Wil schreef op dinsdag 25 juli 2006, 0:45:


hoi hoi
voor zover ik weet heeft een buckskin geen aalstreep+zebrastrepen en een dun wel, bij de QH dan
Ina

Wil schreef op dinsdag 25 juli 2006, 0:45:


en dan heb je ook nog buckskin met een countershadow, die heb ik ook , het lijkt een palomino maar dan met zwarte manen staart en benen. Ze heeft geen dun factor maar wel een countershadow net als Ma die Bay is
Ina

e m kraak schreef op dinsdag 25 juli 2006, 3:09:


is dat zo ? je refereert zelf al naar przewalskis, kijk naar fjord en konik
en kijk en lees vooral eens op www.sorraia.org
niks weten we 100% over "wildkleur" maar wat je wel kan stellen is dat elke diersoort zoekt naar enerzijds camouflage tegen predatoren
(grondkleur, schaduwingen, vormverbrekende aftekeningen....)
en anderzijds naar herkenbaarheid (opvallendheid) voor soortgenoten
(spiegels, blessen, hoorns....)
Feit is wel dat de zogenaamde wildkleur zeer stabiel vererft,
kijk maar naar de Henson de Marquenterre in Frankrijk,
kruisras tussen fjorden en 'bloed'paarden, heel kleurvast
in wildkleur door de fjord-inbreng.
Ijslanders daarentegen staan al een stuk verder af van de oorsprong
gewoon door hun veel grotere kleurvariaties die je bij géén enkele
wilde diersoort in die mate kan waarnemen.

bij alle hedendaagse 'sport'paarden vind je géén wildkleur meer terug
het zijn dan net ook die paarden die uitermate ver menselijk-geselekteerd zijn
wat niet meer betekent dan unidirektioneel weggefokt van oorsprong


is dat zo ? of vormen ze een stabiel gen-cluster
dat alleen bij degeneratie (= wegdrijven van oorspronkelijke kenmerken)
doorbroken wordt en waarbij een aantal niet-levensnoodzakelijke kenmerken uitvallen
Vandaar mijn stelling dat paarden met wildaftekeningen oorspronkelijker zijn dan die zonder, doorgaans zijn wildkleur paarden'rassen' ook robuuster, klimatologisch beter aangepast, hebben een betere voedselconversie, betere hoornkwaliteit, en betere wondrecuperatie (prez, fjord, konik, ijslander, sorraia, mustang....) oa
Hoe meer gaten er in in het genetisch netwerk vallen, hoe meer pamperpaardjes het worden.
Niet verwonderlijk dat welvaarts-afwijkingen als seme duidelijk boven komen bij dergelijke rassen (fjord par excellence) zodra ze niet schraal gehouden worden onder prestatie- of sociale druk komen staan.......

De eerste gaten in het net vallen doorgaans bij kleur : tot in den treure en bij het even welke diersoort of het nu parkieten, kanaries, hamsters, cavias, varkens, koeien, paarden, honden, katten zijn ....
Kijk naar katten : wildkleur (ter ref. europese wilde kat) = getijgerd met rossige buik en borst, lichtere keel : afwijkingen melanisme = zwart worden, albinisme = wit worden, lutellisme = gelig worden, zilver = scherpere aftekening door wegvallen van het rood, bont = wegvallen van kleurvlakken volgens bepaalde invulpatronen te beginnen met witte tenen, blessen enzoverder.........
need you see more ????

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 25 juli 2006, 8:18:


ow'là !

epona schreef op dinsdag 25 juli 2006, 8:37:


buckskin zonder aalstreep = bay + 1 x Cream
palomino zonder aalstreep = vos + 1 x Cream
perlino zonder aalstreep = bay + 2 x Cream
cremello zonder aalstreep = vos + 2 x Cream
cream verdunt steeds verder tot roomwit

buckskin met aalstreep = bay + Dun (1x of 2x)
palomino met aalstreep = vos + Dun (1x of 2x)
dun verdunt niet verder maar is stabiel
counterschadow is een optische aalstreep, is niet gitzwart,
alleen donkerder dan de rest van het body-haar
(zie ook "sooty" = donkere schaduw over ganse lijf)

Peter Donck schreef op dinsdag 25 juli 2006, 8:46:


Plus dat alle paarden die kleurafwijkingen hebben niet meer in de fok gebruikt worden [verkocht voor een prikkie]

Peter Donck schreef op dinsdag 25 juli 2006, 8:46:


lijkt me wel, ja


Ik wil ook nog wel naar wat andere feitelijk uitgestorven museumbeesten refereren, maar echt opschieten doet dat niet nmm.

Fjorden en de Konik Polski hebben weinig met "wild" te maken, veel met consequente selectie op een kleurvariant; selectie door mensen dus! Op die manier kun je net zo goed zwarten wildkleur noemen, met Friezen als referaat.


Ook al niet zo. Er zijn bergen diersoorten die juist opvallen. Daarbij komt dan ook nog door wiens zintuigen er waargenomen wordt, want wat voor de ene soort opvalt is voor een tweede sort wellicht mimicry en voor een derde schutkleur.


Geef me dan eerst eens de mendeliaans-genetische lettercode van wat jij schutkleur noemt. Heb ik tenminste enig idee waar je het over hebt...


Op IJsland is simpelweg kleur als fokcriterium niet belangrijk gevonden....
Het is eerder omgekeerd raadselachtig: ondanks dat op IJsland de van nature aanwezige omstandigheden in velerlei aspect de selectie door mensen gedomineerd hebben vertonen de IJslandse ponies toch alle typische domesticatie kenmerken (wie weet al van voor de import, uit Keltische tijden dus).
Wonderlijk blijft de spontane degeneratie in hersenvolume bij domesticatie (met als enig bekende uitzondering mensen). Des te wonderlijker daar deze generatie meteen erfelijk lijkt te zijn; het is niet terug te fokken.


Sja... hoe fysiek dichter bij elkaar hoe stabieler... duuhhh


Ik durf die stelling niet onderschrijven dus. Maar nogmaals: definieer eerst even wat jij precies wildkleur vindt.


Wat dacht je van fokkerij-druk? Of juist het ontbreken daarvan?
Bij de natuurbeheer-Koniks worden de SEME-ers er tussenuit gehaald... bij veel luxe-gehouden paarden niet, en ook veel stamboeken vinden hun opportune fixaties stukken belangrijker. Groot verschil, maar allebei mensenwerk.


Ik wil overal wel naar kijken. Als je punt is dat het tevoorschijn komen van recessieve kleurkenmerken een typisch domesticatiekenmerk is heb je gelijk.

groeten, Egon
No Tail No Service!

van lennep schreef op dinsdag 25 juli 2006, 9:12:


:)*
Of geslacht. Whatever.
Gezamelijk kenmerk: uit de "stamboekadministratie" verwijderd.

groeten, Egon
No Tail No Service!

ElkeW schreef op dinsdag 25 juli 2006, 7:47:


Weet je, ik ken zo'n manege waar gehandicapte kinderen (verstandelijk en lichamelijk) rondhobbelen. En ik vind het fantastisch om te zien hoe juist de paarden meewerken! Alsof ze voelen dat ze voorzichtig moeten zijn, dat ze hele speciale bagage hebben: ieder paard is super oplettend, lief, attent en hebben een contact met de kinderen waar een 'gezond' iemand jaloers op is. Wat een wisselwerking en een communicatie!

Dus dat paardjes daar onder lijden? Nee absoluut niet.

e m kraak schreef op dinsdag 25 juli 2006, 9:25:


Sorry, storend foutje. Voorgaande zin moet zijn:
Geef me dan eerst eens de mendeliaans-genetische lettercode van wat jij wildkleur noemt. Heb ik tenminste enig idee waar je het over hebt...

groeten, Egon
No Tail No Service!

Monique Meijer schreef op maandag 24 juli 2006, 17:00:



Ha Monique en Marjolijn,
Dank voor de wijsheid, en Monique voor je vraag aan je DA. Mooi laten zitten dus en in de gaten houden. Kleine rondvraag in de directe omgeving leerde hetzelfde. Omdat de controlerende tandarts vanwege de overbeet 2 à 3 keer per jaar de ondertanden komt vijlen, die anders het gehemelte gaan raken, kan hij helpen kijken.

En zondag gaan de overbeet en ik voor 't eerst naar buiten, de dijk op! Dat was 't ideaalbeeld toen we d'r kochten. Wens me maar veel plezier met die 'dominante merrie die zich niet wil overgeven". Ik heb er zin in!

dag,
jet

Vandaag van Len Brown een CorrecTOR met de nieuwe sok ontvangen. Die is nu exact zoals ik hier op uitgekomen was en met hem besproken heb.

Let wel, dat is de eenvoudige viltsok, deze maar dan met een aanpassing. Het heeft nu een gewijzigde stiknaad en een ook aan de achterkant teruggesneden inham.

Ik heb er nu echt he-le-maal niets meer over te griepen.....

Voor NL is Esther Groen van greendistance.nl de leverancier.

HC

Huertecilla schreef op dinsdag 25 juli 2006, 9:47:


Blijft nog wel altijd vilt onderaan, waarom niet kiezen voor een hedendaags materiaal als onderkant dat geen zweet opneemt en veel makkelijker te reinigen is? Ik ga alvast proberen om die van mij te voorzien van een sympanova, o.i.d., onderkant.

jan.

In december is er een tandarts geweest bij mijn paard van 10 jaar oud.
Elk 1,5 jaar ongeveer laat ik er een komen.
Er werden weer haken van zijn kiezen gehaald , maar verder was alles nog goed.
Maike heeft elke keer proppen hooi in zijn mond die hij er uit laat vallen. Dit bleef na dit tandarts bezoek hetzelfde.
Maike kwam toen bij Wil te staan , en in overleg met Wil , hebben we er een andere tandarts bijgehaald. Dat was twee? maanden later. Deze heeft niets gedaan want het zag er aardig uit , had hier en daar wel iets netter gekunt , maar laat mij over een half jaar maar weer komen , dan kijk ik nog even naar die tanden.
Half jaar later[ondertussen is er niets veranderd met de hooiproppen]heeft ze weer aardig wat van de haken van de kiezen af moeten halen , en Maike had het toen gehad , dus echt aan de tanden is ze niet toegekomen.
Dus in driekwart jaar is er drie keer een tandarts bij hem geweest , maar hij blijft die hooiproppen maken...Momenteel heeft hij geen haken op de kiezen zover als ik het zelf kan voelen.
Kan er een andere reden zijn voor die hooiproppen? Herkent iemand dit?

Gr Esther

Trudy schreef op dinsdag 25 juli 2006, 0:21:


Geen onzin Trudy.
Ik heb het eens even aangekeken en ik zag mensen die nauwelijks de controle over hun ledematen hebben en geestelijk ook nog eens zwaar gehandicapt zijn heen een weer zwaaien op die paardenruggen op speciaal gemaakte zadels. Aan beide kanten werden ze ondersteund door een volwassene en er liep nog een derde bij om het paard vast te houden. Dit lijkt me niet de ideale situatie voor een paardenrug. Helemaal omdat deze dieren niets anders doen dan de hele week deze lessen lopen!
Je kunt het niet met me eens zijn, dat is prima maar je hoeft me ook geen verwijten te maken. En ik hoef ook niets te leren. Ik zie zo wel wat goed is voor een paardenrug en niet. Als we het hier met zijn allen erover eens zijn dat iemand die niet goed getraind is al eigenlijk een te grote belasting geeft voor een paardenrug doen deze mensen dat helemaal. En dat is heus niet minder erg voor het paard omdat die mensen gehandicapt zijn.
Trouwens, ik heb een pesthekel aan maneges en dat is de reden waarom ik nooit echt les heb gehad en zo op Bright ben gestapt om te gaan rijden. Drie maanden manegeles was al iets teveel van het goede.