e m kraak schreef op dinsdag 3 januari 2006, 1:09:
> Nick Altena schreef op dinsdag 3 januari 2006, 0:25:
>
>> Ilona Kooistra schreef op maandag 2 januari 2006, 22:16:

> vergeten te gaan worden. Deze bewerking is meteen goed werkzaam
> tegen verschimmeling van de kuil.
>
> Groeten, Egon
Het zou zeer interessant zijn te weten of het inderdaad zo is
of en
waarom het ene paard wel van een steen likt en het andere uit dezelfde wei niet.
Of likt het ene paard soms overdag en het andere 's nachts.
Maw, voorzien ze in hun eigen behoefte of niet? Heeft de een geen behoefte en de ander wel?
Het is niet zo moeilijk te bedenken dat een stuk grond waarvan de toplaag al eeuwen bewerkt wordt veel van de oorspronkelijke mineralen zal verliezen door uitspoeling.
Ik verwacht dat zeeklei door de structuur en relatief korte bewerking hier het minste last van heeft.
Er is een mogelijkheid om je kuil te "zouten", nadeel hiervan lijkt me dat je nooit kunt bepalen hoeveel zout je paard binnenkrijgt en ook het paard niet omdat het wel graag de kuil wil eten (anders dan een liksteen, waarvan het paard zelf de hoeveelheid bepaalt.) Een ongeraffineerd zeezout bemesting van je grond,in de juiste hoeveelheid per meter, eens in de 5 jaar, is de meest natuurlijke aanvulling die er bestaat.
Je bemest namelijk de grond, niet het gras. Het gras neemt de mineralen op naar behoefte.
Zeezout en vast ook wel steenzout, bevatten alle mineralen die op aarde voorkomen omdat ze ooit in zee zijn gespoeld.
Het is niet alleen goed voor de dieren, maar je gras zal ook veel beter groeien.
Er is tegenwoordig kunstmest te koop met toegevoegde mineralen en sporenelementen. Ik denk dat dit er nooit zoveel zullen zijn en in een veel minder natuurlijke verhouding dan dat ze voorkomen in onbewerkt zeezout.
Piet