Christel Provaas schreef op dinsdag 27 juni 2006, 17:48:
>
>> Hmm...
>> Ken de situatie niet, het paard niet, de betrokken mensen niet.
> merrie een kleiner stuk afzetten in het grotere land en dat
> eventueel regelmatig verplaatsen. Wordt ze niet aangevallen
> door anderen, kan ze probleemloos grazen en rollen en je kunt
> haar makkelijker vangen.
Ik heb enkele van dergelijke IJslanders gekend die op een eenvoudige manier te vangen waren.
Men neme een bos draad (schrikdraad); dan bind je het ene eind op een paaltje van de omheining; vervolgens loop je al afrollend achter het paard om, zodat het paard door jou en de draad naar een hoek verwezen wordt.
Eenmaal in de kleinere hoek zijn ze dan meestal wel te pakken. (Ik hoop dat ik het goed beschreven heb) En anders moet de hoek weer kleiner gemaakt worden door een paar keer met de draad op en neer te lopen.
Een paard dat ik ken had deze procedure maar anderhalve keer nodig. Daarna was het laten zien van een bosje draad al voldoende. (Wel uitbundig belonen als hij zich heeft laten pakken, want de r+ blijft het allerbelangrijkste)
Een ander paard van een kennis was op deze wijze te vangen met een bolletje wol. Paard hoefde bolletje wol maar te zien en liet zich zo pakken.
Moniek
Warboel
