Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 18 april 2006, 13:40:


Ik wist niet beter of Sebacil was uit de handel genomen om bepaalde redenen.
Ik ben er ook niet zo voor en hetzelfde geld voor imaverol wat ik ook eens een keer voorgeschreven kreeg door een veearts vanwege korstjes op de rug van mijn pony. Twee dagen later zat er geen haar meer op haar rug terwijl we precies de handleiding voor het mengen hadden gevolgd. Ik zou in dit geval voor betadineshampoo gaan. Heb ik goeie ervaringen over gehoord. Wat betreft een natuurlijk alternatief moet je eens contact opnemen met Hilga Kruize. Zij is homeopathisch dierenarts. Telefoonnummer: Natural Animal Consulting,
Tel./fax 0251 213498 (09.00 - 12.30 uur en van 13.30 - 17.00 uur)
GSM 0622445459
Website: www.naturalanimalconsulting.nl
Succes!!

Monique

Piet schreef op woensdag 19 april 2006, 8:20:

Me stuk staat er weer!..?..! Magisch...!
Iemand trouwens een idee over de bijtgraagte van mijn spanjaard (nu ik immers weer het woord heb)? en het over happende paarden gaat?

Vanochtend was het bijvoorbeeld weer goed mis. Ik poetste Cadiz vóór het rijden en hij probeerde me steeds te bijten, oren plat, kaken wijdopen, met name wanneer ik zijn hals, schouders en voorbenen 'deed'. Intussen verzet hij trouwens geen stap, ook niet als hij los staat, dus hij probeert er niet aan te ontkomen door weg te lopen.
Pijn? Lijkt me niet, want toen hij het gras ontdekte waar hij nét bij kon, liet hij zich gewoon wel poetsen en kon blijkbaar de bijtreflex uitschakelen. Het lijkt erop dat hij niet aangeraakt WIL worden. Zachtjes aanraken met twee vingertoppen op de borst lokt ook al een geïrriteerde reactie uit. Onder het zadel (spaans met flexibele boom, voor wie het interesseert) dus in het werk, wanneer de concentratie op IETS gericht is, laat hij zich overal probleemloos aanraken, kriebelen en krabben. Ik moet erbij zeggen dat het een ultra lichtgeraakt tiepje is.

Piet schreef op woensdag 19 april 2006, 8:20:

Me stuk staat er weer!..?..! Magisch...!
Iemand trouwens een idee over de bijtgraagte van mijn spanjaard (nu ik immers weer het woord heb)? en het over happende paarden gaat?

Vanochtend was het bijvoorbeeld weer goed mis. Ik poetste Cadiz vóór het rijden en hij probeerde me steeds te bijten, oren plat, kaken wijdopen, met name wanneer ik zijn hals, schouders en voorbenen 'deed'. Intussen verzet hij trouwens geen stap, ook niet als hij los staat, dus hij probeert er niet aan te ontkomen door weg te lopen.
Pijn? Lijkt me niet, want toen hij het gras ontdekte waar hij nét bij kon, liet hij zich gewoon wel poetsen en kon blijkbaar de bijtreflex uitschakelen. Het lijkt erop dat hij niet aangeraakt WIL worden. Zachtjes aanraken met twee vingertoppen op de borst lokt ook al een geïrriteerde reactie uit. Onder het zadel (spaans met flexibele boom, voor wie het interesseert) dus in het werk, wanneer de concentratie op IETS gericht is, laat hij zich overal probleemloos aanraken, kriebelen en krabben. Ik moet erbij zeggen dat het een ultra lichtgeraakt tiepje is.

Christel Provaas schreef op dinsdag 18 april 2006, 19:47:


Het paard op de foto is een heuse Morgan (let op hoe trots ik dit intik! haha!). Absoluut mijn liefde. Zowel dit paardje als het ras. Verder loopt er nog een Haflinger-Arabier rond. Hou ik ook veel van, hoor, maar heeft niet datgene wat een Morgan heeft.
Groet,
Gregoor

P.S.: Ze hebben beide een goede paardenmineralenblok tot hun beschikking. Moet wel eerlijk zeggen dat de poepvreter (de Morgan) daar weinig gebruik van maakt.

roweentje schreef op woensdag 19 april 2006, 9:48:


Bedankt voor alle reacties. Ik heb het haar de laatste twee dagen niet meer zien doen. Ik vraag me uberhaupt af of het "ongezond" is of dat het gewoon een manier is voor paarden om even een mnieralentekort of ander tekort bij te tanken.

Groeten,
Gregoor

Els Kleverlaan schreef op woensdag 19 april 2006, 10:35:


Heb niet gezegd dat het paard zijn maatje "vergeet" heb gezegd dat een vriendschap van 20J in één klap wordt vergeten als je dat paard onder goede omstandigheden de kans geeft om ergens een nieuwe "maat" te vinden. De herkenning van een (vroegere )kuddegenoot is essentieel voor zijn overleven(in het wild) ,dus niet meer dan logisch.

Isabel van der Made schreef op dinsdag 18 april 2006, 23:49:


Je hebt gelijk , en Piet ook en Esther en Pien en al die anderen die ik nou vergeet.
Ik weet niet hoe het tegenwoordig word uitgelegd , maar ik heb in 2001 een eendaagse cursus gehad bij Emiel Voest. Daarin werd het joint uppen gewoon gebruikt als loswerken , niet het joint uppen op zich , maar wel het van je af drijven en in cirkels om je heen laten lopen , met overgangen en langzamer en sneller laten lopen. Dit mocht je elke dag gebruiken om mee te beginnen.
Ik moet ook eerlijk zeggen dat de eerste keer dat het hier ter sprake kwam ik echt zoiets had van , wat kan hier nou fout aan zijn , maar nu begrijp ik het denk ik wel.Ik heb het heel vaak fout gebruikt...Ik zal het in de toekomst zeker niet meer zo gebruiken.
Ik hoop wel dat een Emiel Voest dit ook een keertje gaat inzien , of misschien doet hij dat alwel inmiddels?!Als je zoon cursus doet , dan doe je dat met een bepaalt idee , en nou blijkt dat ineens niet te kloppen?
Wat voorn dingen heeft hij mij nog meer geleerd wat ik aangenomen heb van hem omdat ik het idee had dat Emiel alles zo paard vriendelijk doet??

Zolang dit soort dingen hier ter sprake komen , kom ik daar vanzelf wel achter , maar ik kan niet alles zo verklaren , zo doordenken , dat ik precies besef wat ik doe. Tuurlijk denk ik bij veel dingen beter na , maar ik kan /moet nog veel leren...

Groetjes Esther

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 19 april 2006, 14:43:


Ja, maar da's bij mensen net zo. Wat versta jij onder vriendschap dan? Als onze vrienden (of familie) emigreren, wordt het contact ook heel anders en dan hebben wij nog de mazzel van internet en post, zodat het contact niet helemaal verbroken wordt. Maar ook de mens zoekt in dat geval een vervanger voor de "leegte". En toch zeggen we dat we vrienden blijven.
Als het paard dus zijn vroegere maatje terug ziet, zijn ze weer "vrienden" of zie ik dat verkeerd? Mijn eigen merrie miste haar maatje wel degelijk toen hij twee jaar geleden overleed. Met onze nieuwe ruin heeft ze ook een band, maar toch heel anders dan met de oude, daar zie je duidelijk verschil in. Ze gaat bij voorbeeld veel gemakkelijker bij hem weg, terwijl hij veel meer staat te gillen, dan onze overleden ruin.
't Is uiteindelijk net wat je onder "vriendschap" verstaat.

Els.

van lennep schreef op woensdag 19 april 2006, 15:02:


Mijn laatste blauwe maandag lesmevrouw was oa ook leerlinge van Emiel Voest.
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

marielle schreef op dinsdag 18 april 2006, 17:58:
.....knip.....
.....knip.....
.....knip.....

Marielle, Belgen(paarden) en mok is mogelijk een heel ander verhaal. Sommige families (bloedlijnen) hebben er verschrikkelijk last van, ze overlijden er soms zelfs aan. Ik adviseer je voor de Belg echt even op zoek te gaan naar mensen met ervaring op dit gebied. Zeker als het ernstige vormen gaat aannemen is actie wel geboden.

Cledisa schreef op woensdag 19 april 2006, 13:36:


Hoi Monique,
Ik heb net contact gehad met Hilga Kruize. Zij raadt bioresonatie aan. Staat ook op haar site uitgelegd. Ze is homeopaat en geen dierenarts hoor. Ik weet niet welke opleiding je daar voor nodig hebt.
Heb jij toevallig ervaring met bioresonatie? ik vind het allemaal zo vaag.
Ik zoek nog even verder naar info.
Groet,
Tineke

Hoi Tineke,

Volgens mij is het bioresonantie met een 'n' ertussen. Voor het geval je gaat googelen en niets vindt...

Hoi Tineke,

Volgens mij is het bioresonantie met een 'n' ertussen. Voor het geval je gaat googelen en niets vindt...

Isabel van der Made schreef op dinsdag 18 april 2006, 23:41:


Nee Isabel , zoek zelf , heb ik ook moeten doen , je begint bij de oud franse geschriften rond Louis XIIII en zijn persoonlijke paardentrainer ga over Waren Von Osten(slimme hans) naar gedragspsycholoog B.F Skinner terug naar Darwin( je weet wel charelke) bezoek dan effe Pavlov maak dan een sprongetje naar Stephen Budianski en als je daardoor bent mail me dan nog eens (binnen 5jaar) Geef ik je nog een lijstje waar je een tijdje zoet mee bent. O ja en nu je toch aan het werk bent hierover zoek dan eens iets op over de verstandelijke vermogens van paarden ,de grote van hun hersenen en hoe die functioneren die budianski kan je daarbij helpen. Veel lees en zoekgenot

Nick Altena schreef op woensdag 19 april 2006, 0:08:


En ik was toch de dominante persoonlijkheid hé