Piet schreef op maandag 12 juni 2006, 8:13:


Hi Piet, moorkop is goed. Als jij zegt dat ze lichtgrijs is en NIET vaalwit is ze geen bruinschimmel. Volgens mij valt ze dan ook onder de 'onveranderlijke schimmels' d.w.z. dat zij altijd dat donkere blijft houden, in tegenstelling tot een roan, die wordt ooit een keertje helemaal licht. Vind dit trouwens een supermooie kleur!

Groetjes,
Wil.

Wil schreef :


Eigenlijk kom ik steeds meer tot de conclusie dat ik degene ben die hier leert.
Ik leer oude patronen los te laten, dat het paard MIJ aangeeft wanneer hij klaar is voor iets nieuws, dat ik degene ben die zijn vertrouwen moet zien te winnen. Dat elke dag en elk paard anders is dan de vorige.

Mja, het doet wel veel met me, merk ik....
Ik voel me inderdaad steeds veiliger bij hem.

Pien

Anna van Rheeden schreef op maandag 12 juni 2006, 3:28:


Het is onze ervaring dat de rasp te grof is voor een veulen van 2 maanden, de hoefjes zijn nog zo flinterdun en boterzacht dat je heel voorzichtig flintertjes zult kunnen snijden met je mesjes.
Een heel aparte gewaarwording, zo'n friemelhoefje met een ministraaltje, alles mini, in je handen.... Afronden met de rasp zal nog niet mogelijk zijn, schuurpapiertje misschien ? Heb dat zelf nooit gedaan, maar bedenk me ineens dat dat best eens mogelijk zou kunnen zijn.

Blijf (met 2 man) oefenen met voetjes geven; veel aaien, praten, belonen, laat hem natuurlijk niet omvallen, maar laat hem wel merken dat ie uit balans gaat en omvalt als hij zo hangt. Probeer dat voetje pas te krijgen als hij stabiel op eigen benen staat, en niet tegen jou of de helper aangeleund.
Houd zijn moeder kort in de buurt, voer haar desnoods wat hooi of gras (in jouw geval) dat geeft ook wat rust.
Verder zul je zien dat de hoefjes waarschijnlijhk niet echt scheuren maar omkrullen naar buiten toe, ze krullen als het ware naar de juiste stand. Bijhouden is natuurlijk nodig, maar ik denk in dit stadium dat in alle rust voetjes leren geven toch belangrijker voor hem zijn.
Heb je ergens verharde ondergrond om te wandelen en slijtage te krijgen?

Succes, geef Dono maar een knuffel van Jack en mij.
Pien

Michiel schreef op maandag 12 juni 2006, 11:25:

Ow Michiel, ik had een heel verhaal getypt omdat ik dit allemaal na gevraagd heb, maar plots was alles weg (verkeerd knopje). Ik typ het straks nog wel een keer voor je.

groet, Pien

Piet schreef op maandag 12 juni 2006, 12:01:


Hehe, is een idee natuurlijk !

Ik had als 'peettante' eens rondgevraagd en iemand kwam met Chani (en dan uitspreken als tsjani). Ik vond het eigenlijk wel een leuke naam :). Er hing wel een maar aanvast, als je die kiest joyce dan willen zij hem komen dopen !

Groetjes Geertje

Geertje schreef op maandag 12 juni 2006, 12:43:


Het is trwns een afkorting (snap niet echt waarom maar goed) van het hebreeuwse Hannah, wat betekent :
means 'grace', 'favor', or (lesser known) 'charm'

Ow en mama kwam met Asmin... Das iets uit india zegt ze, maar ze weet ook niet echt waarom ze dat bedacht... Ow en als het die wordt, dan wil ze een prijs (ritje op janka ofzo )

Geertje schreef op maandag 12 juni 2006, 12:48:


Joyce kwam zelf net met Takoda : betekent vriend van iedereen.
Ook erg mooi !
Ik vind zowiezo Indianennamen erg mooi bij dit gevlekte veulen.
Wat een pláátje he, Geertje, zeg eens gauw tegen Joyce hoe ze die foto op PN kan krijgen, want hij is echt heel mooi.

Groetjes, Pien