jose schreef op vrijdag 11 augustus 2006, 17:22:
> Esther schreef op vrijdag 11 augustus 2006, 16:24:
>
>> ingrid van der post schreef op vrijdag 11 augustus 2006, 15:35:

> heel vaak gemaakt dat dit het verkeerde been zou zijn. Het
> pijnlijke been wordt zo kort mogelijk neergezet, waarop het
> paard snel valt op het goede been. Daarmee lijkt het dus alsof
> die kant kreupel is, wat niet zo is.
Het is weer beiden, dus op het harde en op het zachte.
Het klopt ook wat je zegt over het goede been, dat merk je goed ook bij bekappen, de zere kant tilt ze makkelijker op, dan juist de goede kant, daar wil ze snel op staan omdat ze dan het gewicht weer van de zere kant afhaalt. Bij haar lijkt het uit het bekken te komen. Het is ontstaan door een hele verkeerde smid in het verleden, die heeft haar been opzij en hoog weggetrokken. Dat is ook de enigste keer in haar leven dat ze gebeten heeft. Jammer dat het de smid toen niet was maar degene die voor haar stond. Ze kan hard bijten.
Ze stapt enkel of kiest galop. Als het een drafje of tolt is dan is het een gekke hutsel van een stap of twee en kiest ze voor galop dat is makkelijker. Allemaal onbelast. Het probleem is dat het steeds weer terugkeert. Ik begin eigenlijk meer aan rontgenfoto s te denken, maar wat heb je uiteindelijk aan die wetenschap? Helpen zal het niet. Wat is wijsheid in dit geval, bereden wordt ze niet meer we spelen enkel.
Esther