Els Kleverlaan schreef op maandag 2 januari 2006, 14:38:


hallo allen en een goed 2006 voor mens en dier.
ik woonaan de buitenkant van een woonijk en laat de paardjes altijd gewoon loslopen in de rijbak met stallen erin zoals ze dat gewend zijn.
het gaat er hier altijd heftig aan toe en ik begin de week ervoor al met de laatste voerbeurt te vervroegen ik geef dan om 10 uur het eten zodat ze om 12 uur geen dikke buik meer hebben i.v.m koliek (rondrennen terwijl ze een volle buik hebben).
na het ergste vuurwerk geweld want het wordt steeds harder geef ik nog een lekker beetje hooi zodat ze wat te knabbelen hebben.
ik ga nooit weg tijdens deze dagen en ga telkens kijken of alles in orde is.
wel moet je er voor zorgen dat je paard niet alleen staat want het is een kudde dier en er is meestal een van de paarden die de lijding heeft en de anderen rustig houd.

biancawaamelink schreef op maandag 2 januari 2006, 15:02:

hallo wat een ellende allemaar. ik ben geen dierenarts maar ik ken iemand en die d'r paard was niet in orde,futloos,geen mooi vacht liet het hoofd hangen viel erg af terwijl ze goede voeding kreeg.
de dierenarts kon niets vinden (oorzaak) ,ook niet met bloedprikken .
ze was ten einde raad en hoorde van iemand dat diegene d'r paard liet behandelen door een magnetiseur ,eigenlijk geloofde ze daar niet in maar wist anders ook niet meer wat te doen en besloot de vrouw te laten komen.
de mevrouw behandelde het paard en ontdekte dat het paard zeer ongelukkig was en dat het paard alle ellende ,stres, nare buien lief nam van de eigenaresse en het zelf niet meer kwijt kon.
de eigenaresse schrok hier heel erg van want haar paard was haar maatje door dik en dun en ongemerkt legde zij alle problemen bij haar paard neer,wat ik denk ik iedereen wel eens doet.
dit paard was zo gevoelig en zag normaal haar vrouwtje als leider maar omdat het vrouwtje onzeker werd over de gezondheid van het paard werd het paard sterker en deed onverschillig tegen haar(omver lopen,tegen haar aanstoten, de stal uitlopen wat ze normaal nooit deedt als de deur open stond.
het paard nam de leiderschap over.
de vrouw is een paar keer geweest en het paard veranderde weer in een vrolijk paard die weer bokte als ze in de uitloop mocht en zienderogen opknapte.
haar vacht ging weer glimmen. en ze was weer lekker te berrijden nadat de eigenaresse er 2 weken niet op mocht en daarna alleen zonder zadel.
ik ben ook altijd voorzichtig met het geloven van zulke verhalen maar het is dat ik er zelf bij ben geweest en het meegemaakt heb, dat ik echt geloof dat ook een paard door stres of het niet lekker in zijn vel zitten ziek kan worden.
er is geen dierenarts aan te pas geweest en de magnetiseur is maar 4x geweest dus het ging haar niet om het geld.

dit is een losstaand verhaal maar staat jouw paardje soms alleen of heeft hij andere frustraties.

omdat de temperatuur nogal kan verschillen van paard tot paard is het verstandig om als het paard gezond is de temp. op te nemen en op die manier weet je of je paard al dan geen koorts of ondertemp. heeft.

Jacqueline

Dit schiet me te binnen na het lezen van de reactie van Connie over hout eten. Wat mij opvalt is dat mijn paarden dat helemaal niet doen.
Om de bak staat een houten omheining die half opgevreten is door een paar tinkers die er gestaan hebben.( "Voorlopig" hebben we dat opgelost met wat schrikdraad). Sinds mijn paarden er staan wordt er niks opgegeten. In de bak staan 2 houten hooi fruitkisten waar niets vanaf gegeten wordt.
Dat heb ik ook geprobeerd bij die tinkers in de wei, maar het duurde precies een dag voordat alleen de bodem van de kist nog over was.
In het weitje van de buurman waar mijn paarden wel eens lopen, staan wat wilgen en struiken. Als daar het gras praktisch op is, zie ik Don wel eens wat bladeren van de wilgen eten. Shiny doet dat echter nooit.
De mannen krijgen alleen hooi te eten en hebben de beschikking over een liksteen.
Kortom, waarom eet het ene paard hout en het andere niet?

Piet

Piet schreef op maandag 2 januari 2006, 17:24:


Grappig! Ik heb twee tinkers die allebei dòl zijn op hout. De ene nèt iets meer dan de ander, maar allebei zijn ze er niet vies van. Omheiningen zijn hier ook allemaal beveiligd met stroomdraad, en de bilzen die op de grond liggen zijn, ondanks de carboleum, een onversmadelijk maal. Ook hier dus stroomdraad op. Bezemstelen mag ik niet in de paddock laten staan, want die zijn een uurtje later aangepunt als een potlood.
Ik heb op aanraden van de plaatselijke diervoederhandel een spuitbus met vréselijk stinkend spul gekocht: P.B.H. -spray, maar ook dat heeft geen resultaat.
Ik heb wel eens zuringtakken tussen het hooi zitten, die worden ook met smaak verorberd. In ieder geval hoe houtiger hoe lekkerder, dus zacht groen, slap hooi hoef ik niet mee aan te komen denk ik.

Vroeger toen Enya nog jong was, heeft ze eens een tijd haar eigen ontlasting gegeten. Zórgen maakte ik mij daarom! Overal geïnformeerd waarom ze dat toch deed. De meesten dachten dat ze ergens een tekort aan had, aan één of ander stofje, maar wélk?
Het zou natuurlijk kunnen, nét uit Engeland, en hoe had ze dáár gestaan, wat kreeg ze dáár te eten? Binnen een half jaar is het wel over gegaan, vanzelf, of omdat ze het benodigde stofje hier wel binnen kreeg.

Met hout eten heb ik me dat ook afgevraagd. Zouden ze ergens behoefte aan hebben? Maar wát dan? En nu hoor ik van jou Piet, dat Tinkers het méér doen. Zou het rasgebonden zijn? Een koudbloedtik? Ik ben benieuwd of er iemand komt met antwoorden, want ik heb ze niet..