Eva Saegerman schreef op donderdag 17 augustus 2006, 9:31:


Als je zo niet kunt afstappen, hoe stap je dan in vredesnaam op op zo'n reus? (en dan valt die van jou nog mee).
Want dat moet toch precies hetzelfde zijn - alleen andersom?
Als je je paard ergens in het bos even laat grazen en je stapt even af is er immers geen krukje of zoek je dan iedere keer een boomstronk uit?

Waarom hebben mensen eigenlijk zulke grote paarden, vraag ik mij af (nee, geen aanval, echt een vraag).
Ik vind van die reuzengrote paarden veel minder handzaam.
En al helemaal als je zelf niet al te groot bent.
(Mazir is mijn grootste paard en die is bijna 1.60 - vind ik eigenlijk te groot, ik begin er nu aan te wennen maar als ik mag kiezen vind ik zo 1.53 / 1.55 de mooiste maat).

Groet, Pien

Eva Saegerman schreef op donderdag 17 augustus 2006, 9:31:


Als het goed afloopt is het inderdaad erg grappig......
Heb er nog een: jaren geleden had ik erge hooikoorts, in de ergste tijd hielp niets, het was gewoon volhouden en doorgaan. (Nu is het gelukkig bijna over!) Ik was toen op paardevakantie en moest om de haverklap ontzettend hard niezen. De leiding merkte grijnzend op dat dat wel erg handig was, hoefde hij niet achtom te kijken en te tellen, ik reed achteraan en als hij mij hoorde niezen, was iedereen er nog. Op een gegeven moment kwamen we op een weg waar je mooi kon gallopperen. Wij dus in gallop, het ging keihard, geweldig. Krijg ik toch een ontzettende nietsbui en ruk per ongeluk aan een teugel. Mijn paard vliegt zo een ontzettend smal paadje de berg omhoog, bomen vliegen voorbij, allemaal verschrikkelijk krap, takken. Niemand had wat gemerkt, want ik reed immers achteraan om de beginnelingen in de gaten te houden dat iedereen ook meekwam en niemand in de problemen zou komen. (Schaam, kom je zelf in de problemen......) Ik paard stilgezet en voorzichtig achteruit de berg weer af, er was geen ruimte om te keren. Daarna er maar op een drafje achteraan en maar gokken dat je de goede weg neemt. Het was een geliefde weg voor ruiters, dus spoorzoeken hielp helaas ook niets. Gelukkig kwam mij de grote baas tegemoet, vreselijk bezorgd, hij had mij niet meer horen niezen. Later kwam de grote baas zelf in de problemen met een van zijn nieuwe paardjes, Spotty, een gevlekt slank paardje wat nog een en ander moest leren. De grote baas komt ons plotseling tegemoet in een razende gallop, wij stoppen en kijken verwonderd. Hij kon ons nog net toebrullen: "Gewoon rechtdoor, bij het kruispunt wachten, ben zo terug..." voordat hij scheldend in het struikgewas verdween. Spotty bleek gewoon geen zin meer te hebben en wilde naar huis - de kortse weg was door het struikgewas, recht de berg naar beneden. Bij het kruispunt aangekomen hebben we gewacht en ons natuurlijk zorgen gemaakt, maar onze grote baas verscheen al gauw - mopperend, takjes in z'n haar en een grote scheur in zijn broek. Spotty was met hem helemaal tot aan beneden doorgedenderd. Toen had hij haar weer onder controle en was terug gereden, ditmaal over de officiele weg. Hij had Spotty uit medelijden van een handelaar gekocht omdat ze zo verschrikkelijk mager was. Bleek dat Spotty gewoon zo was, er was geen vlees op te krijgen, ze zette alles om in energie en deed dan rare dingen. Menu aangepast en zie daar, een fijn paardje, weliswaar mager, maar kerngezond en vrolijk. En geen onvrijwillige uitstapjes meer.
Monique

Nils Vellinga schreef op donderdag 17 augustus 2006, 0:48:


Je mist het punt er staat nergens een andere route. Er staat stop met je irriteren dan is het probleem al voor de helft opgelost. De terugweg doet het paardje wel, waarom zou de heenweg dan zo'n probleem zijn? Daar gaar het hier om. Dus waarom zou je dan die terugweg "belonen" met niet naar huis gaan als het paard dat allemaal probleemloos doet? Je kunt het in deze situatie juist heel goed gebruiken van die terugweg door dat aantrekkelijk te maken, die brug moet leuk zijn. Netzoals die heenweg. Die andere route door niet naar huis te gaan heeft doodgewoon helemaal niets met het probleem te maken waar het om draait, dat is namelijk in dit geval de brug. Misschien is het handig je te realiseren wat er misschien aan de andere kant van de brug is.

Es

Spirithorses schreef op donderdag 17 augustus 2006, 9:53:


Eh.... ik ken zat mensen die niet normaal kunnen op- en afstijgen hoor!
Die gebruiken inderdaad een krukje, grote steen, boomstronk of wat dan ook...
1 x raden wie er tijdens buitenritten altijd afstijgt om b.v. hekken naast wildroosters etc. open te doen? Enne, op reuzen stappen gaat kennelijk als volgt: je laat de stijgbeugel gewoon 3 gaten zakken... stapt op... Je paard loopt natuurlijk allang en jij bent nog druk bezig met diezelfde beugel weer 3 gaten ophoog hijsen )

Mijn manier van afstijgen: is geen Engels, meer cowboy.... denk ik....
Beide benen uit de beugels... zwaai beide benen naar 1 x voren, 1 x achteren en jump! Slinger jezelf naar de grond..... Keurig netjes landen op beide voeten en vooral doorveren in de enkels...
Tis niet zo'n aanrader als het flink vriest.... Want soms voel je dan je zolen niet...
Maar ook daar heb ik dan weer een oplossing voor: MOONBOOTS! Ideaaaaaaaaal!

Mensen hebben zulke grote paarden omdat we hier gewend geraakt zijn aan die kastelen van 1.80 of zo.....

Grote paarden vreten en poepen meer.... Lang leve de ietwat handzamer formaatjes!
Helemaal mee eens!

Wil.