En degene waar het wel goed mee afgelopen is, die blijven toch altijd een geval apart.
Van het weekend nog bij eentje geweest (je weet vast wel welke ik bedoel, vind het niet netjes namen neer te zetten). Hoewel het daar super mee gaat en ze tegenwoordig ook voor de lol endurance doet, durfde ik er niet op. Nog teveel het oude beeld en ik weet hoe het af zou lopen als ik met dat gevoel op zou stappen. Vind het nergens voor nodig om dat, voor mij of het paard, te doen, daar gaat het nu veels te goed met haar voor.

Groetjes Karin

Christel Provaas schreef op dinsdag 27 juni 2006, 17:48:


Ik heb enkele van dergelijke IJslanders gekend die op een eenvoudige manier te vangen waren.
Men neme een bos draad (schrikdraad); dan bind je het ene eind op een paaltje van de omheining; vervolgens loop je al afrollend achter het paard om, zodat het paard door jou en de draad naar een hoek verwezen wordt.
Eenmaal in de kleinere hoek zijn ze dan meestal wel te pakken. (Ik hoop dat ik het goed beschreven heb) En anders moet de hoek weer kleiner gemaakt worden door een paar keer met de draad op en neer te lopen.
Een paard dat ik ken had deze procedure maar anderhalve keer nodig. Daarna was het laten zien van een bosje draad al voldoende. (Wel uitbundig belonen als hij zich heeft laten pakken, want de r+ blijft het allerbelangrijkste)
Een ander paard van een kennis was op deze wijze te vangen met een bolletje wol. Paard hoefde bolletje wol maar te zien en liet zich zo pakken.

Moniek

Christel Provaas schreef op dinsdag 27 juni 2006, 17:48:


Dus een paard met kluisters kan niet gaan liggen?

Moniek

Nathalie Lagasse schreef op maandag 26 juni 2006, 19:32:


IK ben vorige week naar een clinic van AdB geweest en was toch wel onder de indruk. De aanwezige paarden gingen zonder uitzondering beter lopen na zijn instructie. Ik geloof niet dat alleen rechtrichten de zaak kan oplossen, maar zeker wel kan bijdragen.
In tegenstelling tot veel verhalen die ik had gehoord, was hij buitengewoon vriendelijk.
Weer wat bijgeleerd dus.