Ik kan het bericht niet meer terugvinden, maar een tijdje geleden vroeg iemand hoe je je paard ongewenst grazen onderweg kunt afleren.

Het graasprobleem met Diesel is inmiddels opgelost, enerzijds doordat hij op de weide weer gras in overvloed heeft, anderzijds door een stukje opvoeding. Rowena en ik zijn er zelf op geklommen en we hadden het probleem binnen een paar buitenritten opgelost, waarbij we telkens zeggen : 1-0 voor Dies, 1-1 voor ons enz. Er waren rijders bij waarbij het 26-1 voor Dies was hoor nou, dat kan natuurlijk niet.

Je kunt twee dingen doen wanneer je paard telkens met zijn hoofd in het gras duikt : Hem aan één teugel ophijsen en hem heel hard aansporen of hem vóór zijn in zijn poging.

Het laatste werkt natuurlijk het beste en is het meest paardvriendelijke, ik noem dat timen en je voorkomt dat je daarmee met je kantoorspierkracht moet gaan ophijsen (en da's zwaar met 600 kilo grasbeluste Haflinger onder je).

Je moet daarbij goed aanvoelen wat je paard van plan is, want je kunt het altijd zien/voelen aankomen wat hij van plan is. Zeg je dat je paard zo onverwachts reageert dat je het niet voelt aankomen dan ben je te weinig met hem verbonden want wanneer je bijvoorbeeld zit te kletsen met je buurrijder ben je te weinig met je paard bezig. De kunst is én om lekker ontspannen te kunnen kletsen of om je heen te kijken (2/3), én om toch nog bij je paard te zijn (1/3) en dat is wat velen niet kunnen, ik zie dat hier dagelijks in de les. Het heeft geen zin om de teugels dan maar strakker te houden, want dat is je probleem niet.
Je probleem is jouw timing !

Zo kun je je paard, wanneer zijn hoofd nog niet omlaag is maar hij wel al kijkt naar het gras, 'corrigeren' (eigenlijk is het nog geen corrigeren want hij heeft nog geen fout gemaakt, maar ik wist geen ander woord) door bijvoorbeeld één teugel naar je toe te halen , 'nee' te roepen en hem zodoende te laten weten dat je hem in de gaten hebt, want het is niet méér dan dat hoor. (En aan de reaktie van het paard zie je telkens weer : "Shit, ze heeft me in de gaten"....prachtig!)
Je gaat op een gegeven moment leren het onderscheid te voelen tussen wanneer het paard alleen maar om zich heen kijkt en wanneer het paard kijkt naar het gras.

Komt dat hoofd eenmaal onder een bepaald punt omlaag dat is het hijsen geblazen. Bij mijn koudbloeden werkt het niet wanneer je aan twee teugels trekt om ze te stoppen of omhoog te trekken; ze zetten gewoon die nek op slot en jij hebt het nakijken. Eén teugel echter brengt dat hoofd heel even uit evenwicht waardoor je een ingang hebt om het hoofd omhoog te krijgen. Jaja, ook zonder bit!
Van mij mogen de rijders daarbij wél zo hard mogelijk aansporen als ze kunnen , dat zijn zo'n beetje de enige momenten dat wij aansporen waarbij geldt : Beter éénmaal hard, dan 6 keer zacht, want daar wordt je paard ook niet wijzer van.
Waarbij ik absoluut wel vind : Eigenlijk wordt het paard dan gestraft voor de slechte timing en de inconsequentie van de rijder, ik ben me daarvan bewust, maar je moet érgens kunnen beginnen....

Groet, Pien