merrie kan ook wel moeilijk zijn met opstijgen, t s bij
> tijd en wijlen dat ze zomaar weg kan schieten onder je. als ik

> aan, en als ze dan wilde bijten, kreeg ze de wind van voren. ik
> wil ook never nooit iemand meer op een van onze paarden hebben.
> ze doen allemaal t zelfde, trekken aan de teugels en de benen
> op die buik rammen!
Naar aanleiding van jouw verhaal wil ik mijn laatste ervaringen vertellen op dit gebied.
Mijn Arabier heeft vaak verzet gehad tegen opzadelen en aansingelen. Eenmaal dat gebeurt, blijft ze braaf staan.
Maar ze is wel gevoelig voor de singel, en heeft meermalen wondjes gekregen vlak achter haar voorbenen door de singel. Waar ik dan steeds weer wat op verzon, om dat te voorkomen.
Maar de laatste tijd doe ik het anders.
Er was hier een tijdje terug discussie over de singel (Sandra wilde elastiek proberen en Peter uit Spanje vertelde dat zijn vriendin met een los onder de buik hangende singel reed).
Ik heb toen uitgeprobeerd hoe los de singel van mijn zadel mag zijn als ik er op zit, zonder dat het zadel gaat glijden. En het volgende ontdekt:
Als de singel los is, blijft het zadel meer naar achteren zitten (wat ik graag wil) en trekt zich op die manier dus wat strakker (buik van paard is daar dikker).
Ik doe nu het volgende:
Voordat ik aansingel om op te stijgen leg ik het zadel verder naar achteren. Zodra ik zit maak ik de singel eventueel nog een gaatje losser.
Gaat echt goed: zadel blijft lekker naar achteren liggen en paard krijgt geen wondjes meer door de singel.
Begrijpen jullie wat ik bedoel?
Groet,
Coralie