Coralie van W schreef op zaterdag 19 augustus 2006, 19:51:


Nee hoor. Je verhaal klopt helemaal als een bus. Maar er zit echt een verschil (bij mijn Bright dan) tussen de momenten dat ze echt bang is of dat er lekker groen gras in de kant staat of dat ze terug naar huis wil. Het onderscheiden, dat is een kunst. De leidmerrie bijt haar groep in de kuiten als ze niet snel genoeg in de richting gaan waar ze ze naar toe wil hebben. Mijn brommen. (ik schreeuw niet hoor) is eigenlijk hetzelfde. Maar ik zou natuurlijk af kunnen stijgen en hetzelfde als de leidmerrie doen. Erachter gaan lopen en haar voor mij uit drijven.

Esther schreef op zaterdag 19 augustus 2006, 19:10:


Ik heb Indy een jaar. In het begin was het nog erger. Ze steigerde zelfs als een tweede persoon haar vasthield bij het opstijgen. Ik kon alleen opstijgen als iemand haar een wortel in haar mond stak. Een tijdje was het beter. Rechts opstappen ging beter dan links.
Na die oefening van haar te laten lopen is het weer slechter.
Opstappen zonder zadel gaat heel gemakkelijk. Haar zadel past maar aansingelen vindt ze ook niet leuk. Eerst probeerde ze mij te bijten nu bijt ze in het touw. In de paddock rondjes rijden of laten lopen vindt ze vreselijk. Ze legt haar oren aan. Als ze over balkjes rijdt gaat het beter want dan is ze afgeleid. Ik rijd haar zonder bit, met touwhalster of bosal omdat ze dan beter luistert. Indy is een heel gevoelig paardje je mag haar nooit benen geven of klikken met je tong want dan schiet ze er vandoor.

Eva