Christel Provaas schreef op dinsdag 27 juni 2006, 17:32:


Kwartierboogjes, of BOGEN in ernstiger gevallen!

Ik mis iets. Is het paardgericht om te kluisteren? Niet kunnen gaan liggen noch opstaan met het gehandicapte lichaam? Niet weg kunnen als er een helicopter overvliegt of rammelende trekker lansraast? Niet wijdbeens kunnen grazen of drinken? Ongeacht of de reden van het kluisteren het vangprobleem of het wegloopprobleem is, vind ik het net zo onpaardgericht als op stal zetten. Ben overigens reuze benieuwd naar de werking van de relatieve ethisch acceptabele optie flooding.
Simpel gedacht misschien, maar ik zou voor de wegloperige merrie een kleiner stuk afzetten in het grotere land en dat eventueel regelmatig verplaatsen. Wordt ze niet aangevallen door anderen, kan ze probleemloos grazen en rollen en je kunt haar makkelijker vangen.

Marleen den Arend schreef op dinsdag 27 juni 2006, 17:22:


Heel duidelijk Marleen,
Ik zal mij daar vanavond eens over buigen en daarna nog wat foto's maken. Indy heeft inderdaad een behoorlijk velletje wat over de achterkant van de hoeven valt, dat zal ik eens nader bekijken. Zo leer je steeds weer wat nieuws. Bedankt!
Groeten,
Monique

En een stukje acceptatie dat deze paarden zo zijn. Ook ik ken er vele uit deze lichting import en hoewel sommige sterk verbeteren blijft het er toch een beetje inzitten. Geduld en rust en misschien ook vaste personen blijven belangrijk bij deze paarden. Met vaste personen bedoel ik dat wanneer je met bovenstaande haar gedrag een stuk verbeterd heb, je slechts enkele personen hebt die haar mogen "vangen". Personen die weten hoe ze met haar om moeten gaan. Ik denk dat ze anders bijzonder snel terugvalt in haar gedrag.

Groetjes Karin

Wil schreef op dinsdag 27 juni 2006, 15:13:


Wassekikke onder andere

Monique Meijer schreef op dinsdag 27 juni 2006, 17:03:


Tuurlijk wil ik het er wel over hebben. (Elk excuus is goed om niet te moeten studeren dit wordt een herexamen :) )
Je zei hierboven ergens dat Indy nog nooit overgroeide steunsels heeft gehad. Dat is eigenlijk ook wel logisch. Omdat ze recht naar beneden groeien hebben ze eerder de neiging af te slijten ipv om te plooien.
Wat ik vooral interessant vind, zijn die zogenaamde ondergeschoven hielen (aan de voorvoeten).
Daar ben ik bij mijn paardje al lang mee bezig, maar er zit geen evolutie in. Ze heeft ze altijd al gehad en ze lijken ook niet zo snel te gaan verdwijnen.
Vitelli had al eens gesuggereerd dat ze eigen waren aan mijn paard. Maar nu ik Indy haar hoefjes zo zie, vind ik dit toch aannemelijker.
Misschien komen ze frequenter voor bij quarters of zijn ze eigen aan het ras?
(voor de goede orde: Tempête is maar halfquarter. Haar mammie was een anglo-arabier. maar ik heb mij laten vertellen dat als er iets typisch quarter is aan haar, dat het haar benen zijn)
Wat Marleen schrijft zal ik sevens ook maar eens bestuderen. Klinkt interessant.
groetjes
Ans

Nick Altena schreef op dinsdag 27 juni 2006, 17:02:


Als wij met dagtochten in de spaanse bergen zitten worden de paarden inderdaad ook gekluisterd s'nachts (zeer moderne dingen van zachte wolletjes voorzien vanbinnen)waar ze makkelijk mee kunnen stappen, maar niet weg kunnen draven.Somsmoeten we ze tochenkele honderden meters verder gaan zoeken. Het probleem hier is inderdaad dat één paard buiten de kudde valt en dan nog eens gekluisterd wordt wat het haar dus onmogelijk maakt om weg te lopen of voor zich op te komen. iIk zelf zou haar op een kleinere opp. houden en eventueel iemand inhuren voor één uur per dag om met haar te werken en haar dit gedrag af te leren . Het werkt tweeerzijds 1. Haar prijs kan omhoog gaan den aangezien haar slechte manieren afgeleerd zijn.
2 Okke kan haar meer inzetten voor de lessen en mischien zo een goede thuis voor haar vinden .

Wil schreef op dinsdag 27 juni 2006, 17:38:


DRIE.

Karin schreef op dinsdag 27 juni 2006, 17:58:


Heeft Hempfling in zijn boek daar niet een pagina aan gewijd (ijslanders en dergelijke) ?

Eva Saegerman schreef op zaterdag 24 juni 2006, 10:19:


Hoi Eva,

Ik ben een paar dagen niet online geweest, ik zit momenteel in Portugal voor een paar weken. Kan op de camping van mijn dochter hier internetten, dus als je aanbod nog geldt, zou je dan een exemplaar voor me willen kopen? Of een kopie maken?
Ik stuur je over een paar weken mijn adres wel.
Alvast dank,
Tineke

Karin schreef op dinsdag 27 juni 2006, 17:58:


Tsja jij kent haar ook natuurlijk, ik denk vaste personen en juist vrouwen misschien wel iets kunnen met deze lichting, ik vermoed dat het ook een "mannenprobleem" is.
Er zitten er wat in deze lichting waar het niet zo best mee is afgelopen, en het is volgens mee geen onwil van deze paarden, maar onvermogen. Het lijkt dan op niet willen en eigenwijzigheid.

Esther

En degene waar het wel goed mee afgelopen is, die blijven toch altijd een geval apart.
Van het weekend nog bij eentje geweest (je weet vast wel welke ik bedoel, vind het niet netjes namen neer te zetten). Hoewel het daar super mee gaat en ze tegenwoordig ook voor de lol endurance doet, durfde ik er niet op. Nog teveel het oude beeld en ik weet hoe het af zou lopen als ik met dat gevoel op zou stappen. Vind het nergens voor nodig om dat, voor mij of het paard, te doen, daar gaat het nu veels te goed met haar voor.

Groetjes Karin

Christel Provaas schreef op dinsdag 27 juni 2006, 17:48:


Ik heb enkele van dergelijke IJslanders gekend die op een eenvoudige manier te vangen waren.
Men neme een bos draad (schrikdraad); dan bind je het ene eind op een paaltje van de omheining; vervolgens loop je al afrollend achter het paard om, zodat het paard door jou en de draad naar een hoek verwezen wordt.
Eenmaal in de kleinere hoek zijn ze dan meestal wel te pakken. (Ik hoop dat ik het goed beschreven heb) En anders moet de hoek weer kleiner gemaakt worden door een paar keer met de draad op en neer te lopen.
Een paard dat ik ken had deze procedure maar anderhalve keer nodig. Daarna was het laten zien van een bosje draad al voldoende. (Wel uitbundig belonen als hij zich heeft laten pakken, want de r+ blijft het allerbelangrijkste)
Een ander paard van een kennis was op deze wijze te vangen met een bolletje wol. Paard hoefde bolletje wol maar te zien en liet zich zo pakken.

Moniek

Christel Provaas schreef op dinsdag 27 juni 2006, 17:48:


Dus een paard met kluisters kan niet gaan liggen?

Moniek

Nathalie Lagasse schreef op maandag 26 juni 2006, 19:32:


IK ben vorige week naar een clinic van AdB geweest en was toch wel onder de indruk. De aanwezige paarden gingen zonder uitzondering beter lopen na zijn instructie. Ik geloof niet dat alleen rechtrichten de zaak kan oplossen, maar zeker wel kan bijdragen.
In tegenstelling tot veel verhalen die ik had gehoord, was hij buitengewoon vriendelijk.
Weer wat bijgeleerd dus.