Spirithorses schreef op maandag 20 februari 2006, 23:30:


ja dat is western dus, ik rijd ook sinds kort western en vind het een logischere manier van rijden.


nou in engels rijden dus de buitenhand en binnenbeen.
met de buitenhand stuur je hem naar buiten, terwijl hij rond blijft om je binnenbeen, en met de binnenhand blijf je stelling vragen.



in het begin bijv bij het aanleren van een bepaalde oefening ga je soms op je binnenzitbeenknobbel zitten, het paard wil zuijn evenwicht behouden en komt dus wer onder je, hij vangt als het ware je gewicht op.
zodra je verder in de africhting bent "duw" je het paard als het ware met je buitenzitbeenknobbel naar binnen.
ligt dus een beetje aan graad van africhting.

ja ik heb dat ook geleerd bij het engelse rijden hoor, eerst bijdrijven, dan kruis aanknijpen en daarna (als het paard nog niet stilstaat)de teugel aannemen.


maar dat rijden met je navel is dat niet dat centered riding?

owke heb hier ff bijgezet hoe ik dat in het engelse rijden heb geleerd.
hoop dat het duidelijk is.
wil dus niet zeggen dat het overal zo gaat.
dit is een ruitertje met een instructrice.
groetjes

Spirithorses schreef op dinsdag 21 februari 2006, 1:20:


hihi ja het goede voorbeeld dus.
mij is hier verteld te wachten met mijn ruin te rijden tot hij minstens vier is.
hierbij is een onderbouwing van slechts een site.
en er komen ook nog niet veel tips van wat ik dan nog een jaar met hem moet doen.
dus ik wil wel het goede voorbeeld gaan geven...
maar dan wil ik het wel kunnen onderbouwen.
en wat ga ik het aankomende jaar doen?!
want als mijn lieve Q zich verveeld pakt hij mij als speeltje en gaat hij aan mij knagen.
dus wat uitdaging voor hem ( en mij natuurlijk)
alle tips welkom!!
groetjes Niki

Vitelli schreef op zondag 12 februari 2006, 20:50:


Hai Vitelli,
dank je voor je reactie. Ik was een beetje onzeker omdat de zool van de ene achterhoef heel scheef leek, maar ik volg inderdaad gewoon de zool steeds netjes. Het mooie is dat de stand daardoor steeds een beetje rechter wordt, en zijn manier van bewegen steeds beter! Blijkbaar verandert de stand van de zool gewoon gaandeweg vanzelf steeds een beetje, de natuur regelt het zelf! Ik vind het prachtig om te zien hoe nu, na een half jaar zelf bekappen de hoeven heel mooi gezond zijn en de paardjes heel goed bewegen. Wat een ontdekking he dat natuurlijk bekappen. Ik kan het wel van de daken schreeuwen: nooit meer ijzers!
Maar inderdaad, je hebt gelijk: altijd kritisch blijven en heel goed blijven kijken.
Groetjes anna

Niki schreef op dinsdag 21 februari 2006, 2:38:


Ha :) Wou je uitdagingen?
Probeer eens: hem overal immuun voor te maken, of ( ik weet niet of ze die dingen bij jullie hebben) leer hem achteruit een dijk op en af lopen, leer hem los slalommen tussen 5 prikpaaltjes op 2 meter afstand van elkaar met gebruik van jouw lichaamstaal of alleen links en rechts. of leg 4 springpalen op de grond met een dikke meter tussenruimte naast elkaar en laat hem vooruit daar doorheen slalommen, los natuurlijk, zonder touwtjes en als ie dat kan achteruit. Maar om het simpel te houden in het begin: Leer hem om los om je heen te lopen op een meter of drie in een grote bak in verschillende gangen. Zo maar een paar oefeningen die hem zijn spieren laten gebruiken zonder gewicht erop.
Als ie zich dan weer gaat vervelen, weet ik er nog wel een paar. :)
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Ik wilde even reageren op hem op een cirkel zetten. Een grote cirkel is natuurlijk niet mogelijk op een klein paadje, maar je kunt hem altijd een klein rondje laten draaien.
Voor ik mijn eigen paard kocht heb ik heel lang op een merrie gereden die nooit anders geleerd had dan keihard doorlopen (maakt niet uit in welke gang) en nooit rekening met anderen houden.
Na al die jaren had ik dat er wel voor een heel groot deel uit gekregen, ze hield zelfs rekening met de merrie van mijn vriend! (nogal een prestatie voor een zeer apatisch paard). Maar ik draaide haar altijd rond als ik vond dat ze te snel ging. Zo leerde ze ook nog eens goed wendingen maken en ze begreep na een tijdje wel meteen dat ze dan weer eens veel te hard ging. En ik vond het vriendelijker dan een heel gevecht op een rechte lijn met haar aan te gaan.
Ik weet niet of ik het goed deed hoor, maar het werkte wel bij haar... Dus het is misschien wel de moeite om het te proberen.

Misschien een beetje vreemde vraag, maar ik ben er gewoon benieuwd naar.
Hoeveel mest halen jullie per dag uit de wei, van 1 paard.
Wij hebben twee paarden samen staan en meestal is het op 24 uur echt 2 volle kruiwagens, soms zelfs nog meer.

En ik snap gewoon niet waar bijvoorbeeld Pien met zoveel paarden met al die mest naartoe gaat! Onze mesthoop is nu al best groot en we staan daar pas 3 weken...

Dus ik ben benieuwd :).

Geertje schreef op dinsdag 21 februari 2006, 8:27:


Bij ons gaat het simpel:
Hier hebben we geen mestvergunning nodig tot 20 paarden (landbouwzone)en niemand die ergens om maalt met zoveel varkens in de omgeving.
Geertje, achter de bak , op de strook naar de bak toe en aan het eind van de kleine paddock waar de caravan staat loopt het terrein erg bergaf, daar kon je eerst je haast niet staan.
Daar dumpen we alle mest zodat het terrein systematisch opgehoogd wordt. Voordeel van een glooiend landschap
Sommige stukken zijn nu al grond aan het worden.
Voordeel : We gebruiken geen stro, dus er is alleen maar mest en dat klinkt zo in. (En sommige paarden zijn al zo wijs dat ze erheen lopen om te gaan kakken).

Maar als het nodig is dan zou de buurman de mest over zijn land verspreiden, hun maakt dat niet uit, zijn voor hun kleine hoeveelheden op die enorme lappen grond. Heeft hij vorig jaar zo gedaan en hij kwam het met de grijper halen.

Wat jij zou kunnen doen is werken met een aanhanger en daar je mest direct opgooien en eens per week wegrijden.
Vraag het aan een buurboer of een champignonkweker, die kunnen het meestal wel gebruiken.
Maar als er geen stro inzit en je laat het een paar weken liggen op een hoop (in de regen) klinkt hetook al behoorlijk in hoor.)

Vandaag weer mestopruimdag, gisteren vrij gehad....
Dat worden 20 kruiwagens sjouwen door de modder, o o o wat verheugen wij ons hier altijd weer op.

Groet, Pien

Ik heb het gehoord hoor Piet! Goed gedaan
Weliswaar helaas niet helemaal vanaf het begin want ik moest net klanten helpen ;-(
Maar het is vast allemaal goed overgekomen! Hopelijk gaan veel mensen deze site bezoeken!!

Groetjes Cindy

e m kraak schreef :


Het wordt weer verschrikkelijk vanuit het hoofd bekeken allemaal !
Wat hier in het verhaal vergeten wordt, altans niet meegenomen wordt, is de band die je hebt als mens met je paard.

Vanuit een stuk veiligheid en vertrouwen (grondwerk, grondwerk, grondwerk, je paard veel in handen hebben) werk je aan de desensibilisatie en dan is het niet méér dan een vorm van gewenning.
Zonder al teveel stress werkt dat altijd.
In plaats van je paard te overdonderen met een berg aan informatie waarin hij totaal op zichzelf aangewezen is en er zelf dus door ervaring in zijn eentje achter moet zien te komen.
Ik blijf zeggen dat dat niet de juiste methode is.
Voor paarden in het wild geldt dat, maar niet in samenwerking met de mens.

Kun je wel doen met een jong veulen dat de bescherming van zijn moeder nog heeft en bij haar terecht kan als ie het eng vindt.
Mama stelt hem dan gerust (tenminste als mama zelf ook cool is) en laat hem zien dat het niet eng is.
Ala mama zelf niet cool is en schrikt kun je dat weer niet doen, want dan leert ze haar veulen te schrikken.
(Dus de moeder moet zelf door het gewenningsproces heen zijn, dan pas kun je haar 'gebruiken'.)

In je vertrouwensrelatie ga je het vertrouwen met je paard niet schenden en dus introduceer je die spuitbus opbouwend in plaats van confronterend. Al duurt het weken, so what....
Je mijdt elke vorm van overdreven stressituaties.

Een paard mag best even schrikken, da's helemaal niet erg, het blijft een vluchtdier, maar hij hoeft niet verder te schrikken dan het touw lang is, dat heb je hem al geleerd voordat je met die spuitbus aankomt.

Dan wordt het niet zoals ik zag bij Monty Roberts:
2 personen aan weerszijden van het paard waarvan één met stokje met plastic zak eromheen.
Paard staat met kont tegen hek en kan geen kant op.
Wordt met touw in bedwang gehouden en geaaid met dat stokje.
Uiteindelijk komt het paard zo ook tot overgave, maar wel onder dwang, het kan immers niet anders.
En dat is nu juist wat ik niet wil. In mijn ogen een vorm van breken.

Pien

Piet schreef op dinsdag 21 februari 2006, 7:46:


hoi piet
wij hebben een grote paddock. jij zegt los om je heen laten lopen
dat dacht ik ook eens te proberen maar dan liep het paard gelijk weg haha. ik zet altijd een stuk bak af dan lukt het wel. want dan rent het paard naar de buitenzijde en zo loop het dan rondjes om me heen, kun jij het wel? zonder omheining j paar om je heen laten lopen? dit is zeker kwestie van oefenen en aanleren en vertrouwen?
groetjjes marielle!

hallo allemaal, ik heb plannen om de Parelli cursus te gaan volgen, maar voor ik definitief het besluit neem, wil ik graag jullie mening. Zijn jullie allemaal even enthousiast? Wat zijn eventuele voor en nadelen?
Groetjes Jean

Spirit schreef op dinsdag 21 februari 2006, 0:10:


Die schuine binnenkant is er om aan de hoefzijde de druk over een groter oppervlak te verdelen en aan de bodemzijde meer grip te geven.
Groet
Hans

PS ik heb die "van Heel"-ijzers nog eens goed bekeken maar kan er op de foto niets bijzonders aan ontdekken. Als ik ijzers zou toepassen dan zou ik de voorkeur geven het paard zelf de opzet er in te laten slijten. De plaats waar de hoef afwikkelt is (meestal) niet precies in het midden, vaker wat naar de buiten- of de binnenkant. Met een vooraf geplaatste opzet wordt de voet gedwongen op die plaats af te wikkelen en dat wringt.