van lennep schreef op woensdag 14 juni 2006, 12:48:


Haha.... de staafmixer! Vertel nu maar gewoon op dit Forum dat sinds die tijd je keuken een grasgroene kleur heeft!
Ik lig nog helemaal in een deuk!


Wil.

Wil schreef op woensdag 14 juni 2006, 13:16:


WIL!!! iK HAD NOG ZO GEZEGD!!!
Er zat inderdaad nog iets onderaan de keukenkastjes geplakt hihi. Maar het meeste groen is er inmiddels al vanaf...kon wel bijna de pickup laten komen in de keuken , om pakjes te maken....

Gr Esther

sandratien schreef op woensdag 14 juni 2006, 10:04:



Arme Antoine....

Wil schreef op woensdag 14 juni 2006, 13:02:

Toch wel papegaainatuurijk gehouden ook he?
Misschien leuk: http://www.papegaaieninformatie.nl
Want de papegaaitjes in Nederland zijn net zo belazerd gehuisvest als de paardjes namelijk...

van lennep schreef op woensdag 14 juni 2006, 13:38:


Hallo,
Wat je niet al voor je paardjes doet, he? Ik herinner me mijn fanantieke pogingen om zelf een vliegenmiddel te maken aan de hand van allerlei recepten die ik her en der verzameld had. Ik had mijn brouwsels gewoon in de keuken staan, in flessen en in een oude theekan.
Toen ik zag dat mijn vriend op het punt stond zich een kopje van mijn nieuwste brouwsel in te schenken, heb ik de hele handel maar naar de schuur verplaatst. Nou ja, ik denk niet dat mijn vriend er iets van overkomen was, maar of het zo lekker zou smaken, was een tweede. Hij vraagt nu eerst bij twijfel of het voor paardjes is of voor mensen. :) Ach, het zit ook in de familie denk ik, zijn jongere broer heeft bij ons eens een paardesnoepje gegeten, en hij maar mopperen dat we vieze Duitse koekjes hadden, die muffig smaakten en bovendien steenhard waren met rare stukjes erin, net hooi. Ik heb me doodgelachen, eigen schuld, moet hij maar niet stiekum in mijn kasten gluren......

Even heel wat anders: Mijn vriend is ooit bij de grens Nieuwe Schans aangehouden door de Duitse douane. Hij had een doosje achterop de fiets met daarin een zak biotine. In eerste instantie wilden ze zijn paspoort zien en ze wilden toen nog weten wat er in het doosje zat, want daar kwam een eigenaardige doordringende geur vanaf. Hij zei dat het een voedigssupplement voor ons paard was, maar werd natuurlijk niet geloofd. Ze dachten dat hij een drie kilo zak weat o.i.d. wilde smokkelen. De zak moest open en het goedje werd grondig bekeken. Vooral de ene douanier meende een geweldige vangst gedaan te hebben. Ze kwamen echter al gauw tot de conclusie dat het wat anders moest zijn, het smaakte te muf. Mijn vriend kon het niet laten te zeggen dat ze daar een mooie vacht en sterke hoefjes van zouden krijgen. Gelukkig konden de heren wel tegen een geintje en mijn vriend mocht doorfietsen......
Groeten,
Monique

marjolijn schreef op woensdag 14 juni 2006, 14:18:


Haha... ja hoor, zoveel mogelijk papegaainntuurlijk! Ze hebben beiden zo'n megagrote kooi... zo'n villa. Ze kunnen er zelfs in vliegen. En in Portugal denk ik dat we een grote buitenvoliere gaan bouwen... ooit.... Maar deze vogels hebben net zoveel aandacht en verzorging nodig als 'n paard. En je mag iedere dag zowat stofzuigen... Veel mensen weten niet waar ze aan beginnen maar de grijze roodstaart is wel de grootste stofproducent die er is in de papegaai-achtigen... en dagelijks douchen als het zo ontzettend warm is.... dikke pret )

Bedankt, groetjes,

Wil.

Als een klein kind dat de eerste keer op twee wielen kan en durft fietsen wil ik graag de wereld rondschreeuwen dat ik de eerste keer bitloos gereden heb!
Maandag effe met Queenie in de wei gereden; met dubbel gebroken bit en volgens de klassieke dressuur methode. Ik heb ongeveer een week geleden het bitloos hoofdstel besteld bij www.ruitersportshop.com maar nog niet ontvangen.
Omdat het zo heet was en we beide niet te veel zin hadden in fysieke inspanningen had ik al vrij snel beslist te stoppen met rijden ...
Een vriendin van mij die nog in de wei aan het rijden was wou effe verderdoen dus ik dacht ondertussen nog wat grondwerk te doen en deed ik touwhalster aan (bij Queenie ). Maar .. ja, mezelf kennende liet ik me alweer leiden door het moment en werd het dus toch geen grondwerk. Schoot me ineens het idee binnen dat ik tijd had, een gesloten (lees: vertrouwde) plek, een paard met een touwhalster om en toevallig hingen nog twee halstertouwen aan de weidepalen ... Moest ik nou eens ... Ja! Daar ging ik! Na 2min zat ik bovenop Queenie, met één touwhalster en twee halstertouwen
Mijn vriendin haar gezicht veranderde naar .. wat is ze nu weer aan het uitspoken .... Mens, ik was zo zenuwachtig! Zou ze niet met mij gaan lopen??
Ik dierf (dorst in mooi nederlands ?) bijna niet meer ademen maar ben achteraf gezien wel blij dat ik dié schrik althans overwonnen heb.
Het sturen ging zeer goed! Merkwaardig was wel dat sturen naar links makkelijker ging dan naar rechts! Naar links: gaat ze mooi de bocht in; maar naar rechts bleef ze zowat staan en bracht ze haar hoofd tot bijna aan mijn knie (lijkt wel begin van one rein stop ) Misschien een uitdaging haar dit nu al aan te leren
Maar na enkele minuten had ze (en ik dus) geen enkel probleem of misverstand meer bij het sturen.
Stoppen (ik zette druk op beide teugels - halstertouwen - door zachtjes te trekken) lukte minder. Had een remafstand van 5 meter nodig
Daar moeten we nog aan werken; eindelijk weer iets gevonden!

Ik ga nu wel wachten met rijden tot ik het bitloos hoofdstel ontvangen heb en ga dan meteen daarmee aan de slag.

Wens mezelf succes