van lennep schreef op vrijdag 9 december 2005, 19:20:


De kant die ik op wil is niet zo ingewikkeld dit keer

Zover ik ondertussen gevonden heb vallen de acetylsalicyl-verbindingen ook onder de NSAIDs.... met als specifieke kenmerken:
-bloedverdunnend,
-pijnstillend
-koortsverlagend
-in hogere dosering ontstekingsremmend.
Het idee blijkt na flink googlelen helemaal zo origineel niet, en werkt volgens DAs prima.
Wat ik vooral wou aangeven is het in de regel makkelijk voorhanden zijn van dit middel, wat prima aansluit bij dat snel ingrijpen erg nuttig is om schade door laminitis te beperken. Dat lijkt me nogal in contrast te staan met de algemene bekendheid hier van deze toepassing, en da's toch jammer als alles klopt.

Terzijde: corticosteroiden hebben bij paarden vervelende en niet zelden ingrijpende bijwerkingen. Daarnaast is het juist zo dat het toedienen de aanmaak door het eigen lichaam verstoord.

Buiten dat heeft niet iedereen een medicijnkastje vol steroiden... en het ging mij vooral om het EHBO-idee bij laminitis - niet wachten (op DA of wat dan ook) maar meteen schade proberen te beperken. Liefst moronproof.
Combinatie van ascal/advil is misschien ook wel zinnig... moet ik allemaal nog opzoeken. Net alsdat ik het originele onderzoeksresultaat nog moet vinden dat natuurlijke salicine deels veel beter zou werken.

Is de bedoeling nu wat duidelijker?
Groeten, Egon

jans schreef op vrijdag 9 december 2005, 18:48:


Juíst een paard dat verzameld gaat houdt dat lang vol. Naarmate het terrein zwaarder wordt, neemt het verschil tov van een 'voorwaards' gereden paard toe.

Vandaag 24 km/uur; merrie had behoefte aan lekker ontspannen galop. Wordt ze altijd lekker soepl in de rug van. Niets is zo goed voor de ontspannen 'gegeven' rug als een rustige galop. Helaas is een paard daar pas aan toe als dat al geen punt meer is; interne tegenstelling helaas.

12 km/uur is niet zo'n hoog gemiddelde als je veel draf met stukjes galop afwisseld. Op een vlak ruiterpad zoals in NL gebruikelijk is, zouden die van mij een makkie hebben. De snelheid zou dan echter niet omhoog gaan logischerwijze. Hooguit doordat ze langer in galop zouden kunnen.

Een afstand met een hoog gemiddelde afleggen is één, voor de medailles gaan is twee. Het is níet de snelheid die het probleem is; het is snelheid x rijtijd-in-het-zadel die nekt.


Pak het woordenboek; het volgen van de meute is naast de Napoleontische oorlogen de oorzaak van de voorwaardse erfenis binnen de hoofdstroom van het paardrijden. De twee duizend jaar geschreven geschiedenis daarvoor reedt men hoofzakelijk 'a-la-brida'; dwangloos verzameld.
Zelfs in de Middeleeuwen was de ridder verrassend paardvriendelijk:
"He who strykythe a horse shol have noo prize." -Sir John Tiptoff, Earl of Worchester, 15e eeuw, in de reglementen voor ridderspelen.
Die ridder reed uiteraard 'a-la-brida'.

Huertecilla schreef op zaterdag 10 december 2005, 2:26:


Hoe bedoel je, dat uw paard minder moe wordt dan?

Voor een bloedpaard is dit idd. niet zo snel, maar ik rij ook endurance met
fjorden en dan is 12km/u hier in de Ardennen toch het max. voor hun op een verantwoorde manier.Zeker rekening gehouden met de hf die na
10 min < 60 moet zijn.

Volledig mee eens.


Bedankt voor de verklaring, meute was bij mij alleen bekend i.v.m. een troep
honden, maar ik ken m'n geschiedenis onvoldoende.

Neemt u trouwens zelf soms deel aan endurance wedstrijden in Andalusië?

jan.

jans schreef op zaterdag 10 december 2005, 5:24:


Minder belast, meer ontspannen = minder snel moe en sneller herstel ja.
Zie hieronder; meten = weten.


Daarom heb ik twee HSM's en een derde met geheugen en interface naar de PC. Meten = weten.
De opmerking van EGon mbt onderzoek is terecht, doch voor míj is het voldoende om te kunnen zien dat de HSM over een zware rit een gunstiger gemiddelde waarde aangeeft als het paard ontspannen verzameld gereden wordt.
Even ter referentie: na de 24 km/uur rit zat Arabella binnen 3 minuten >60.

Daarom kan snéller rijden ook voor Fjorden wellicht en soms relatief 'beter' zijn; hoe sneller je rijdt, hoe minder lang het ruitergwicht gedragen hoeft te worden. Het optimum is makkelijk uit te rekenen en met de HSM te bepalen.


Dat ís het ook. Dit is met de lichte cavalerie de basis voor de militairy, de basis voor de stijl van Caprilli, de basis voor hoofdsroom paardrijden.

Nee.
Ten eerste wil ik mijn paarden niet blootstellen aan mijn wedstrijdgeest en ten tweede weiger ik mijn paarden bloot te stellen aan de entverplichtingen.
Ik heb het wel een keer gezien hier en Klasse 3 is voor mijn Arabella een relatief makkelijk uitje. Capricho is nog beter in conditie en -getraind (volledige Kikkuli-programma gedaan vorige winter), maar die is ook 2 jaar jonger en hengst dus heeft nog wat meer tijd nodig.
Hij komt meestal al bij aankomst onder de 60.

TREC is iets wat ik al dagelijks doé; ga als ik mijn koffie op heb Arabella opzadelen voor een rit de Sierra San José in; wil een doorgang over de Sierra naar Rosario vinden.
Gisteren heb ik te voet een doorgang over de Sierra San Jorge gezocht, maar daar zit een stuk onpasseerbaar in, dus moet ik verder speuren.
Dat is allemaal zelfs op stafkaarten lichtgroen met alleen hoogtelijnen. De schaarse paden die op de kaarten staan zijn er meestal niet en de uitgesleten geitenpaden die er wel zijn, staan er uiteraard niet op. Die zijn bovendien vrij onbetrouwbaar omdat geiten rotswanden kunnen passeren die ik zelfs te hand-en-voet niet kan over klauteren. Dat was ook het punt bij de San Jorge.

Morgen ga ik met pielemans aan de lange lijn de pas naar Alfernate op lopen; ca. 5 km. met gem. hellings% van 60%.
Maandag idem maar dan met mijn lief als passagier in het zadel. Dat zelf lópen is in mijn ogen essentieel omdat je dan veel aandacht hebt om het paard te helpen ontdekken wat het makkelijkste en minst vermoeiend (voor jezelf wel vermoeiend maar ook goed voor de conditie : -) ).
Dinsdag idem maar dan een makkelijker route en zelf in het zadel.
Woensdag indem nog makkelijker.
Dan hij een paar dagen rust en ga ik met Arabella verder.

Jij woont in de Ardennen zeg je?! Maak gebruik van de hellingen in het terrein! Kun je jouw paarden erg snel en makkelijk aanleren dat met meer gewicht op de achterhand de ruiter makkelijker gedragen wordt.
Mbt het hoe/wat zag ik bij Loesdau in de catalogus een concreet boekje over het gebruik maken van het terrein bij het beleren. Met dat en het 'Pferdengymnastik' van Solinski weet je alles

Huertecilla schreef op zaterdag 10 december 2005, 2:26:


Goede paarden waren toen ook héél duur, net als goede valken. Denk je niet dat dit reglement uit praktische/geldelijke overwegingen is ingegeven? Immers als je tegenstander in de joust iedere keer je paard molt (lijkt me ondanks alle pantsering voor de hand liggen als het om het winnen gaat!) is de lol er snel af.

Groeten, Egon

Maatje Bon schreef op donderdag 8 december 2005, 14:59:


Als het zo lees allemaal is het afhankelijk van de cyclus van de worm of hij kan worden aangetoond of niet. Als je ontwormt heb je ze toch altijd te pakken? Hoe ernstig is het om een wormspuit te geven terwijl het misschien niet nodig is? Ik vraag me namelijk af of het toch niet beter is om paarden op een ontwormingsschema te zetten als het verder niet heel veel kwaad kan. Ik heb ooit iemand meegemaakt die bijna zijn paard verloor door koliek veroorzaakt door wormen. Dat ben ik toch liever voor. Sluit een regelmatig onderzoek een wormenplaag uit?

Groetjes,
Sandra Boshuizen

Ik heb gister fotos gemaakt, heel duidelijk zijn ze helaas niet, het was al donker en ik heb het maar gedaan met fototoestel op mn telefoon.

Foto's:
Haar beide voorhoeven, waarvan dan zo gezien de linker het 'pijnlijkst' is.


Het pijnlijke voetje dan:
van de zijkant:


de voorkant:


En de onderkant, erg vies, maar ik krijg het maar niet goed schoon, ze staat al een tijdje op een looptstal en haar hoeven werden eigenlijk nooit gedaan, en die hoeven zijn zacht dus het is er zo ingedrukt, krijg het er echt amper uit.


Dan de andere voet:
Zijkant:


Schuin onderkant:


Onderkant:


Wat ik me nou afvraag, zou die kreupelheid nou uit haar hoeven komen of is het misschien iets anders (veel ernstiger?). Als het haar hoeven zijn, dan zou het na ong een maand goed bekappen toch wel een stuk minder/weg zijn, of niet?

Oops, de tweede link doet het niet.

Hier goed:

Tja.... wat moet, kán je daar nu van vertellen?!
Ben over een bergrug, langs de rotshellingn, door de stroomgeulen van de ene verborgen groene vallei naar de andere getrokken. Daar komt níemand omdat het zelfs voor jagers te voet erg moeilijk bereikbaar is.

De bergrug is de waterscheiding tussen de Costa del Sol en het andalusische hart, dus de panoramas die zich ontvouwen zijn adembenemend. Van circa 1200 meter hoogte kijk je naar de Middellandse Zee aan de ene kant en het ruige berglandschap aan de andere.

De rotskammen zijn íjzig koud en je moet knap opletten met de soms hárde wind. De groen valleiten zijn ware wildparadijsjes en de rotshellingen, de stroomgeulen vragen van ons mens-paard 100%.
Ik navigeer en Arabella doet de rest. Zij vertrouwt op mijn leiderschap en ik op haar vaardigheid. Zonder optoming zit ik haar niet in de weg en communiceren we naadloos.
In een wel érg ruige stroomgeul zonder duidelijk 'pad' tussen de rotsblokken stap ik af om het haar makkelijker te maken. Ze staakt. Zonder haar Grote Roerganger heeft ze er geen vertrouwen in. Gelijk heeft ze, want door mijn hogere gezichtspunt zie ik meer en bovendien heb ik ook figuurlijk meer overzicht. Ik op mijn beurt bemoei me niet met haar loopwerk. We zijn een téam.

Het gaat vér boven verwachting en we halen veel zelfvertrouwen uit elkaar. We leren beiden merkbaar gaandeweg.
Omhoog of omlaag, klaúterend, glijdend of met sprongen overwinnen we de kammen, hellingen en geulen, in een ontspannen galop kruisen we de vredige valleitjes. Hier komt nóóít íemand, WÓW!!

Weer thuis zit mijn boerinnetje op het terras voor het cortijo. Dan en daar afgestapt om mijn enthousiasme te ventileren. Arabella staat teder aanhalig naast me en mijn lief zegt: 'tis dat een paard is, want anders zou ik hier stíkjaloers van worden!'
Arabella deelt mijn gevoel blijkbaar: dit was weer zo'n superrit, wéér een 'best ooit'.

e m kraak schreef op zaterdag 10 december 2005, 12:09:


Ik denk wél van niet.
Ik denk dat jíj vergeet dat dit ridderspelen betreft; niet het slagveld. Winnen was belangrijk, doch voor éér en dat gaat niet eerloos.

Dit is slechte één kernuitspraak; de rest van de regels geven er een andere inhoud aan dan jij Egon.
Één veelzeggende bepaling betreft het verplicht staken als het paard weerbarstig wordt; dit is geen staken van de strijd en de ridder krijgt de kans op een latertijdstip de joust over te doen.
Weer een ander schrijft het afstrijken van het hele paard direct na het afstijgen voor.
Aan deze dubbele set van '10-geboden' kan de moderne wedstrijdsport méér dan een voorbeeld nemen.

Huertecilla schreef op zaterdag 10 december 2005, 16:22:


Beste Huertecilla,

Wat een verhaal. Ik ga ook uit rijden en dan ploeteren we door bermen die zo soppig zijn dat Bright tot de enkels wegzakt. Als ik de waterbak ga verversen moet ik slepen met een gieter omdat de waterslang bevroren is.
Probeer je ons jaloers te maken met die verhalen over de fabelachtige omgeving waar je woont?
Is gelukt.

Groetjes,
Sandra Boshuizen

Ik had het eens geschreven, dat een stelletje hier een veulentje hadden, waar ze willen op rijden als het beestje twee jaar is.
Vandaag zag ik dat ze al begonnen waren met longeren, dat beestje is net 11 mnd oud, wist begod niet wat die mensen van haar verlangen.

loes

Grietje schreef op zaterdag 10 december 2005, 15:08:


Als ik het goed bekijk zijn de hielen nog te hoog. Maar een tweedimensionaal beeld, wat een foto is, kan vertekenen. De zool goed schoon schrapen met de botte kant van het hoefmesje. Dan komen waarschijnlijk de steunsel ook boven de zool uit (van onderaf bekeken). Deze moeten dan gelijk gesneden worden met de zool. Langzaam aan de hielen lager zetten en zeker kwartierboogjes in de flares. Het paard niet op te zachte bodem zetten, zodat bij elke stap het hoefmechanisme goed werkt, dan is de doorbloeding optimaal. Een goede doorbloeding versterkt de genezing. Als je zelf twijfeld, altijd een ervaren natuurlijk bekapper er bij roepen. Die kan je goed op weg helpen. Succes!

Hielen zijn idd wat te hoog, maar ook wat ondergeschoven, dan kan ik toch alleen maar gelijk maken aan de zool en wachten? steunsels heb ik al mooi gelijk... Als ik met de botte kant schraap, verniel ik dan de zool niet? De hoeven zijn zo gigantisch zacht, dat ik met een bot, veroest mesje zo de steunsels weg sneedt, een mesje waarbij ik bij mijn eigenpaard niet eens een kras kan maken...

Kwartierboogjes was ik vergeten, maar ik denk dat als ik die maak, dat de flares ook meteen een stuk minder zijn, of niet?
Het is mijn paard niet, ik bepaal verder niets over hoe ze gestalt staat, maar ze staat in een loopstal met 7 andere en is niet de dominanst, dus het kan slechter... Ik stap nu dus 4x per week met haar over asfalt, in de hoop dat ze wat sterker worden..

Als er een ervaren bekapper is die -gratis- langs wil komen graag, maar ik kan er niet voor betalen, het is -nogmaals- mijn paard niet.

Daarstraks in een paardenboek een pony met een slee erachter gezien. Natuurlijk dadelijk de vraag van de kinderen kunnen wij dit ook doen als er sneeuw/ijs ligt??
En dan kwam de discussie kan een paard zonder hoefijzers (en dus zonder spitsen/kalkoenen) stappen over een glad wegdek???

Hebben jullie hier ervaring mee?

groeten,
Liesbet