Nick Altena schreef op vrijdag 3 maart 2006, 18:42:


Ja, dat is zo de straal heeft zeker een functie (en dat vergeten helaas heel veel hoefsmeden die er een ijzer onder slaan waardoor de stralen geen contact meer hebben met de ondergrond en dus ook hun functie niet kunnen vervullen
de straal werkt als een soort van sensor en zorgt voor de nodige grip en werkt ook als een schokdemper samen met het daaronderliggende straalkussen.... (maar dat wisten de echte paardnatuurlijk freaks al lang dus eigenlijk onnodig voor hen te vermelden)....
In ieder geval... zo wie zo .... groetjes Muguet.

Natasja Cornelissen schreef op vrijdag 3 maart 2006, 13:33:


Vroeger gebruikte ik ook paardendekens omdat ik dacht dat mijn paarden die nodig hadden maar dit blijkt niet waar te zijn...
ik gebruik nu al 2 jaar geen dekens meer en dat bevalt echt super !!!
Mijn paarden zijn ook NOOIT meer verkouden geweest zonder dekens en staan gewoon 24 uur per dag lekker buiten... dat is ook weer antropomorfisme {zo heet het toch he } dat men denkt dat het nodig is om de paarden in de winter (zelfs binnen op stal) een deken op te moeten doen.... wel moet je paard er aan wennen ....dus opbouwen met de seizoenen mee laten gaan zonder deken..zodat de wintervacht zich ook daadwerkelijk kan vormen in de nazomer en in de herfst...
mijn paarden zijn heel leuke 'beertjes' nu ...
Muguet.

nou ik denk idd dat het haar heel veel moeite kost om ze op te tillen.
dat balkjes draven ed doe ik al van jongs af aan maar dat helpt niks.
ze is enorm stijf in haar achterbenen.
met hoeven uitkrabben ed knakt het ook vaak en ze drukt de hoef weer naar beneden.
als ik dressuur met haar reed en we waren heel hard aan het werk, dan ging het beter.
maar dan liep ze dus ook niet ontspannen.
dus dat hoeven optillen gaat ze niet leren denk ik.
worden die hoeven nu vanzelf zo hard dat dit niet meer uit gaat maken?
of moet ze beter gewoon in de berm blijven lopen?


ok alleen de hoekjes vooraan dus omdat het anders zo recht afgesleten is?


ok dit is een duidelijk verhaal.
bedankt voor je antwoord.
groetjes

Peter Donck schreef op zaterdag 4 maart 2006, 17:02:


Een paar grote knullen in de zandbak die een pukkie te lijf gaan. Dat pukkie komt nooit meer in de zandbak spelen, dat is een ding dat zeker is.

Cassandra

Graag zou ik wat gerichte info en ervaringen van gebruikers, bij elkaar verzamelen over hoefschoenen.
Wellicht hebben meer mensen daar wat aan.
Voor de duidelijkheid, het gaat me om het aangespannen rijden en niet in verband met een overgangsperiode. Het voordeel van schokdemping en evt. toch te overmatige slijtage zijn daarbij mijn overwegingen.

Ik heb al wat zitten zoeken, maar ik kan niet ook weer niet heel veel vinden.

Het gaat me met name om Marquis, Boa, Smit (heeft iemand een foto bijvoorbeeld?), Easy Boot, en Old Macs en wat er nog meer is.

Dus graag voor- en nadelen, aan en uitdoen, hoe lopen de paarden ermee, dat soort dingen.
Ik hoop dat ik zo een kort en bondig en liefst zo compleet mogelijk overzicht krijg van de verschillende hoefschoenen.

Loes Scheres schreef op woensdag 1 maart 2006, 18:28:

Hallo lieve Natuurlijke BekapMensen,

Ik had ook een vraagje omtrent de rotstraal

Bij de jongste van mij hangen er de vellen ook aan de straal en de hoef is ook vochtig niet droog,maar het was de laatste dagen dan ook erg vochtig buiten en ze staat buiten in paddock met zand dag en n8;zal ik de remedie die genoemt wordt met betadine shampoo wassen 10 min intrekken ook doen daar haar hoeven WeL stinken.
De los (niet allen) hangende vellen heb ik dan ook wel voorzichtig weggesneden,maar ben dus wel bang dat het rotstraal is:-(wie weet raad??
Of moet ik de natuur ze gang laten?

Gr Milen@
RijIJzerVrij

Gregoor Lendfers schreef op zaterdag 4 maart 2006, 22:34:



Hoi Gregoor,
Door jou stuk en een prive mail wat ik ontving krijg ik de indruk dat ook dit bericht niet helemaal begrepen wordt zoals ik het bedoelde.

Ik heb geen problemen hoor, mijn paard is voor mij als een huisdier zoals ik ook mijn hond of kat heb.

Rijden doe ik de laatste tijd niet veel meer , ik hoef niet meer zo nodig, ik geniet al van het gewoon maar bij haar zijn ....buiten het feit dak een medisch probleempje heb waardoor ik ff niet ontspannen kan zitten.(nee geen aardbeien op mijn kont)
We spelen dus maar wat , we wandelen wat, we troetelen wat, of ik verzorg de hoeven.... en verder staat ze gewoon in een hele grote wei met wisselend tussen de 6 tot 10 paarden met af en toe kippen , pauwen of honden om mee te dollen , dus die vermaakt zich wel....denk ik dan...

Zie de stukjes die ik heb laten staan uit mijn bericht.
Wat ik niet snap...is dat er zovelen zijn die er zo zeker van zijn dat ze hun paard wel kennen en begrijpen.
Het wordt zo vaak en makkelijk geschreven, vaak ook als excuus voor hun eigen handelen ?
Ik zit vanaf mijn jeugd (lang , lang geleden) al tussen de paarden en ik weet van mezelf dat ik mijn paarden nog steeds voor maar een HEEEEEL klein gedeelte begrijp.
Net zo weinig als dat ik mijn kat , hond of roodstaart begrijp....al zijn sommige signalen van juist deze dieren natuurlijk wel heel duidelijk.

Mensen begrijpen elkaar al niet eens, zie hier bijv. op het forum , simpel al door het uitvallen van bijv. de lichaamstaal...laat staan dat ze een ander diersoort kunnen begrijpen.

Wij spreken geen paardentaal, wij verstaan ze niet , kunnen onze oren niet bewegen zoals zij doen (jaja...sommige wel :) ) en onze houding lijkt ook al niet op dat van een paard.

Dat is waar ik het over heb...wat ik bedoelde en niet snap.
Er zijn toch, ondanks al deze verschillen zoveel mensen die zeggen hun paard te begrijpen of het al dan niet goed is wat ze als mens doen.
Snap jij me nu wel :)

Overigens...je paard is niet de enige kusser hoor :)
Miranda stond ooit in de buitenbak terwijl haar grote vriend met mijn vrouw over het stenen/zandpad liep ter controle tijdens een bekappingsbeurt...in dit geval gingen ze van ons af dus.
Ik zat aan korte kant op de houtrand van de bak.
Miranda was wat onrustig, misschien dacht ze dat haar grote vriend er vandoor ging en liep steeds op en neer langs de lange kant van de bak te briesen en kijken...staart flink zwiepend en maar snuiven en hinnikken.

Toch kwam ze in al haar opwinding ineens op me aflopen, met die grote neus voor me staan en kreeg ik ook zo een smakkerd, waarop ze onmiddelijk weer druk langs de rand ging drentelen, haar grote vriend bekijkend die inmiddels al weer op de terugweg was.

Zo plotseling en zo teder, het is leuk dat mee te maken.
Nu doet ze het als ik er om vraag :) maar das dan natuurlijk aangeleerd nu en niet zo spontaan zoals toen.

Gr, Nick