Ik denk dat dat veiligheidsgevoel heel belangrijk kan zijn. Ik voel me fijner met mijn cap op. Omdat ik het gevoel heb dat als er iets gebeurd mijn koppie heel (heeler) blijft. Dat gevoel geeft mij zekerheid en aangezien on-zekerheid mijn grootste probleem is, is dat voor mij prettig.
Daaraantegen hoor je ook vaak dat statistisch gezien dat juist negatief geld. Mensen met gordels om in de auto rijden harder omdat ze denken dat hun niets/minder zal gebeuren. Dan werkt het ook (ten dele) averechts.

Ach ik krijg stevast te horen dat als er iets gebeurt bij de paarden dat dat mijn eigen schuld is. Het zijn gevaarlijke beesten en ik ben zelf zo stom om daarbij in de buurt te komen vind mijn omgeving. Ze vinden maar, wat Egon al zegt, de enige zekerheid die je hebt is dat je een keer doodgaat en tot die tijd af en toe wat bont en blauwe versiering moet dan maar he

Groetjes Karin

e m kraak schreef op woensdag 7 juni 2006, 13:47:


Weet je je kan het zo'n beetje vergelijken met een veiligheidsgordel ,het ding beschermt je wel tot op zekere hoogte maar als de klap hard genoeg is , tja dan, bijkomend is Hersenletsel door schedelbreuk of hersenbloeding een zeer traag proces van terugkeren en dikwijls met blijvend letsel. Je kan inderdaad niet alle risico's beginnen uit te sluiten want dan doe je gewoon niets meer . Wel vindt ik dat vele mensen op hun paard zitten met een safety jack een cap , elleboogbeschermers(ja ja ook al gezien) een rugbeschermer ingebouwd. Maar dan wel met een "nonchalence alsof ze met de roze minidwergpoedel van oma aan het wandelen zijn.
De eerste zaak om zo'n ongelukken te vermijden is vooral je zintuigen op scherp houden en alles gezien hebben "voor" je paard het ziet, dit zal al een seriueze risico vermindering in houden.
VB ? Maandag voor vijf eigenaars een wandeling begeleidt ! drie ervan zijn tegen een boom aangereden, in stap !!!!!Tja bomen staan dikwijls in bossen hé .

Monique Meijer schreef op dinsdag 6 juni 2006, 16:08:


Hallo
Helaas geen foto's - Toen ik Indy van het weiland haalde om foto's te maken, ontdekte ik tussen de bomen langs ons weiland een prachtig wit bloeiend en heerlijk geurend boompje. Omdat het boompje verdacht veel op een wilde witte variant van gouden regen lijkt en naar ik meen, giftig is, heb ik maar het zekere voor het onzekere genomen en het boompje eruit gehaald. Toen ik eindelijk de eindeloze wortels eruit had (ik wilde ze niet doorkappen, want zo'n pronkstuk moest ik natuurlijk in mijn tuin hebben...) was het helaas al te donker om duidelijke foto's te maken.
Vanmorgen heb ik tijdens hoefjes uitkrabben echter wel gezien dat de hielen nu ook beginnen te kruimelen. De hoef is van onderen momenteel een chaos, geen gezicht, ik ga vanavond flink de loszittende delen wegschrapen en ook haar hielen voorzichtig iets verlagen. Indy heeft er gelukkig geen hinder van, ik heb nog een stuk met haar gewandeld vanmorgen, ze stapt er vrolijk op los.
Groeten,
Monique