Huertecilla schreef op zaterdag 11 maart 2006, 20:00:


De meeste merken waren altijd al marktgerichte fokproducten (op speciale situaties als op IJsland na, waar niet de opportune selectie van mensen bepalend was maar natuurlijke omstandigheden). Als de markt verandert verdwijnt een product of het past zich aan, toch? In de huidige tijd gaat dat snel....

Ik ben het overigens volledig met je eens, daar niet van.
Wat we de laatste decennia zien, althans in NL, is dat alle clubs hun kaarten zetten op het fokken van "rijtypisch" en "progressief". Dit in tegenstelling tot de historisch hoe dan ook vastgelegde rastypische waarden. Bij de ijslanders is me het ook een doorn in het oog.
De visie die eraan ontbreekt is dat niemand wil inzien dat er, technisch, niets BIJ gefokt kan worden; al die "veredelingen" en "verbeteringen" komen genetisch neer op een verdergaande versmalling van de genenpool.
Het enige mij bekende voorbeeld die dat anders aangepakt hebben is de przewalski fokkerij. Uitgangspunt was overigens ongeveer even droevig als bij de Friezen in de jaren 70, en nmm kun je de prezewalski's niet "wild" noemen.

Groeten, Egon

e m kraak schreef op zaterdag 11 maart 2006, 22:41:


Het jammere is dat er bij de Friezen teveel van alles in gepropt moet worden. En, rijpaard, en barokpaard, en showpaard en beweging en luxe. Je ziet vaak dat een paard of meer naar het tuigtype of meer naar het rijtype neigt. Het grappige is dat je niet kunt zeggen dat alle zware paarden tuigtypisch zijn. Er zijn enkele barokkere types die het zeer goed doen onder het zadel en andersom.
Er gaan stemmen op om twee richtingen te maken: een tuigtype en een dressuurtype, fokken op aanleg dus.
Dat zou praktischer zijn, uitvoerbaarder en het bevordert de verbreding van de genenpool over de langere termijn.

jose schreef op zaterdag 11 maart 2006, 22:53:


Je kunt geen genenpool verbreden anders dan door uitkruizen = definitief einde van geconsolideerd "ras".

groeten, Egon

jose schreef op zaterdag 11 maart 2006, 22:53:


Kun je me uitleggen hoe je terugfokt wat er is uitgefokt? Als de genenpoel zo is uitdunt is het gewoon weg. De genen die verloren zijn gegaan, fok je nooit meer terug.
Weg is weg, en voor altijd.

Esther

e m kraak schreef op zaterdag 11 maart 2006, 22:56:


Wat ik bedoel is door geselecteerd te fokken te zorgen dat je niet meer van hetzelfde krijgt (en dus minder variatie op de langere termijn). Door op zoek te gaan naar zelfdzame bloedlijnen en deze in te zetten op diezelfde bloedlijnen, zodat dit aparte bloed op langere termijn breder ingezet kan worden. Door tuigtype bij tuigtype te kruisen doe je dat in feite al omdat je naar gezamenlijke kenmerken zoekt die waarschijnlijk op een paar verervers terug te voeren zijn.

Esther schreef op zaterdag 11 maart 2006, 23:22:


Nee, gelukkig niet. Ieder dier heeft een stamboom die terug gaat tot... 1940 - 1910 ongeveer (sommige ouder, sommige jonger). In iedere stamboom zijn dus bepaalde hengsten of merries aanwezig die bekend staan om een bepaald kenmerk (sommige tuigtypisch, sommige luxe, sommige goedgebouwd, bewegers, noem maar op). Door bij een stamboom met een bepaald kenmerk daarop aansluiting te zoeken met de genen die jij voor ogen hebt, heb je grote kans dat dat bepaalde beeld weer terug gefokt wordt.

Huertecilla schreef op zaterdag 11 maart 2006, 20:22:

Ja, dat is evident. Je laat een gewichtheffer ook geen marathon lopen. En ik zou als hollandse voor geen goud in een hete woestijn willen lopen. Maar zo'n gewichtheffer zou toch weer geen enkele moeite hebben een ruiter(tje) te dragen.

Zo zal een goede Belg er qua frame toch echt geen last mee hebben een ruiter van a naar b te dragen (Zeg een zondags hollands buitenritje door bos of strand van een uur of 2 a 3). Waar een Arabiertje het daar onder dezelfde omstandigheden mogelijk een stuk zwaarder mee kan hebben.

Hoe sterker het paard is, qua frame en bespiering, hoe makkelijker hij of zij een last kan dragen lijkt me. Ook al kan hij/zij nóg beter trekken of duwen. (En nog makkelijker als het paard door ruiter netjes relatief ge-eleveerd gereden wordt ).

Muy beunas,

mijn site http://users.telenet.be/huertecilla is nu ook beschikbaar in het engels. Ik hoop dat je de link zoveel mogelijk verspreidt: het is 100% non-commercieel en de informatie is voor iedereen (die wat met paarden heeft) en zijn/haar neef nuttig.

Saludos cordiales,

HC

forget it, op twee generaties kan je er een gen uitfokken
ook al denk jij dat het nog in het beestje zit omdat je toevallig
een pedigree hebt over een aantal generaties,
dat papiertje zegt niets over zijn genotype.
hele simpele genetica.
Binnen een niet-uitkruis-ras kan je géén genenpoel verbreden
alleen versmallen of hoogstens een poging ondernemen
om die basis gelijk te houden maar dat zal je door dominantie
en recessiviteit toch niet lukken !
Rasvermenging is de enige mogelijkheid om dieren genetisch
gezond te houden.

Een ras is een hoevellheid dieren die door externe omstandigheden
(klimaat -terrein- bedreiging.....) een specifieke genetische identiteit
bereikt hebben waardoor ze alle externe parameters het hoofd kunnen bieden.
Een menselijk ingevoerde rasstandaard leidt enkel tot degeneratie.
Ongeveel alle huisdier-rassen zijn de dag van vandaag belabberde
eindprodukten, en met "wilde" dieren is het amper beter gesteld.
Kruis alles dooreen en verbreed zo je genenpool...
en vooral blijf er met je poten vanaf want je maakt het alleen maar erger
(dit is niet persoonlijk bedoeld, wel algemeen gericht tot de mensheid)
Peter

Piet schreef op zaterdag 11 maart 2006, 11:55:


Mee eens en natuurlijk ook mensen leren en stimuleren het zelf te doen. Anders krijg je nog paarden die 2 maanden op een scherpe hoefwand lopen. Zoals bijna alle paarden op onze stal, van de mensen die nog een afspraak moeten maken met de hoefsmid.

Kijk jou zou ik wel bij mijn paard willen hebben Piet. Omdat je zuiver op de lijn zit van natuurlijk bekappen. Jou kan ik aanraden. Hans en Fred doen er voor mijn gevoel andere dingen bij. Ik ken ze niet, misschien hebben ze een achtergrond als hoefsmid, misschien wel strasseren, geen idee. Ik wil hen niet bij mijn paard hebben, omdat ik die andere dingen niet wil. Zoals, hoefstanden veranderen zonder de zool als richtlijn en snijden in de zool. Natuurlijk kunnen hen ook natuurlijk bekappen, maar ze lijken ook moeite te hebben hun specialisaties na te laten en dan is het geen natuurlijk bekappen zoals we het hier geleerd hebben.


Hoe achterlijk moet je zijn, om geen goede natuurlijk bekapper te zijn?
Alle mensen met een eendaagse kursus bewijzen dat de methode eenvoudig en goed is, anders hadden we hier al wel heel veel meldingen gehad van zelf bekappers die in de problemen geraakt zijn. Laat dit feit eens goed doordringen aub!

Oké de mensen die de eenvoud van de methode niet kunnen aanhouden, ja die kunnen geen goede natuurlijke bekapper zijn, prof of niet. Ik ben "banger" voor de specialisten. Hier moeten we helder in zijn, zodat je niet een afspraak hebt met en natuurlijk bekapper die vervolgens afwijkt van de methode! Er schuilt een gevaar in, om jezelf als specialist te profileren. Voor mij is dat een signaal dat er gemakkelijk afgeweken kan worden van de methode van natuurlijk bekappen. Ik hoef geen specialist, geef mij een gewone natuurlijk bekapper, die me helpt het zelf te doen.

Michiel

Ans Jondral schreef op vrijdag 10 maart 2006, 14:04:


Weet je Ans , als je je paard al zo natuurlijk mogelijk houd , dus 24 uur buiten etc , volgens mij is dat de beste manier om de weerstand van het paard zo optimaal mogelijk te krijgen. Of Echina hierop dan nog een echte verbetering geeft vraag ik mij af , tenzij je het gevoel hebt dat je paard niet optimaal in zijn vel zit.
Je kunt het bestellen bij de paardendrogist , en op hun site staat ook wel wat erin zit en hoeveel je moet geven. Het is niet goedkoop.
En spelt bijgeven? Ik heb er gewoon te weinig verstand van inhoeverre dat weer teveel van het goede zou kunnen zijn.

Als ik alle verhalen zo lees die hier verschijnen , selenium tekort , andere tekorten , maar ook teveel van bepaalde dingen , daar word ik ook niet zekerder van.
Ik geef mijn paarden alleen nog maar hooi en straks ook weer gras [Maike dan niet inv. met seme] Ik hoop dat ik op tijd ga merken dat er iets is wat ze teveel of teweinig krijgen. Het enige wat ik nog extra doe is hooi kopen van verschillende gronden , maar ik hoop dat als ze bijvoorbeeld er glimmend bijstaan , ik er echt vanuit kan gaan dat ze van alles genoeg krijgen , en dat ik op een gegeven moment niet geconfronteerd word met een paard wat staat te glimmen , maar bijvoorbeeld neurologisch niet optimaal is. Ik vind het eng om ook maar iets bij te geven want ik ben er inmiddels wel achter dat alles wat je geeft weer op een bepaalde manier gecompenseerd moet worden , en daarvoor heb ik niet genoeg kennis over paarden voeding.
Sorry was een beetje off topic...

Groetjes Esther

Michiel schreef op zondag 12 maart 2006, 11:04:


Haha!, een ongewoon scherp standpunt van jouw hand Michiel :)
Maar een goede of slechte bekapper zijn is meer dan alleen de voetjes volgens de natuurlijk bekappen methode te onderhouden.
Wat dacht je alleen al van de omgang met vreemde paarden (al die natuurlijk lui zijn toch al allemaal van die watjes, tegen pramen, tegen verdoven, eigenlijk zijn ze overal tegen die dingen die het werk van een prof er wat makkelijker op maken :) ) Advies geven ( dan bedoel ik niet eens in de drie maanden een bezoek om " het grove werk" te doen en je klant tussendoor wat aan laten klooien) Ervaring in de behandeling van ziekten, van afwijkende voeten, allemaal zaken waaraan iemand die zijn brood verdient met natuurlijk bekappen zijn bestaansrecht aan kan ontlenen.


Absoluut mee eens, geen enkele noodzaak of aanleiding om natuurlijk bekappers in een hoek te schoppen.

Toppunt is de "hoofcare" site. Trots zijn op de meest ingewikkelde operaties, om met Sonneveld te spreken " .....en weer een gapende sweer op het doek...." Hoeveel meer bewijs van het failliet van het ijzertijdperk wil je hebben? Behandeling van probleem voeten, ziektes, afwijkingen, voor het grootste deel ontstaan door het timmeren van ijzers onder paardenvoeten, op een indrukwekkende manier demonstreren om er daarna ijzerenheinig de veroorzakers weer onder te meppen.
Het interessante is dan weer dat hieruit vakmanschap moet blijken en dat dit ook zo gezien wordt door de traditionele wereld.

Duidelijk mag zijn dat ik hiermee geen professionele natuurlijk bekappers bedoel, want die slaan geen ijzers.


piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Hallo,
Ik heb in april 2005 een hengstveulen gekregen van mijn merrie.
Hij is na 6 maanden afgespeend en ik heb hem sindsdien in een groepje staan met 3 andere hengstjes ongeveer een kilometer af van de plek waar moeder staat en hij is geboren. Reden daarvoor is dat er verder geen veulens waren waar moeder staat en ik het belangrijk vond dat hij met leeftijdgenootjes in contact zou komen.
Ik zou hem nu graag vanaf de zomer weer op mijn eigen stal zetten waar ook moeder staat. Er komt een ander jaarling veulen bij te staan die ook nieuw is op de stal vanaf mei 2006. Verder zullen er als alles goed gaat deze zomer twee veulens worden geboren. Het andere veulen is overigens een merrie. Ik laat mijn mannetje in april castreren dus dat zou moeten kunnen.
Mijn vraag nu is de volgende:
Is het een probleem voor een veulen om weer van plaats te moeten veranderen en nieuwe vriendjes te moeten maken? In de groep waar hij nu staat (met 4 hengstveulens van dezelfde leeftijd) heeft hij het erg naar zijn zin.
Zal hij zijn moeder nog herkennen?
Irene

CooLLady schreef op donderdag 9 maart 2006, 13:31:


Nee niks negatief, als in "veroordelend". Het is redelijk objectief geschreven en het behandeld alle typen paardenvoeding die op de markt zijn. Helaas horen daar ook brokken bij ja...
Maar tussen de regels door lees je een hoop nuttige dingen.
Er staat ook een aantal keren dat een paard prima kan op alleen maar ruwvoer. Dat vind ik al heel positief!
En er wordt gewaarschuwt voor de gevaren van koeienkuil en mais.
Voor mensen die voornamelijk krachtvoer voeren en ruwvoer zien als "af en toe erbij" kan zo'n stuk al een goede duw in de juiste richting geven.

irene schreef op zondag 12 maart 2006, 12:53:

t veulen zal zn moeder zeker nog herkennen,maar zelf vind ik 6 mnd veel te vroeg om een veulen af te spenen!!
Maar ja dat gebeurd veel en is ook weer t aloude traditionele verhaal.
Of t een probleem is om t veulen van plek te veranderen?/
De mens beslist toch over t leven van t dier ,en over t castreren?/
je kan ook even aan egon vragen want er is ook daar al een alternatief voor..groet trudy