Piet schreef :
>
> Helemaal prachtig Inge, er zal nog wel wat discussie op
> volgen, laat ik daarom even zakelijk blijven: Word ik een
> dieren?
>
> piet
> nah' tuurlijk Natuurlijk
Ik ben het met je eens Piet (nooit geweten dat jij hier ook zo over denkt).
In mijn omgang en trainen -ik blijf het een rótwoord vinden- met mijn paarden heb ik ondervonden dat ik volledig kan vertrouwen op dat wat mijn gevoel mij zegt. En dat leer je niet uit een boekje.
(En ik ben echt niet zo goed met dat gevoel hoor, alleen wel in relatie tot mijn paarden).
Daarom ook geloof ik niet in 'die ene' allesomvattende methode, omdat ieder individu zijn of haar eigen karakter/temperament/bagage heeft en je per paard, per situatie moet kunnen en durven kiezen voor een eigen persoonsgerichte benadering/aanpak.
Oké, als ik het goed begrijp is het Skinner gebeuren 'slechts' een aanvullende of ondersteunende theorie die mij vertelt
hoe het paard leert, maar waarom heb ik er elke keer dat ik het bestand (de link) open toch zo'n aversie tegen?
K vind het zo'n doodsaaie en werkelijk oninteressante kost.
En ik vind dus ook niet dat ik nu mijn paard minder begrijp en mijn paard mij niet zo goed snapt.
Gaat het er niet gewoon om dat je op het juiste moment de juiste handeling verricht? Wel op precies het juiste moment.
En dat je goed leert in te spelen op dat wat het paard jou aanbiedt?
Dat je
kijkt, dat je
voelt. Ik kan het niet genoeg benadrukken.
Dat je verder uit ervaring leert dat je best kunt vertrouwen op dat gevoel en je intuïtie? Want ja, je krijgt het gelijk terug
Zonder opschepperig over te willen komen heb ik wel het gevoel dat ik van ieder van mijn 9 paarden precies weet hoe ze die dag in hun vel zitten, nouja goed, daar stem je dan je dag op af he.
En er zit er echt wel eens een bij die die dag gewoon geen zin heeft, nou.... dan niet. Of juist wel.
Ik kan daar zoveel theorieën op loslaten, en of dat vrije wil is, eigen keuze of aangeleerde hulpeloosheid, maar feit is dat er soms heel veel kan zijn en soms gewoon effe niks.
En soms moet je daar doorheen, dan ís er gewoon even geen vrije wil, en soms moet je het toch echt even loslaten en gewoon niks willen.
Zoals vandaag toen Winner de drie koudbloeden even vierkant het hek doorschopte omdat
wij even dachten ze in een andere volgorde te moeten voeren. (Hadden we met ons alleen weer onze portie adrenaline voor vandaag)
En wat was het een fijn gevoel toen we dat hek weer gerepareerd hadden.
Heel basaal. En toch heb ik het zo eigenlijk het liefst....
Want dat dwingt mij erbij te blijven met mijn gedachten en te blijven kijken.
Dan heb ik het maar niet begrepen.
Groet, Pien
www.spirithorses.beWestern Natural Horsemanship - Natuurlijk Bekappen