Peet schreef op zaterdag 18 maart 2006, 23:34:


Precies, dat is'em.
ik heb inderdaad nog even gezocht op de website van Pete. Daarin stelt hij het volgende:
- Gebruikelijk bekapte ik de richel van de zool die loopt van de steunsel langs de straal. Ik merkte dat dit onnodig is. Meestal is deze zoolrichel aanwezig als de optimale dikte van de zool en welving nog niet is bereikt, Misschien is dit om extra steun te geven aan de verzwakte situatie. Normalerwijs verdwijnt deze vanzelf wanneer de hoef echt gezond is geworden. Ik ging hier jaren mee aan de slag, oprecht het te bekappen, maar nu laat ik het meestal met rust. In feite, na de eerste bekapping, laat ik het afschrapen vaak achterwege of anderzins raak ik de zool niet meer aan, tenzij het paard zo inactief is dat deze de zool helemaal niet afdraagt.
In dit geval moet je de straalgroeve als referentie aanhouden en de valse zool verwijderen als beschreven in mijn boek. (noot: Wij leren bij Natuurlijk Bekappen de zool met rust te laten).
Ook heb ik meer geleerd over het bekappen van de steunsels. Jarenlang verlaagde ik consistent de steunsels en liet ze nooit op dezelfde hoogte als de hiel. Deze gewoonte bracht vaak met zich mee dat ik ook een klein beetje van de levende zool meesneed in het hoekje van de hiel. Na het bekijken van het werk van K.C. LaPierre en Gene Ovnicek hield ik daarmee op als experiment. Ik probeerde de achterkant van het steunsel op gelijke hoogte te houden met de achterkant van de hiel als de zool daarom "vroeg". Het resultaat was dat bijna al de steunsels heel snel die ik verzorgde , na twee of drie bekappingen, uit zichzelf terugtrokken en nu is er geen behoefte meer om ze op optimale hoogte te bekappen. In andere woorden, ik schrapte de allerlaatste reden die ik had om in de levende zool te snijden. (noot: Dit leerden wij ook op de cursus volgens mij. Maar het is zoms verleidelijk om het wel te doen om voor het gezicht een mooi resultaat te krijgen. Niet doen dus).
Vervolg Pete: - Eigenlijk zou ik hierover niet verwonderd moeten staan, ik had deze les al geleerd. Jaren geleden, toen ik stopte met het verlagen van de hielen tot in de levende zool, de hielen die ik verzorgde verlaagden zichzelf verder dan ik ooit zou hebben durven bekappen. Het bekappen in de levende zool brengt teweeg dat het paard dit registreerd als een wond en zal meteen weer aangroeien ondanks de andere noodzakelijke aanpassingen van het paard. Sluit nooit je ogen voor de methoden van anderen. Iedereen die elek dag paarden bekapt weet iets wat jij niet weet!!! -

Tot zover dit onderwerp. Sorry voor de misschien wat gebrekkige zinsopbouw hier en daar, want ik heb het meteen vertaald uit het Engels.
Succes ermee.

Fred Emmerig
NatureWalk

Die heb ik ook gelezen. Ik reageerde op jou reactie op Trudy, díe stuite mij tegen de borst. Ik heb allang duidelijk gemaakt dat ik het met de rest eens ben.

ja én. Dat dit bokt niet is dat merk ik elke keer als ik www.paardnatuurlijk.nl intiep. Dat daarom nog niet iedereen hier hetzelfde van mening is lijkt me duidelijk.
Als ik jou hoor over jou belastingssommen in de verschillende tempo's ed, dan ga jij gewoon mijn interesse voorbij. Wanneer jij stelt dat een zwaar type paard niet geschikt is voor lang galopeerwerk, dan geloof ik je direct. Maar dat wil niet zeggen dat ik vind dat we er daarom maar niet op mogen gaan zitten of eens een galopje mogen maken. Jij stipt naar mijn idee teveel extremen aan en ik wil aangeven dat er tussen die extremen en jou stelling nog een heel groot acceptabel gebied zit.

Terug naar jou stelling. Ja ik vind dat je rekening moet houden met het type paard en geen dingen moet verlangen die het niet aankan. Wil je dressuurruiter worden, koop dan geen fjord enz enz. Maar daarnaast zeg ik dat wanneer je met een individueel paard omgang hebt, je best ook dingen kunt doen buiten het vooraf gestelde, zolang het binnen de grenzen van het dier blijft. Of een noriker dan een toch naar Spanje aankan, ik weet het niet, maar er lijken me betere keuzes mogelijk.

Nou ja, ik hou erover op, ik voeg ws bijzonder weinig toe....

Groetjes Karin

Havank schreef op vrijdag 17 maart 2006, 23:03:


Jawel Hans, in de 'ijzeren rijpaardenwereld' onstaan vaak van die 'kokerhoefjes', ergens in die koker kan je dan nog een soort van straal ontdekken, maar de grond raken? Nee. Het is zelfs zo dat mensen denken dat de straal de grond niet mag raken. Als die de grond begint te raken is het tijd voor de smid volgens hen, help hij loopt op de straal!.....tja
Zulke lange kokerhoeven geven ook een paar extra centimeter (eng he? cm-ers! maar het gebeurd...) stokmaat, wat door sommigen ook belangrijk wordt gevonden i.v.m. keuringen bv.
Weer wat geleerd over de boze buitenwereld

Saskia

Dat moet je zeker doen.


Ik doe mee met 2 paarden. de tocht is te lang en te zwaar om 1 paard in te zetten heb ik ondervonden. ik doe 4 dagen met 1 paard en dan komt mijn man met een nieuw , fris paard voor het 2de gedeelte.

Belinda

Huertecilla schreef op zondag 19 maart 2006, 9:34:




mijn hond is een vuilnisbakkie, mijn vorige ook
ik wil gewoon géén andere meer

en eigenlijk zijn mijn paarden dat ook :
de oorspronkelijke appaloosa was door natuur en omgeving gesmeed
koud en heet, rough en soft, rolling hills en steep country
de kleuren waren daar een leuke optie bij
voor mij zijn appaloosas een overgebleven jongensdroom
de opstart van het stambook (1938) gebeurde met heel beperkte individuen
en een eerste uitfok wegens te weinig kwaliteit met de toen recent geimporteerde eerste arabieren die nog een heel ander type waren dan de huidige showarabieren.
Gaandeweg werden steeds meer uitkruisingen toegelaten waarbij kleur, karakter maar bovenal werkbaarheid werden geapprecieerd.
Vanaf de fifties vorige eeuw ging het bergaf, simpelweg omdat paarden amper nog werden gebruikt in het dagelijks leven en de showvereisten de kop opstaken. Dat geldt niet alleen voor appaloosas maar voor alle 'rassen'. Alleen iberiers (PRE, lusitanos, camargues, criollios) ontsnappen daar eigenlijk aan, dankzij de extensieve veeteelt,(lees maar toro bravo) .
Nu worden bij appaloosas alleen nog kruisingen toegestaan met de zogenaamd 'geconsolideerde en 'raszuivere' engelse en arabische volbloed en de AQHA. En dan zitten we ook weer volop in de menselijke selektie,
die ik startend vanaf volbloed (TB en arab) in mijn eerste generaties ook heb toegepast.
Eén hengst ging tot zeven maal terug op zijn texaanse (halfmustang)vader;
Eén hengst ging terug tot voorbij de oorsprong van het stamboek (ApHC), pure foundation so to speak (Umatilla, Cayuse, NezPerce)
Een hengst idem maar splitste verder uit naar argentijnse halfwilde gevlekte tigercriollios.

In de volgende generatie kwam Mescal er wat inblenden, origine inconnue, maar gevlekt als de beesten en prima exterieur en bewegingen + stalen hoeven : één toevalsdek met generatie 3 en dat werd Chilqat, homozygoot en oninschrijfbaar in whatever, maar whatever !
Een toevalstreffer met generatie 2, onrechtstreekse inteelt, noem het maar linebreeding, zou binnenkort generatie 5 op de wereld moeten brengen....

Vuilnisbakkies dus, maar allemaal paarden die wel passen in een door mij vooropgesteld kader : disposition, conformation, temperament, souplesse, kleur, schofthoogte, robuustheid lees geschiktheid voor het nederbelgische doorzopen kustklimaat ( in husselbare volgorde)

Henson : blijft uiteindelijk een resultaat van fjord gekruist met volbloed/warmbloed waarbij het gekonsolideerde genotype van de fjord de bovenhand haalt : heel geschikte vuilnisbakkies die al jaren mijn interesse wegdragen en op pakweg 30 jaar al redelijk stabiel zijn gezien de fjordinbreng. Van genetische fouten geloof ik weinig, wel twijfel ik aan het typisch fjordenkoppie dat mij iets te veel dikkop is, de koudbloed, de sleesleper, de boomtrekker, de hertendrager, de turfvervoerder, het gedrongen trage landbouwpaardje, stapzeker maar eigenzinnig.
Ooit had ik zo'n fjordkruising "Arrojo de Sorraia, el Henson de Marquenterra" welluidend geheten, sterk, vriendelijk maar te dwars, die heb ik ingeruild voor een ander vuilnisbakkie Taraf, kruising vermoedelijk arab/draver/pony, amper 1,50m maar alles wat arrojo was maar voor rede vatbaar.....

Peter

Idunn schreef op zondag 19 maart 2006, 10:10:


Ja, Saskia, dat is bijvoorbeeld standaard bij p.r.e.s om ze een beter verkoopbare stokmaat op papier te geven. Is dagelijkse werkelijkheid.
Mijn hengst zou zo ook aan 165 komen maar dat ís hij niet.
Zo zie je maar weer waar het in de paardenwereld doorgaan écht om gaat: ¡katsjíng!

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

belinda defraene schreef op zondag 19 maart 2006, 10:12:


Fijn om te lezen Belinda: jij leert tenminste van jullie ervaring én doet er wat mee: top. Méér dan heel aardig van Koen ook hoor.

Ik heb drie paarden die de tocht wel zouden kunnen volbrengen en terug, doch het tempo waarin ik dit voor hen zou 'moeten' doen maakt dat ik de rit dan alleen zou rijden. Ook word ik hysterisch van de massa daar en zou ik niet weten waar ik daar mijn hittepetitten veilig zou moeten onderbrengen.
Mijn buren vinden het erg jammer, maar waarom zou ik dan gaan?

Ik hoop dat je er met zadel en CorrecTOR voor die tijd nog uitkomt. Het zit je niet mee.

HC

Idunn schreef op zondag 19 maart 2006, 10:10:

Absoluut mee eens Sas. Ik denk dat 90 % van de manegewereld zo bekapt of beslagen wordt. Dus hoge hiel , straal niet dragend, vaak toonlandend enz.
In mijn vriezer kun je zonder de onderkant te zien (en zonder op de ijzergaten te letten) zonder uitzondering zeggen welke hoef beslagen is geweest omdat het een soort prototype is geworden.
Dus daarom is het niet vreemd om te stellen dat de soms lastige overgangsperiode niet zozeer aan de zool ligt (vaak ook, maar is dat het eerste over) maar aan de niet aan druk gewende, dus gedegenereerde straal en straalkussen.
Op internet zwerven foto's van een duidelijk verschil in weefsel in het straalkussen, bij beslagen paarden en paarden op blote voeten.
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Huertecilla schreef op zondag 19 maart 2006, 10:38:


over de CorrecTOR: hoe onderhoud jij de jouwe?
hoop mijn zadel in de loop van de week hier te krijgen.
gr
ps. ben ook van plan om jou raad op te volgen en stukken alleen te rijden en dus te draven. Minero is geen galloppaard maar draven kan hij als de besten en doet hij ook graag. kwestie van de "tijd op het paard" beetje in te korten.
Belinda

belinda defraene schreef op zondag 19 maart 2006, 11:07:


Hoe bedoel je? De CorrecTOR zelf blijft bij mij tot nu toe brandschoon en de sok kan in de wolwas mee. Ik was die echter gewoon even op de hand uit.
Als de CorrecTOR zelf vuil wordt kan je die ook het beste gewoon met de hand uitspoelen in een lauwig sopje.
Eerst de meeste haren eraf borstelen, in het sopje, uit laten lekken en dan is het eigenlijk al weer bruikbaar zo weinig water blijft er in dit synthetische vilt achter. Fijn spul.


Wów... gisteren al de veren van Robert Cook en vandaag dit succesje. Ga er van blozen
Serieus: écht een goed idee. Ik denk daarbij voor jullie beiden gewoon leuker om te doen ook.

Wij hebben weer een tweeling geitjes! Vannacht geboren. We hebben er nu vijf lopen en er komt nog een tweeling aan denken we.
Geen tekort aan geitenmelk zeg maar
Ik ben nu een kaas aan het maken en Richelle is biest aan het opwarmen voor biestbrood, mjammmmm.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla