sandratien schreef op vrijdag 14 juli 2006, 11:50:


Zal Moira dit berichtnr. doormailen... Ze kan je hier op het Forum misschien antwoord geven.... Tis net een wandelende encyclopedie!

Wil.

Huertecilla schreef op vrijdag 14 juli 2006, 12:10:


Ik heb een IJslands paard waar geen enkel zadel echt goed op ligt. Hij heeft een ronde buik die naar de voorbenen toe omhoog oploopt. Hierdoor schuift de singel en daarmee het zadel altijd naar voren.
De laatste jaren rijd ik met een kunstof Wintec zadel en dat bevalt nog het beste. Het is niet zwaar en daarom ook het handigste om opnieuw te zadelen tijdens een rit.
Een staartriem heeft niet gewerkt omdat het zadel dan helemaal aan de staart gaat hangen. Bovendien kreeg hij schuurplekken van de riem op zijn kont. Ook een voorsingel niet, want die schuift gewoon met het hele handeltje mee naar voren. Bovendien vind ik dat een voorsingel nogal zwaar op het paard drukt.
Vaak rijd ik dan maar zonder zadel en dat gaat eigenlijk nog het beste.
Toch wil ik ook met zadel rijden omdat ik denk dat dat op de lange duur beter is voor mijn paard en voor mijn balansgevoel op het paard. Als ik namelijk erg lang zonder zadel rijd moet ik weer opnieuw leren om met zadel te rijden. Andersom geldt dat niet. Zonder zadel rijden gaat altijd gemakkelijk en vanzelf.
Verder denk ik dat het paard zonder zadel toch iets soepeler kan bewegen en ik vraag mij af of de corrector dit ook bewerkt, maar dan met een zadel.

Zo, dat was een heel verhaal......

Moniek

Nel Gommans schreef op vrijdag 14 juli 2006, 12:22:


Ik ken zelf niemand die parelli doet, zelf doe ik het ook niet omdat ik het zo ontzettend kostbaar vind alle levels (klinkt misschien een beetje raar omdat paarden nou eenmaal kostbaar zijn, maar goed). Ik doe meer de voest manier maar van alles een beetje wat.
Kan je me daar wat meer over vertellen of misschien wat stukjes doormailen??

Mvg. marjolein

Spirithorses schreef op vrijdag 14 juli 2006, 11:50:

Ik denk het wel en volgens mij heet dat evolutie. Of anders lijkt het er wel erg op.

En dan krijg je inderdaad platte hoeven in drassig landschap en kleine harde hoeffies in hete droge rotsgebieden. En waarschijnlijk gaan ook de inwendige processen zich wel aanpassen.
Maar daar gaan honderden zoniet duizenden jaren overheen.

En dat is ook gebeurd bij paarden, vandaar dat alle verschillende rassen zulke verschillende kenmerken hebben.
Alleen hebben wij veewagens en boten bedacht en verplaatsen die paarden vervolgens van A naar B terwijl dát helemaal de bedoeling van Mama Natuur niet was. De aanpassing aan de omgeving lukt niet in datzelfde tempo.

En dus vreten fjorden of shetten zich hier te barsten omdat ze niet meer een dag lang onder dikke lagen sneeuw of op kale stukken land naar kleine plukkies armetierig spul te hoeven zoeken.
En krijgen al die door de mens gemigreerde paarden allemaal ander voer binnen dan ze in hun oorspronkelijke gebieden binnen krijgen.
En zolang de natuur dat nog niet heeft bijgebeend, zitten wij - liever de paarden - met de gebakken paarden eh... peren.

Omdat wij als mens zo graag poolpaarden in nederland willen hebben bijvoorbeeld.
Daarom ben ik ook zo blij dat mijn naar Afrika geemigreerde vriendin haar Shires niet heeft meegenomen.

Wil schreef op vrijdag 14 juli 2006, 11:20:


Ik moet je uit de droom helpen over het verhoogd cholesterolgehalte, dat kan wel. Dat had Ör. Vitamine E en selenium heb je nodig voor het omzetten van vetten, dat kon ze niet, en juist die vetten hebben de vetnecrose veroorzaakt. Die tumoren waren verkalkingen van vetweefsel.
In gras zit ook vet in, en gras is haar killer geworden. Het is wel zeldzaam wat ze had, en komt alleen voor bij koudbloeden. Waarom het is ontstaan is alleen maar raden voor ons, we weten eigenlijk niet echt veel van haar verleden, bij de eerste eigenaar was ze kerngezond. Daarna heeft ze meerdere eigenaren gehad. Het is klinisch aantoonbaar dat ze al eerder zo enorm ziek is geweest, want toen ze hier kwam had ze die tumoren al. Ze had ook extreme bloedarmoede, we weten het toen aan haar bizarre knoflookdieeet. Misschien heeft het ook een rol gespeeld, ik weet het niet. Maar alle vetten werden bij haar vrije radicalen en tasten haar gezonde vet, en ook spierweefsel aan. Alleen met zware pijnstillers kon ze nog staan, ze zakte anders letterlijk door haar benen. Ze had nog wel kunnen leven, maar wat voor toekomst had ze dan? Ze werd zwaar depressief, en dat is echt vreelijk om te zien. Ze had nooit meer in het natuurgebied kunnen staan om voor de jonge paarden te zorgen, want daar groeit gras. Een leven rekken met zware pijnstillers doe je niet voor het paard. Als er een toekomst voor haar was geweest dan hadden we wel doorgezet. Maar de ontstekingsprocessen gingen gewoon door, ondanks de medicatie en haar leverfuncties werden steeds slechter. Maar vooral die depressie heeft me erg aangegrepen, je wil het echt niet zien, een paad dat niet meer van zijn plek komt en niet meer reageert op de wereld om haar heen. De hele dag met dat hoofd laag. Na een maand zorg en dokteren vonden we het genoeg geweest voor haar. Eigenlijk is dit dus ook de reden dat ik me nu zorgen maak over de rest van de paarden die ineens massaal stront zijn gaan eten, en echt niet weinig. Ze gaan nu allemaal aan de supplementen, met name E en selenium. Ze hebben verschillende likstenen ze hebben de himalaya en een rood mineralenblok. Ik vermoed ook dat ze door de warmte vrij veel mineralen verliezen.

Es

marjolijn schreef op vrijdag 14 juli 2006, 11:36:


Ik denk dat je daar een heel goed punt heb Marjolein. In IJsland zitten er zowiezo veel meer mineralen in de bodem. Er zijn hele gebieden waar er eigenlijk niet eens gras groeit. Dan eten ze mosjes en dat soort dingen.

Es