van lennep schreef op maandag 12 december 2005, 21:38:


Dat komt niet door het koment waarop het stopt, maar heeft te maken met de ernst van de bloedvatvernauwing en of die overal of op slechts een paar plekken plaatsvindt, lijkt me.


Een verstopping vrij ver onderaan, waarbij het bovenste deel intact is gebleven bijvoorbeeld?


Wellicht, maar dat is een moment waarop je nog niet weet dat er hoefbevangenheid optreedt. Op het moment dat je paard pijn krijgt kun je er al niets meer aan doen.
Er zijn wat anecdotische verhalen over paarden die zich tegoed hebben gedaan aan de voerton en die men heeft kunnen behoeden voor hoefbevangenheid voordat het optrad, maar je weet dan natuurlijk niet wat er gebeurd zou zijn zonder die behandeling. Tis lastig. Maar op het moment waarop de witte lijn al heeft losgelaten kun je in ieder geval niets meer doen, net zo min als bij je eigen vingernagel als die eenmaal heeft losgelaten...

Groetjes,
Frans

Sandra Boshuizen schreef op maandag 12 december 2005, 22:36:


Gaan we nu sentimenteel doen?
Wordt het tijd voor een groepsknuffel?

Nee, eerlijk is eerlijk, we zijn toch echt wel lekker bezig he, met ons allen. Goed inderdaad Piet, Sandra,om daar eens even bij stil te staan.
Wordt het weer tijd voor een forumfeessie? (Ilona zal me dit niet in dank afnemen haha)
Groetjes, Pien

www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship -
Natuurlijk Bekappen

Hoi ,
even een vervolg over Shadow die niet van huis af wilde. Gesterkt door vele goede adviezen hier zijn we nog minder druk gaan gebruiken en geprobeerd het zo leuk mogelijk voor haar te maken, om samen weg te gaan.

In 't kort een opsomming:
Veel belonen en vriendelijke woorden, wortels en brood onderweg, de stadswijken vindt ze het leukst dus die nemen we het vaakst, op de terugweg gaan we ook echt terug, geen pressie om haar in draf te krijgen wel vragen, ingaan op haar voorkeuren qua route, stoppen, ruiken, etc. Niet omkeren als we net onderweg zijn, ook niet thuis blijven als we weg willen. Dit is zo'n beetje het recept.

In de afgelopen weken is ze langzaam aan onze tochten leuker gaan vinden. Steeds minder stops en omkeer neigingen. Sinds een week komt ze ons (Tessel en ik) tegemoet lopen in de wei. Vorige week toen ik alleen met haar weg ging, was er geen enkele stop, toen we eenmaal van het erf af waren. En haar trage stap die eerste kilometer wordt steeds normaler. Vandaag waren we op de terugweg en namen een pad in tegengestelde richting, verder van huis af, en ze vond het prima!

Heerlijk is dit, om te merken dat het oude zweepadvies verouderd is. En onze shadow vertrouwen begint te krijgen dat het leuk is en leuk blijft. De vorige keer en vandaag ook, begint ze keuzes te maken gedreven door nieuwsgierigheid, zomaar een leeg maïsveld op, haar hoofd tussen stilstaande fietsers steken, een weg links in slaan, en op de stoep kort langs de huizen willen lopen. Tegelijk met dit eigen initiatief durven nemen, is ze nog gevoeliger geworden voor onze wensen.

En hier hou ik van, zoveel mogelijk vrijheid geven aan haar. Waarbij ik mijn uiterste best moet doen zo neutraal mogelijk te blijven. Want ze pakt elk lichtste signaal op en voldoet er aan (wat richting betreft en hoo en stop, versnellen daar voldoet ze nog niet aan). Leuk natuurlijk een paard dat reageert op de lichtste signalen. Alleen als ik graag haar nieuwsgierigheid en vrije keuzes wil zien, dan moet het wel mógelijk zijn om neutraal te blijven. Komt allemaal wel, het gaat vooruit, en dat wilde ik efe laten weten.

Verder zijn we al in het wijk winkel centrum geweest, trapjes gelopen, smalle boogvormige houten bruggetjes over, en we krijgen steeds meer contact met haar. Ze doet het meeste in stap, en hele korte stukjes draf en helemaal geen galop meer. Ook geen draf of galop richting huis, dat deed ze eerder wel gedreven door innerlijke onrust. Nu zal de draf en galop uit looplust en vrolijkheid geboren moeten worden. Daar wachten we dan maar op.

Michiel

Huertecilla schreef op zaterdag 10 december 2005, 10:09:

Gefeliciteerd dan is zij in prima conditie.
Zo eenvoudig is het spijtig genoeg niet. Als ik te snel rij gaat niet alleen de hf
omhoog, maar ook hun lichaamstemperatuur. Eens dat die te hoog is is het heel moeilijk om die terug naar een goede waarde te krijgen op zeer korte termijn.Ook het weer en de buitentemperatuur en luchtvochtigheid hebben grote invloed.Ze moeten m'n gewicht soms niet dragen.Op een wedstrijd van b.v. 60 km loop ik er soms 8 naast.Ik rij m'n wedstrijden altijd op HSM enik probeer de hf nooit landurig boven 140 te laten komen. Training is een ander verhaal.

Kunnen we hier alleen maar van dromen.
Spijtig genoeg woon ik er niet, ik moet eerst 1u 30 met de trailer.
Maar ik probeer idd. hier in de buurt zoveel mogelijk te rijden waar heuveltjes zijn.
Bedankt, ik ga het proberen te lezen met m'n beperkte kennis van 't Duits.
Hoop dat het wat makkelijker geschreven is dan R.R.R. van Solinski, dat ik destijds op aanraden van Johan Miessen gekocht heb.

jan.

Spirithorses schreef op maandag 12 december 2005, 22:41:


Nou, laatst dachten we nog: we hebben zin in een leuke avond met goede muziek en lekkere wijn. Hebben we toen ook gehouden, maar met zijn 2-en is de zaal zo groot hahaha We hebben nu een goede muziekinstallatie, dat geeft sfeer en het cursuslokaal is ideaal om om te toveren als danszaal

Dus niet meer kou lijden tijdens een bbq, maar gezellig dansen, drinken en kletsen in een sfeervol verlichte ruimte met goede muziek. Klinkt goed, he?

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

Ilona Kooistra schreef op maandag 12 december 2005, 22:49:


Klinkt hartstikke goed, wanneer?

Isabel

Frans Veldman schreef op maandag 12 december 2005, 22:40:


Mogelijk speelt ook de toestand van de hoef voor de bevangenheid een rol.
Als de witte lijn al een heel stuk los is en het hoefbeen al schuin naar beneden staat of een veel te hoge hiel met daar uit volgend heel veel druk op die witte lijn. Het lijkt me logisch dat wanneer er dan ook maar iets gebeurd de reacties veel heviger zullen zijn, terwijl er in een goed gevormde voet meer weerstand tegen de ziekte zal zijn?

Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

Isabel van der Made schreef op maandag 12 december 2005, 23:06:


Ja, zeg maar.
Wij komen wel, (grijns) moet toch nog een bestellinkje ophalen bij jullie.
Pien

www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship -
Natuurlijk Bekappen

Michiel schreef op maandag 12 december 2005, 22:46:

wat lekker michiel dat je gevoel bevestigd wordt en je je eigen weg gevolgd hebt, nu ik dit zo lees kwam bij mij het gevoel boven dat ze mischien wel depressief is geweest en daar nu aan het uitkomen is. Soms zie ik paarden en pony's die het ergens op gegeven hebben omdat wat ze ook doen het schijnbaar nooit goed is, sommige creeeren een eigen wereld waar je ze niet kan raken en sommige gaan gewoon een beetje dood in hun hoofd, ik heb het idee dat het leven weer terug komt bij shadow! vooral niets veranderen!
Ina

http://www.planetvids.com/html/Patches-the-Horse.html rare jongens die amerikanen!

Ina

jans schreef op maandag 12 december 2005, 22:48:


Ja, is aardig wat wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Paarden hebben geen enekel verwarmingsprobleem en kunnen prima zonder dekentje in Scandinavië buiten overwinteren. Koeling is wel kritisch. Waarom denk je dat de Akhal Té en de Arabier meer opervlak per inhoud hebben?!
Vooral de skeletspieren generen veel waarmte die nergens snel heen kan en de rug is het meest kritisch. Net dáár leggen wij het zadel op met een vaak isolerend pad.
Een zadel als een McClellan met een open dek of een orthoflex met 'sokken' om alleen de panelen geeft veel ventilatie. Een pad dat het zweet snel afvoert in een tweede hulp. Het zweet moet NIET opgenomen worden maar wég onder het zadel.

Buitentemperatuur heeft minder invloed dan de relatieve luchtvochtigheid.
Ik rij hier met 50 graden in de schaduw nog ritten. Kwestie van goed opletten en inderdaad is het belangrijk om de verhitting te voorkómen. Daarna koelen is érg lastig en vraagt een vrij arbeidintensieve procedure. NIET blijven afspoelen; dan worden ze héter.

Boven de 140 is bij die van ons nauwelijks mogelijk; moet ik ze een helling van >50% op laten galopperen en dan nóg blijft Capricho er onder.

Lees het Kikkuli-experiment van Ann Nyland; bepaald een openbaring. Ik train nu de vierde winter daarmee en het is fe-no-me-naal.
Capricho is in 6 maanden 50 kilo spiermassa aangekomen en zijn herstelwaardes zijn áchterlijk; de Cerro Gordo op, dat is100 meter hoogteverschil met hellingen van 50 tot 100% over rulle grond, in galop en bij het afstappen boven gaat hij al in de 60...... Moet ik gelijk verder, want anders is de intervaltraining minder effectief; mag niet onder de 60 komen dan.
Op een klimrit door echt zwaar terrein met gem. tegen de 10 km/uur geeft hij een gemiddelde waarde van 90 en is bij thuiskomst na het afstappen al <60.
De 'wandeling' van vandaag was ook zo'n voorbeeld.

Overigens is een Fjord bepaald niet in het voordeel met relatief veel inhoud en dus erg weinig koelend oppervlak. Het ventileren van de rug en het afvoeren van het zweet zijn kritisch. Bijvoorbeeld een boomloos zadel zoals van het ontwerp Barefoot/Torsion etc. is fataal voor de koeling van zo'n paard.
Ik weet niet wat jij erop hebt liggen, maar dat is echt een punt van aandacht. Maar goed, dat weet je zelf vast beter.

Vooral aan de lange lijn bereik je veel.

Dan ben je al halverwege