Spirithorses schreef op donderdag 18 mei 2006, 8:33:


Ik neem aan dat je mijn antwoord aan Esther hebt gelezen.
Allereerst vind ik het inderdaad een onding. In een vorig bericht heb ik aangetoond waarom. Maar net als Eddy, ik ga geen vrachtwagen kopen. Dus is de trailer het aangewezen vervoermiddel.
ik heb hem geleerd erin te gaan. Los, zonder touwtje vooruit en achteruit. Ik kan hem echter niet blij clikkeren. Ik kan niet voorkomen dat hij zo enorm in de stress schiet... (en dan bedoel ik niet dat hij in de trailer staat te slaan,schoppen of springen, want dat voel je als je rijdt. Nee volgens mij staat hij zo stil mogelijk zich helemaal kapot te zweten.
Het was mijn idee om hem mee te nemen Pien en de keren dat we het wel gedaan hebben was het heel leuk.
Dus ik denk niet dat het dat is.
Heb je wel eens een paard gehad, dat in 5 minuten drijfnat van het zweet is in een rijdende trailer?
Om even de geestelijke kant buiten beschouwing te laten, er kunnen door zulke stress ook zeer ernstige lichamelijke gevolgen optreden, o.a accute hoefbevangenheid, dat is het me toch allemaal niet waard joh.
Komen ze maar naar mij en anders fijn niet :)
Piet

Sky schreef op donderdag 18 mei 2006, 8:46:


Nee, ze voelden zich absoluut niet aangevallen, ze geven me juist goede informatie over Mazir, maar ze vonden dat de teksten wel eens zouden impliceren dat het probleem te wijten was aan hun ranch (wat dus niet zo is, het lag aan de vorige eigenaar) en ze wilden het graag zuiver houden.
Ik ook, en dus heb ik het zo maar even opgelost.
Ik zou het ook niet prettig vinden als dat mij zou overkomen.

Het gaat trouwens fantastisch met Mazir, met dat paard is echt niks (nouja, heel weinig) mis ! Zijn bijtgedrag is al zo goed als over.
Hij had erg de neiging om 'in je persoonlijke ruimte te komen' maar ook dat is zo goed als opgelost, of in elk geval goed onder controle.
Ik schat nog een paar keer oefenen en dan zijn we daar doorheen.

Ik wil hem alleen laten checken door de osteopaat voordat ik de eerste keer op zijn rug kruip, want ik vrees dat het bijtgedrag ook te wijten is aan het slecht passende zadel van de vorige eigenaar.

Als ik dat niet oplos en zó op zijn rug kruip ben ik zo weer terug bij af, dus dat doen we maar niet he....

Groetjes, Pien

Piet schreef :


Tuurlijk, die hebben wij hier ook hoor. Mijn eigen BD bijvoorbeeld.
Ik denk wel dat de meeste onervaren paarden het in het begin best spannend vinden, daarom is het goed dit langzaam opgebouwd te oefenen en in het begin een rustig en ervaren maatje mee te nemen.
Daarbij komt ook nog eens dat niet ieder paard graag van plek wisselt (niet in Shiny's geval dus). BD wel, die wordt helemaal zenuwachtig in een andere omgeving, en al helemaal zonder haar vriendjes, En ook al ondernemen we verschrikkelijk veel samen, ik doe haar geen plezier haar in haar eentje mee te nemen in een onbekende omgeving. Ik heb genoeg paarden, dus laat ik haar net zo lief thuis.

Komende week ga ik in Roosendaal beginnen aan de opleiding tot CR instructeur en dan gaat Holly met me mee. Da's een veel meer ontspannen paard en haar maakt het geen snars uit waar we heen gaan, da's zo'n oude rot....

Toch moet ik zeggen dat dit bij BD voornamelijk een onervarenheidsprobleem is. Tis alleen de vraag of je daar doorheen wilt gaan of niet, ik wel, ik heb extra een trailer voor het oefenen in trailerladen aangeschaft. Ik moet er niet aan denken, Piet, dat er een crisissituatie ontstaat en ik met een doodziek paard een uur moet grondwerken om hem de trailer in te krijgen of erger nog : een zweep of een berg druk zou moeten gebruiken om een paard onder stress een voor hem onbekende situatie in te jagen....
Ik heb het één keer moeten meemaken en dat was verschrikkelijk voor het paard dat vlak daarna in de trailer gestorven is.

Maar ik begrijp je wel het lijkt dus meer jouw aversie tegen dat trailergedoetje te zijn dan dat je het nu waard vindt om erdoorheen te gaan.... Kan toch?!


Greetz, Pien

jose schreef op woensdag 17 mei 2006, 23:33:


Er zijn taloze truukjes en hendeltjes en hefboompjes en apjes enz...Heb drie jaar racepaarden verzorgd.Heb er maar één naam voor "maffioso".En das soms nog zacht uitgedrukt.

Spirithorses schreef op donderdag 18 mei 2006, 9:46:


Ja, zo is het Pien, ik vind een keer of 10 zonder zicht op enige verbetering meer dan zat. Vooral omdat hij toen aangaf er absoluut niet meer in te willen.
Was het maar zo dat hij er alleen maar niet in wilde, dan loste ik het wel op. Maar het komt voort uit wat er daarna gebeurt.
Wat vraag ik dan van mijn paard?

Ik heb gemerkt dat het zweten in de trailer erg afhankelijk is van waar je naar toe rijdt en dat zweten niet persé op angst hoeft te duiden.
Mijn paarden staan allebei een paar keer per week in de kar voor reisjes naar 1) de manege, 2) de priveles, 3) duin, crossbaan en bos.
Buck ondergaat alles met vertrouwen, maar Cadiz stapt zwetend en trillend uit wanneer we op de buitenrit-plek aankomen, maar NIET bij de manege noch de privéles-plek. De reis naar de plek van de buitenrit veroorzaakt blijkbaar opwinding, maar ik kan bepaald niet zeggen dat hij er een hekel aan heeft...! Ik denk dus dat de opwinding in zijn geval geen angst is voor de trailer of het rijden erin, wat hij immers goed kent. Nee, het is ook de langere afstand niet, want ik ben begin mei voor een lang weekend naar Duitsland gegaan, 4 uur rijden, en hij stapte droog en fit uit, het hooi was op. Ik denk dat zijn opwinding bij de reis naar de buitenrit niet met angst te maken heeft, maar met spanning voor wat er komen gaat; hij kent immers de route.
Ja, het maakt lawaai en het is wiebelig, maar dat is een kwestie van wennen, da's met verkeersmak maken net zo.

Kan het niet zijn dat Shiny een keer geschrokken is en daarna een aversie ontwikkeld heeft? Ik heb Buck laatst ingeladen en terwijl hij naar binnenliep, kwam de kar aan de voorkant omhoog; de trailer zat niet goed vast aan de trekhaak! Ik drukte Buck snel door zodat de trailer weer horizontaal kwam te staan en heb het snel verholpen. De keren daarna is hij een keer of drie wat weifelend naar binnen gegaan, begrijpelijk.

Christel Provaas schreef op donderdag 18 mei 2006, 10:18:


Heb je net en actiefoto doorgestuurt van één van de spaanse spruiten.

Spirithorses schreef op donderdag 18 mei 2006, 9:14:


Dat "timen" is precies waar Foxy en ik zo lekker druk mee zijn onderweg: idd SAMEN rijden en intussen relaxen! Vooral met elkaar bezig zijn!
Dus we waren een heel eind met dat "VOOORdat het koppie maar neigt naar gras" corrigeren en het ging super!
Totdat ze van mij WEL haar hoofd mocht jeuken aan haar voorbenen: als ikzelf jeuk heb, moe'k ook even krabben.... Maarja, als je hoofd dan toch zo laag bij de grond is.... je raadt het al: gauw nog even een hap meenemen, al is het maar 1 grassprietje.......

Dus nu rijden we relaxed buiten, we zijn erg met elkaar bezig (maar wel heel lekker), TOT het moment waarop de jeuk toeslaat: dan komt de wantrouwigheid van de ruiter om de hoek kijken: Is het deze keer echte jeuk?
Of is het de 'Pik die ene grasspriet mee" schijnjeuk?

Wat me heel moeilijk lijkt, is om ruiters die timing mee te geven: als ze op jouw paarden rijden, om dan TOCH te zorgen, dat dat waar jij met je paardje zo druk mee bent geweest consequent door te zetten als er ineens een andere ruiter op zijn rug komt te zitten!

Gr. Bianca

Als je Shiny vervoert, kan er dan niemand mee achterin rijden, om hem op zijn gemak te stellen? Of er zelf bijkruipen en iemand anders laten rijden?

Tempête is zelf ook niet zo gek op trailers en vrachtwagens. (Is eens vreselijk mis gegaan) Zelf kies ik er ook voor om alles maar te voet te doen, maar inderdaad soms kun je er niet omheen. De laatste jaren ben ik enkele keren met haar naar de kliniek gemoeten. En dan zou een trailermak paard wel heel handig zijn. Staat je paard daar met een kapot sprongewricht voor de loopplank te steigeren. Dat wil je natuurlijk wel vermijden.
Sederen lijkt mij ook geen oplossing. Ik ben mijn paard twee keer in de kliniek moeten gaan halen terwijl ze nog gesedeerd was. Dat maakte de hele zaak nog moeilijker. Want als mijn paard gesedeerd is en iets niet wil, dan krijg je absoluut geen reactie. Ze negeert je volkomen. En dan zit er niets anders op dan haar benen één voor één te verzetten, terwijl je achter haar kont duwt en haar zo de trailer op duwen.
De vrachtwagen waarmee ze meestal vervoerd wordt heeft een videocamara in het laadruim. Zodat je je paard in het oog kunt houden, en een luidspreker zodat je ertegen kunt praten. (helpt ook heel goed)
Als ze gesedeerd is zie je echt wel dat ze heel veel moeite heeft in de bochten, nog meer dan zonder sedatie. Ik schrik er trouwens altijd van hoe moeilijk het is voor een paard. Zelfs met een hele rustige chauffeur, staat ze te zwalpen op de vrachtwagen. ik denk dat veel mensen onderschatten hoeveel inspanning dit vraagt. Eigenlijk zou je puur om te weten hoe moeilijk het is, eens achterin moeten meerijden.

groetjes
Ans

Piet schreef op donderdag 18 mei 2006, 10:15:


Zou het eigenlijk niet zinvol zijn om wel door te gaan met clickeren, zodat hij weer gewoon los de trailer in en uit loopt. MAAR zonder ritjes er aan vast... Als er dan ooit een crisis situatie komt, hoef hij tenminste niet met geweld de trailer in. Beetje lullig dat er dan wel een ritje achteraan zit, maar dan is het voor zijn eigen bestwil...

Geertje schreef op donderdag 18 mei 2006, 10:57:


DAT is een hele wijze. NATUURLIJK!!
Tjoh, dank je wel.
Ik wou eigenlijk niet eens meer in de buurt van de trailer komen , met mijn domme hoofd. Maar hier ligt heel simpel de oplossing :)
Dank je wel

Piet

K10 schreef op zaterdag 13 mei 2006, 12:33:


Hallo Kristien,

Wat dacht Raf ervan?

jan.

Spirithorses schreef op donderdag 18 mei 2006, 9:14:


Hé Pien,
Bedankt weer voor deze les!!
Fluga weet precies wanneer ik oplet en wanneer niet als er gras onder haar neus staat! En het is wat moeilijker omdat ik er heel erg van geniet om onderweg te stoppen en haar te laten grazen...
We leren samen!!

Esther schreef op donderdag 18 mei 2006, 8:01:


Het beste kun je JKK bestrijden zolang het nog rozetten zijn. De ragfork haalt dan een hele kluit uit de grond, zonder risico op afbreken van wortels, en als je dan de kluit even uitschudt valt de aarde weer terug en blijft er geen gat over, en heb de de complete JKK-plant te pakken.

Bij volgroeide JKK-planten die meer dan een meter hoog zijn zul je meerdere keren moeten steken, met een groter risico dat er worteldelen achterblijven.
Ook in dat geval is het nog geen vergeefse moeite, want het duurt erg lang voordat zich uit zo'n worteldeel weer een nieuwe bloeiende plant heeft gevormd, veeeeeel langer dan wanneer je de bloemetjes afknipt, bladeren stript, etc.

Wat het "verstoren van de bodem" betreft: Tsja, het is nou eenmaal een wei. Het JKK was er al eerder dan de ragfork, nietwaar? Als ik in onze wei rondkijk dan is 99% van de "bodemverstoring" het gevolg van paardenhoeven, die al dan niet sliding-stops makend, enorme oppervlakken blootliggende aarde hebben achtergelaten, molshopen, etc. Ik moet wel heel enthousiast met de ragfork te keer gaan om deze "bodemverstoring" te evenaren.
En nogmaals, als je de plant vroeg in het rozet-stadium aanpakt dan blijft er nauwelijks of geen verstoorde bodem, wortels, zaad, etc. achter.

Trouwens, ook bij andere vormen van bestrijding van het JKK wil je alsnog, als de plant dood is, de restanten verwijderen... en zit je ook weer met bodemschade.

De ragfork blijft, ondanks allerlei experimenten, onze favoriet tegen het kruiskruid, en dat is nou net de reden waarom we hem nog steeds verkopen. Groot voordeel is dat je, als je plant aanpakt, er in EEN keer voor het hele seizoen van af bent, zelfs als er wortelresten achterblijven. Geen wekelijks terugkerende ronde om bloemen te knippen, geen dode vergiftigde planten die je naderhand alsnog uit de wei moet halen met risico dat je her en der wat vergeet, geen pluisjes die de warme lucht uit de brander benutten om als een raket op te stijgen, etc. Wie een beter idee heeft moet het maar zeggen.


JKK is nogal goed om bloemen te maken, ook bij (of zelfs JUIST bij) schade aan de plant. We hebben zelf diverse experimenten gedaan met uitgetrokken planten (volledig vermorzelen, uit laten drogen, aanbranden, etc.) maar het is verbijsterend hoe goed de gerooide plant ondanks alle martelingen toch weer kans ziet bloemen te produceren, zelfs als hij in stukken uiteengereten op een betonnen plaat in de zon ligt te bakken.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op donderdag 18 mei 2006, 12:21:


Risico op afbreken van de wortels is er altijd, maar het minste als de grond goed los is. Er zijn testen mee gedaan in het rozetstadium, en het bleek dat ca 43 % nieuwe planten maakten, en 57 % was dood. Probleem met de 43 % is dat er meerdere nieuwe planten komen, in het rozet stadium maakt JKK meer nieuwe planten als in het "uitgegroeide" stadium. In het uitgegroeide stadium is de meeste energie verbruikt om zaad te gaan zetten.

Het gaat niet om het worteldeel op zich, het kan gebeuren dat een nieuwe rozet dus op een hele andere plek opkomt dan waar je hem verwacht omdat JKK zich vegetatief kan gaan verspreiden. ( o.a. Poole en Cairns)


Was het maar zo simpel, punt is idd de paardenwei, die wordt echt snel verstoord, even racen en een sliding. Een goede dichte grasmat is erg moeilijk te verwezenlijken. Maar feit blijft dus dat de wortelresten uit rozetstadium meer nieuwe scheuten maken dan een volwassen plant. Helaas.


Absoluut waar. gedroogde planten verliezen hun smaak en geur.


Ja ongelooflijk is dat he, ook door vraat bijv van de rups, de hele plant is er op aangepast om gewoon verder te groeien en kan overjarig worden. De kever lijkt het beter te doen, en de zaadvlieg ook. De zaadvlieg boort zich als het ware in het bloemhoofd en eet de zaadjes.
Ik hoop dat we het schapenproject van de grond krijgen, begrazing door schapen blijkt het meest effectief, voor Nederland moet dit onderzocht worden of deze methode bruikbaar is. Ook apart dat jonge schapen anders eten dan oude schapen. Oude schapen eten het hart van de plant, jonge schapen knabbelen wat aan de randen.

Esther