Vandaag heb ik iets gezien wat ik toch even moet vertellen.
Ik verveelde me nogal als ik bij mijn vriend was en hij moest werken. Dus kwam hij met het idee om eens aan een boer te vragen die paarden had of ik daar eens wat met die paarden mocht doen, poetsen, uitmesten etc. Nou kende hij een man met heeeel veeel paarden en ponys. En die vond dat prima. Dus ik ging vandaag even langs.
Gigantisch!! Overal grote schuren met gehinnik. Geen manegemeisjes, geen manegebakken etc. Raar ???!!! Ik werd doorgestuurd naar een kleine donkere stal. daar werd net een klein merrietje gedekt door een prachtige wel

engst vastgehouden door de staleigenaar.
Even kennis gemaakt, en ik werd rondgeleid. Ik viel van de ene verbazing in de andere. en van de ene walging in de andere...
Overal stonden pony´s. Alle schuren waren vol, 160 ponys. Sommige bereden, andere aleen halstermak, maar met geen van alle werd iets gedaan, behalve gefokt en gebruikt als bloedmachines voor medicijnen... Ze zagen er op zich best goed uit, moest ik zeggen. Niet mager, best gezond, sommige wat kale plekjes. Ze mochten de halve dag de wei op... Ze werden voor zover ik kon zien niet mishandeld, maar gewon liefdeloos behandeld, zoals je met een auto of fiets omgaat. Eenmaal drachtig dan gingen ze een tijdje naar een bedrijf waar bloed werd getapt.
Hier mag ik dus zaterdags mijn tijd doorbrengen als ik in Drenthe ben. Volgens mij weet ik niet waar ik moet beginnen, 160 ponies die ik allemaal aandacht en liefde wil geven. Die ik allemaal wil wennen aan menselijk contact, misshien zelfs wel wil leren spelen met mensen... Moet ik hier wel aan beginnen???
Ooit wel eens gehoord dat mensen paardenbloed gebruiken voor medicijnen??? Voor mij was dit volkomen nieuw. Arme paardjes allemaal even mooi, even lief, even prachtig, en staan ze daar, gepopt in loopstallen, zonder een strobedje... Zouden deze paarden iets te kort komen? of hebben paarden genoeg aan het leven in kuddeverband en halve dag weidegang? Wat denken jullie, zouden deze paarden gelukkig zijn. Ik ben daar zo verdeeld in van mening.
Ze leken helemaal niet ongelukkig of zo, maar wel bang voor de mens.
Wa zal ik doen? gewoon eens proberen?
Ik twijfel er wel over. Wat voor zin heeft het???
groetjes sandra