Nick Altena schreef op donderdag 29 juni 2006, 4:19:


hehehe , k geef je gelijk Nick maar ik had dat bij jou ook een beetje in het begin

trea hoex schreef op donderdag 29 juni 2006, 16:49:


En volgens Ramey is het heel slecht je paard te dwingen, als paard aangeeft dat het pijn doet, mag je ze niet over gravel laten lopen. Bemoedigt teenlanden en kan pijnlijke plekken in de onderkant van de hoef veroorzaken.


En dat is precies wat ik niet bedoel, en wat volgens Egon beter is. Verder zie boven.

knip


Klinkt een beetje als het 'paddock paradise' waar Ramey het ook over had, een idee van Jackson, dat paarden in de wei dwingt meer te bewegen.

Isabel

sandratien schreef op donderdag 29 juni 2006, 17:07:


Gedeeltelijk eens. De hoefsmid die ik had en sinds de Grote Ontijzering niet meer nodig lijk te hebben -die van: er is maar één soort bekappen en dat is goed bekappen-, die dus, is bijzonder ervaren en goed opgeleid en inzichtrijk en handig etc etc op paardenhoevengebied. Wanneer ik hem een oplossing zou vragen maar dan zonder ijzers, zou hij met iets komen, dat weet ik zeker, hij is op de goede manier fanatiek in zijn vak. Het kan me niet schelen of hij bij anderen wel ijzers "doet", of dat hij al dan niet anti-ijzer-denkbeelden erop na houdt. Als ik ze niet wil, is dat mijn randvoorwaarde.
Je stelt de dierenarts toch ook randvoorwaarden (bv geen praam, geen antibiotica, geen boxrustadvies, bloedprikken zonder eerst een consult) zonder van hem te eisen dat hij het holistisch paardnatuurlijk denken aanhangt?

Huertecilla schreef op donderdag 29 juni 2006, 9:23:

Je moet inderdaad niet aardig gevonden worden das juist, maar het helpt wel en het helpt vooral de mensen jouw standpunt een verstandige keuze te vinden en het de moeite waard te vinden om jouw standpunten te volge en proberen te verspreiden . En daarbij er is een groot verschil tussen "Mr nice guy "te spelen of op een bescheiden manier je mening te verkondigen . Zoals je nu deze berichten schrijft lees IK die als van iemand die echt weet waarover hij het heeft als je op de cru manier begint sla ik al dikwijls de mails eens over en dat kan toch nooit de bedoeling zijn geweest ?

sandratien schreef op donderdag 29 juni 2006, 10:06:


PPPPFRRRT schamele lijf

e m kraak schreef op donderdag 29 juni 2006, 14:52:


Egon, ik ga er toch even over door, want het ergert me, dat je als een lastige terrier de rat die je vast hebt niet los wilt laten.

Zand op een harde bodem klinkt samen, en koekt.
Kiezels rollen rond als je erover heen beweegt.

Maar ik kan het niet beter uitleggen, en jij wilt niet even je ogen opendoen, dus waarschijnlijk blijven we hier verder op vastzitten.

Isabel

Ben ik weer. Blij dat het 'probleem' nu op zijn merites wordt beoordeeld. Overigens, het heeft deels wél al geholpen, die kluisters. Sinds maandag heeft ze ze niet meer om, maar is wél alweer toegankelijker, iets makkelijker te benaderen en ook te pakken. Zo gezien zijn de kluisters dus niet nog eens extra afschrikwekkend geweest... Elders op deze site wordt een discussie gevoerd over bitloos rijden, iets dat we hier natuurlijk ook doen en gedaan hebben. Mijn vorige (privé-)paard, Falki, was eerst waanzinnig voorwaarts, vol vuur! Je zat er nog niet op of hij was al een kilometer verder... Hem heb ik eerst met een hackamore bereden, en meteen daarna met een touwtje. Resultaat was verbluffend. Niet dat ik hem eerst hard heb aangepakt, verre van, maar ik denk toch dat het niet kwaad kan een paard eerst iets duidelijk te maken, desnoods met een iets zwaarder middel, waarna als beloning weer de zelfde vrijheid komt van eerst.
Wat Pura betreft, het is zeker niet zo dat ze geen of minder aandacht van de kinderen krijgt, iedere dag is er veel bezoek in de wei en alle paarden komen ruim aan hun streel-eenheden toe, ook Pura. Voorts worden de paarden iedere dag ook nog eens door jan en alleman gevoerd, Pura staat hoog in rangorde en krijgt dus ook best veel. Nee, ik zou niet zeggen dat ze weinig aandacht krijgt.
Dat van die oorknippen, dat lijkt me idd geheel te kloppen, dus ik heb hier zowaar een slachtpaard staan. Niet zo vreemd als je bedenkt dat IJsland de grootste aanbieder van Europa is betreffende slachtpaarden, ik meen dat 80% van de jaarlijkse uitvoer voor de slacht bestemt is... Lekkere jongens daar... Ja, dan is het natuurlijk wel verklaarbaar, die kopschuwheid, en het zal uiteraard een grote vent zijn geweest die dit deed, heb ik weer.
Pura heeft idd eerst te koop gestaan. Niet vanwege haar gedrag heb ik haar goedkoper dan andere IJslanders te koop gezet, maar ik dacht, komaan, dan is ze ook eerder verkocht, schappelijk prijsje... Domme gedachte dus. Iedereen gaat er blijkbaar van uit dat iets dat goedkoper is, dus wel een afdankertje moet zijn. Dat de prijs van IJslanders de laatste 5 jaar werkelijk duizelingwekkend gestegen en dit hoofdzakelijk op luchtkastelen gebasseerd is, wordt gemakshalve even vergeten. Ook ben ik 'zakelijk' niet zo best, ik geef iedereen steeds te veel informatie en heb Pura dan ook meer af- dan aangeraden. Ook had ik haar reeds een paar keer aan slachtprijs kunnen verkopen, maar daar zit ik ook niet op te wachten. Beloftes van mensen dat ze eindeloos goed voor het paard zullen zorgen, zijn in het verleden dermate onbetrouwbaar gebleken, dat ik daar van mijn leven niet meer aan begin! Wat blijft er dan nog over? Zoals gezegd nemen paarden gedrag vrij snel over, dus is het ook geen optie om haar voortaan maar als creche moeder voor de veulens in te zetten, dan worden die weer angstiger -ook al meegemaakt. Zo wordt het een afstreep lijstje. Verkopen- lukt niet; ander adres- lukt niet; creche moeder- lukt niet; weggeven- doen we niet meer; gedragsverandering door kluisters- doe maar niet, krijg je iedereen over je heen; apart zetten in een klein weitje- zielig, doen we niet; stal- heb ik niet, vind ik ook zielig; wie het weet mag het zeggen... Natuurlijk denk ik dan: laten dekken, zie ik tenminste nog iets terug van mijn geld, niet zo heel veel, maar toch iets. Daarbij zie ik natuurlijk wel ook de bui reeds hangen, want ook haar veulen wordt dan beinvloed door het wantrouwen van moeders. Trouwens, ik heb er zelf één keer op gereden en heb daarbij genoten. Je moet wel steeds allert blijven, maar dat behoort feitelijk iedere goede ruiter steeds te zijn. Maar eigenlijk ben ik te groot en te zwaar voor haar, daarom was ze ook heel goed geschikt voor mijn assistentes als leiderspaard. Een paar keer zijn haar rij mogelijkheden aangetipt, waarbij de gangbare mening was dat ze ongeschikt zou zijn. Nou, daar wil ik nog best een discussie over voeren, was ze 6 cm groter geweest dan hadden jullie er nooit op mogen zitten, had ik haar lekker geheel voor me zelf gehouden! Maar ja, ik kan ook wel een beetje rijden hoor... Affijn, ik ben er nog niet uit, in ieder geval hebben de kluisters deels wel al iets opgeleverd -naast een fikse discussie dus...

Ik lease dus al een hele tijd een paard op een manege die dus ook in de manegelessen meeloppt. ik probeer mijn paard altijd zoveel mogelijk als paard te behandelen met rustig gedrag vragen en zo min mogelijk te dwingen. Maar nu hoorde ik van iemand dat mijn paard in de lessen heel mooi aan de teugel loopt bij een bepaald persoon, ik dacht waarom bij mij niet en bij die ander wel.

Dus ik ga het ook maar eens op de tuchtschool methode proberen aangezien dat in onze manege de meest gebruikte methode is. en ja hoor het boekt succes ik doe alles wat eigenlijk niet mag ik trek keihard in de mond zodat ik blaren op mijn handen heb geef hele ruige wilde beenhulpen en ieder spoortje van verzet wordt met de zweep afgestraft en nu gaat die eindelijk eens beter lopen.

Ik krijg het idee dat die paarden op de een of andere manier psychisch in de war zijn want met een beetje normaal paard wordt je er met dit gedrag wel heel snel afgekeild.
Hoe zit het toch met manegepaarden die alleen maar te maken hebben met dwangmiddelen in mijn idee reageet dit nog maar nauwelijks op natural horsmanship achtige methoden maar is die zo gewend aan de krachtige methode dat die alleen daarmee nog maar fatsoenlijk wil lopen. Het lijkt wel of dit paard gewoon hellemaal gestoord is geworden van deze manier en gewoon ongevoellig is geworden voor de juiste methode de methode die ik zo graag wil toepassen de methode van kalmte rust en gevoel. Ik wil niet mijn handen zo klem zetten dat ik er blaren van krijg en zo streng zijn als een sergant.

Isabel van der Made schreef op donderdag 29 juni 2006, 17:33:


Nee, je legt me nu bij herhaling woorden in de pen die ik niet geschreven heb!
Ik vroeg alleen wat nauwkeuriger naar fractie, een veelgebruikte eenheid in de puin en (natuur)steenhandel. Omdat erwtenkiezeltjes een technisch nogal vage term blijkt te zijn.

Groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein

Erg mooi filmpje, heb er van genoten!
Dank je wel

e m kraak schreef op donderdag 29 juni 2006, 17:53:


Dan zal ik je wel verkeerd begrepen hebben.
We zijn het al eens eerder oneens geweest over exact ditzelfde onderwerp.

Isabel

Isabel van der Made schreef op woensdag 28 juni 2006, 21:11:


Isabel, ik kan hierin 100% met je meegaan. Hoewel mijn paarden geen bommetjes zijn, heb ik wel eens hele drammerige; "neehee ik wil nie stoppuh" paarden, en heb ontdekt nu ik niet meer zo gemakkelijk kan terugvallen op de ors, het je dwingt tot een andere (betere) vorm van communiceren.

Top!

Trea

Paarden verbijten hun pijn. Paarden die met zoveel pijn zo gaan lopen zijn niet gestoort. De mens is gestoort dat ze dit vragen van een paard in ruil voor pijn. Een paard kan nooit in de krul lopen door dwang, ze zijn alleen nagevelijk als ze ontspannen zijn en de ruiter de goede fijne hulpen geeft. Dit is in de krul laten lopen onder veel dwang. De voorhand tegenhouden en drijven. De auto op de handrem en gas geven. Heel triest en zeker niet aan mee doen. Het was beter geweest als deze mensen niet meer op jouw lease paard zitten. Beter is het dat dit paard (samen met baasje) wordt omgeschoold naar een diervriendelijker methode. Ik lees volgens mij goed dat jij het ook hebt uitgetest. Naja, dit noem ik niet paardrijden, maar autorijden. Misschien heb jij de blaren op je hand, maar je paard zeker in zijn mond en wat zou pijnlijker zijn????
Dit is onder andere de reden dat ik niet op manege rij in mijn omgeving. Ik wil niet meedoen aan deze stijl. Sorry als ik je verhaal verkeerd begrepen heb.

Gerda9 schreef op donderdag 29 juni 2006, 17:51:

Monique Meijer schreef op donderdag 29 juni 2006, 14:38:



160 cm en 120 kilo ?

Das iig. niet te dun.....waar ik mijn hele leven al opmerkingen over krijg....tis ook nooit goed he

Nick

Isabel van der Made schreef op donderdag 29 juni 2006, 18:02:


Gek mens!
We zijn helemaal niets oneens.
Ik vind het in algemeenheid juist een heel goed idee.
Ik vroeg alleen naar exactere info.
Wat een raar draadje is dit...

Groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein