Monique Meijer schreef op woensdag 4 januari 2006, 13:22:


Lieverd, het grote probleem is dat onze Minister van LNV letterlijk tegen de 2e kamer gezegd heeft als antwoord op vragen dat het paardenpaspoort niet kan dienen als bewijs van eigendom.
Hans heeft het in zijn enthousiasme over een ander aspect waar hij in de drafsport veel mee te maken heeft: de identiteit van het paard zélf.
Als waterdicht bewijs van eigendom denk ik dat alleen een DNA sample in ondeelbare combinatie met een eigendomsbewijs volgens het BW volstaat. En dat kan dus niet het paardenpaspoort zijn helaas (dat was oorspronkelijk naar mijn indruk ooit wel de bedoeling maar is er in praktijk niet van gekomen).

Groeten, Egon

Waarom doen de smiley-icoontjes het al een tijdje zo slecht?

Groetjes, Egon

leuk stukje uit boek paardetaal.
de schrijver had een paardje gekocht voor zijn dochtertje en de dochter van zijn buurman reedt het paardje in, de twee waren echte maatjes geworden.
zijn dochtertje heeft het gereden tot het te groot voor het diertje werd en het werd verkocht.
ze verhuisden en 8 jaar later waren ze op een wedstrijd en hij ontmoette daar het meisje dat 4 maanden het ponnytje had opgeleid.
ze begroette elkaar met luide stem en hoorde een paardje aan de andere kant van het veld hinnikken,ze zagen een pony met een klein kind op de rug,buiten zichzelf van opwinding er vandoor gaanen kwam recht op ze af.
de pony had na 8 jaar de stem aan de andere kant van het veld herkend van zijn vroegere verzorgstertje.
uit het boek PAARDETAAL zeer mooi om te lezen voor ieder die zijn paard wil begrijpen.
groet conny

Katja Goovaerts schreef op dinsdag 27 december 2005, 19:48:


hallo kathja, ten eerste de video v. klaus ferdinand hempfling, emiel voets freestyle training fase 1 , de boeken van monty robberts en henry bleek hebben mij geholpen een 4 maanden oud moederloos veulen op te voeden tot 2,5 jaar ,daarna geruind i.v.m. merrie.
hij kwam bij mij en ik had 2 shetlander ruintjes en pony merrie en meneertje was arabiesch hengstveulen, en ik had geen ervaring!!!! en was bang dat het fout zou gaan en iedereen waarschuuwde mij voor een arabier,dus was ik bij voorbaat voorzichtig.
de eigenaresse was in verwachting en moest hem kwijt.
al snel de groep in dag en nacht los en de grootste(95 cm.)shetlander ging hem opvoeden, hij lag telkens op zijn knieen en probeerde hem uit,maar kreeg flinke happen.
hij kreeg respekt en wist hoe ver hij kon gaan. ik heb dit gadegeslagen,want hij probeerde het bij mij ook.
als hij aan touwtje liep mocht hij mij niet voorbij,ik was de baas en hij moest ten alle tijden achter blijven dan deed ik mijn hand omhoog.
luisterde hij niet deed ik hetzelfde maar snel en spreide daarbij mijn vingers uit net als het paard zijn oren in zijn nek legt.
dit kun je telkens gebruiken als hij brutaal is. de andere pony's deden hetzelfde bij hem.