Oops, de tweede link doet het niet.

Hier goed:

Tja.... wat moet, kán je daar nu van vertellen?!
Ben over een bergrug, langs de rotshellingn, door de stroomgeulen van de ene verborgen groene vallei naar de andere getrokken. Daar komt níemand omdat het zelfs voor jagers te voet erg moeilijk bereikbaar is.

De bergrug is de waterscheiding tussen de Costa del Sol en het andalusische hart, dus de panoramas die zich ontvouwen zijn adembenemend. Van circa 1200 meter hoogte kijk je naar de Middellandse Zee aan de ene kant en het ruige berglandschap aan de andere.

De rotskammen zijn íjzig koud en je moet knap opletten met de soms hárde wind. De groen valleiten zijn ware wildparadijsjes en de rotshellingen, de stroomgeulen vragen van ons mens-paard 100%.
Ik navigeer en Arabella doet de rest. Zij vertrouwt op mijn leiderschap en ik op haar vaardigheid. Zonder optoming zit ik haar niet in de weg en communiceren we naadloos.
In een wel érg ruige stroomgeul zonder duidelijk 'pad' tussen de rotsblokken stap ik af om het haar makkelijker te maken. Ze staakt. Zonder haar Grote Roerganger heeft ze er geen vertrouwen in. Gelijk heeft ze, want door mijn hogere gezichtspunt zie ik meer en bovendien heb ik ook figuurlijk meer overzicht. Ik op mijn beurt bemoei me niet met haar loopwerk. We zijn een téam.

Het gaat vér boven verwachting en we halen veel zelfvertrouwen uit elkaar. We leren beiden merkbaar gaandeweg.
Omhoog of omlaag, klaúterend, glijdend of met sprongen overwinnen we de kammen, hellingen en geulen, in een ontspannen galop kruisen we de vredige valleitjes. Hier komt nóóít íemand, WÓW!!

Weer thuis zit mijn boerinnetje op het terras voor het cortijo. Dan en daar afgestapt om mijn enthousiasme te ventileren. Arabella staat teder aanhalig naast me en mijn lief zegt: 'tis dat een paard is, want anders zou ik hier stíkjaloers van worden!'
Arabella deelt mijn gevoel blijkbaar: dit was weer zo'n superrit, wéér een 'best ooit'.

e m kraak schreef op zaterdag 10 december 2005, 12:09:


Ik denk wél van niet.
Ik denk dat jíj vergeet dat dit ridderspelen betreft; niet het slagveld. Winnen was belangrijk, doch voor éér en dat gaat niet eerloos.

Dit is slechte één kernuitspraak; de rest van de regels geven er een andere inhoud aan dan jij Egon.
Één veelzeggende bepaling betreft het verplicht staken als het paard weerbarstig wordt; dit is geen staken van de strijd en de ridder krijgt de kans op een latertijdstip de joust over te doen.
Weer een ander schrijft het afstrijken van het hele paard direct na het afstijgen voor.
Aan deze dubbele set van '10-geboden' kan de moderne wedstrijdsport méér dan een voorbeeld nemen.

Huertecilla schreef op zaterdag 10 december 2005, 16:22:


Beste Huertecilla,

Wat een verhaal. Ik ga ook uit rijden en dan ploeteren we door bermen die zo soppig zijn dat Bright tot de enkels wegzakt. Als ik de waterbak ga verversen moet ik slepen met een gieter omdat de waterslang bevroren is.
Probeer je ons jaloers te maken met die verhalen over de fabelachtige omgeving waar je woont?
Is gelukt.

Groetjes,
Sandra Boshuizen

Ik had het eens geschreven, dat een stelletje hier een veulentje hadden, waar ze willen op rijden als het beestje twee jaar is.
Vandaag zag ik dat ze al begonnen waren met longeren, dat beestje is net 11 mnd oud, wist begod niet wat die mensen van haar verlangen.

loes

Grietje schreef op zaterdag 10 december 2005, 15:08:


Als ik het goed bekijk zijn de hielen nog te hoog. Maar een tweedimensionaal beeld, wat een foto is, kan vertekenen. De zool goed schoon schrapen met de botte kant van het hoefmesje. Dan komen waarschijnlijk de steunsel ook boven de zool uit (van onderaf bekeken). Deze moeten dan gelijk gesneden worden met de zool. Langzaam aan de hielen lager zetten en zeker kwartierboogjes in de flares. Het paard niet op te zachte bodem zetten, zodat bij elke stap het hoefmechanisme goed werkt, dan is de doorbloeding optimaal. Een goede doorbloeding versterkt de genezing. Als je zelf twijfeld, altijd een ervaren natuurlijk bekapper er bij roepen. Die kan je goed op weg helpen. Succes!

Hielen zijn idd wat te hoog, maar ook wat ondergeschoven, dan kan ik toch alleen maar gelijk maken aan de zool en wachten? steunsels heb ik al mooi gelijk... Als ik met de botte kant schraap, verniel ik dan de zool niet? De hoeven zijn zo gigantisch zacht, dat ik met een bot, veroest mesje zo de steunsels weg sneedt, een mesje waarbij ik bij mijn eigenpaard niet eens een kras kan maken...

Kwartierboogjes was ik vergeten, maar ik denk dat als ik die maak, dat de flares ook meteen een stuk minder zijn, of niet?
Het is mijn paard niet, ik bepaal verder niets over hoe ze gestalt staat, maar ze staat in een loopstal met 7 andere en is niet de dominanst, dus het kan slechter... Ik stap nu dus 4x per week met haar over asfalt, in de hoop dat ze wat sterker worden..

Als er een ervaren bekapper is die -gratis- langs wil komen graag, maar ik kan er niet voor betalen, het is -nogmaals- mijn paard niet.

Daarstraks in een paardenboek een pony met een slee erachter gezien. Natuurlijk dadelijk de vraag van de kinderen kunnen wij dit ook doen als er sneeuw/ijs ligt??
En dan kwam de discussie kan een paard zonder hoefijzers (en dus zonder spitsen/kalkoenen) stappen over een glad wegdek???

Hebben jullie hier ervaring mee?

groeten,
Liesbet