Wat die kartraining betreft, we doen het ook heel rustig aan, en stapje voor stapje. Maar doe het wel op m'n eigen manier.

Het belangrijkste voor mij is , dat hij zich volkomen relaxed voelt bij de kar zelf, of die nu beweegt, rammelt of kleppert of niet. Dat is zijn zwakke punt en daar zal dus de meeste aandacht naar toe gaan. Maar als ik kijk naar het verschil tussen de 1ste en de 2de keer dan zou dat nog best eens mee kunnen vallen.

Het zal wel aardig wat tijd gaan kosten denk ik, voor ik het 100% goed heb, en als hij nog z'n twijfels heeft over die bewegende kar zet ik hem er ook nog niet voor. Maar dat geeft niet. Ik heb tijd. Hulp heb ik eigenlijk niet, dus ik doe alles alleen. Ik wil wel proberen om er even iemand bij te krijgen als voor de eerste keren het tuig vast moet gaan, dat is echt niet handig (veilig) om alleen te doen.

ElkeW schreef op dinsdag 25 juli 2006, 7:47:

Nou inderdaad, wat een antwoorden! Zelfs scheefzittende paralympicstoestanden lijken me geen probleem, mits er de juiste sterke paarden voor uitgezocht worden en de belasting minimaal in frequentie is.

Mijn ervaring is dat de meeste paarden heel graag voor mensen willen werken. En dan denk ik dat hun taak in therapeutisch werk heel wat mooier is dan al die verwende mensen die het vanzelfsprekend vinden dat ze gezond zijn ronddragen in dressuurbakken of zelfs gewoon in het bos!

ElkeW schreef op dinsdag 25 juli 2006, 7:47:

Nou inderdaad, wat een antwoorden! Zelfs scheefzittende paralympicstoestanden lijken me geen probleem, mits er de juiste sterke paarden voor uitgezocht worden en de belasting minimaal in frequentie is.

Mijn ervaring is dat de meeste paarden heel graag voor mensen willen werken. En dan denk ik dat hun taak in therapeutisch werk heel wat mooier is dan al die verwende mensen die het vanzelfsprekend vinden dat ze gezond zijn ronddragen in dressuurbakken of zelfs gewoon in het bos!