augusta schreef op donderdag 24 november 2005, 18:06:


Ik zeg: 'Arabella:... ¡tölt!' en dan gaat ze in tölt. Ik hou verder licht kontakt met de halsring (normaal vrij van de hals) en ga iets dieper zitten.

Het aanleren heb ík gedaan vanuit de overgangspas van draf naar galop.
Als ik de beschikking had gehad over een met gangenpaarden ervaren lesgeefmens, zou ik die er bij gehaald hebben vóór ik zelf aan het proberen ging.

Els Kleverlaan schreef op donderdag 24 november 2005, 13:34:


Els, jij wil gewoon een referentiepunt waaraan je kan zien: tot daar mag het slijten en niet verder. Ik neem altijd de norm aan, als de witte lijn één mm uitsteekt boven het zoolvlak, dan ben je ver genoeg. Dat kan je netjes voelen als een rubber richeltje dat rondom op de hoef ligt. Als je dieper laat slijten, wordt alles te dun.

Groeten

AH Rik

Hoi Tineke,

Ik heb geen idee waarom hij steeds slechter ging lopen ermee. In het begin ging het prima. Ik heb het gebruik van de hoefschoenen rustig opgebouwd en uberhaupt nooit hele lange ritten ermee gemaakt. Bij 3 van de 4 voeten gingen ze makkelijk aan, de vierde voet pastte echt net aan in de schoen, dus dat was altijd wat lastiger om die aan te krijgen. Als ik terug kwam van een rit of stil stond tijdens een rit stond hij driftig te stampen omdat de schoenen hem irriteerden.
Door die ervaring zit ik er dus niet zo om te springen om opnieuw hoefschoenen te kopen, maar als ik echt het idee zou hebben dat het nodig is dan moet het maar.

Groeten,
Madelon

Piet schreef op donderdag 24 november 2005, 17:34:


Maar de slijtage is wel meer dan wanneer je op een zachte ondergrond blijft toch?


Dus meer werk op het harde zorgt voor snellere groei en dus op die manier ook voor sneller herstel van de hoef?


Mijn paard loopt op vlak asfalt goed, maar een straat met klinkers die niet helemaal effen liggen heeft hij al een beetje moeite mee, daar kan ik dan toch beter nog even mee wachten?


Krijgt echt elk paard op den duur toch harde, probleemloze hoeven? Of zijn er toch uitzonderingen op de regel, paarden die altijd een beetje gevoelig blijven op steentjes bijvoorbeeld?


Groetjes, Madelon

Dat is niet zo, er staan afwisselend 1 en twee benen op de grond en door het laterale en diagonale spiergebruik kun je net zo goed gymmen. Alleen het gymmen is net als in de andere gangen door ontspanning, inbuiging enz enz.
Doordat er ook een diagonaal moment inzit is er echter wel training van de spieren door de gang.
De voetvolgorde is links achter, linksachter en linksvoor, linksvoor, linksvoor en rechtsachter, rechtsachter, rechtsachter en rechtsvoor, rechtsvoor, rechtsvoor en linksachter en dan weer linksachter. Door die takt (als het een perfecte 4-tact is, dan staat elk been exact even lang aan de grond) is de gang zeker gymnastiserend. Alleen wanneer de takt verschuift naar het laterale (dan staan steeds de benenparen linksachter en linksvoor en rechtsachter en rechtsvoor langer aan de grond als de benenparen linksachter en rechtsvoor en rechtsachter en rechtsvoor) dan kan het paard zijn rug weer veel stijver houden en is het dus nauwelijks nuttig tot averechts werkend.
Oorzaak gevolg is ook belangrijk, een paard kan tact verliezen door een stijve rug maar een ook stijve rug krijgen van het tact verliezen.

Intolten is ook per paard afhankelijk. Het kan vanuit een goede stap zoals Esther beschijft, maar sommige paarden vinden het weer makkelijker om vanuit draf of galop erin te komen. Voor zulke paarden is hoger tempo gemakkelijker, paarden die vanuit stap willen starten vinden juist het lagere tempo makkelijker. Het hangt van je paard af hoe zijn hoofdhouding en knieactie is. Natuurlijk doet dwang veel, maar ook de aanleg is verschillend en paarden bieden het verschillend aan. De verschillen tussen de toltende rassen zijn ook groot qua aanleg en (gewenste) tactverschuiving.

Er is wel veel over te vinden op internet. Ook kan misschien een ijslanderinstructeur/trice je op weg helpen. Al zit er wel veel verschil in, sommigen vinden dwang en hulpmiddelen veel minder een probleem dan anderen.

Groetjes Karin

Hallo allemaal,,,

Ik heb een superlieve arabier van 10 jaar.
S' omers (staat hij dag + nacht buiten) gaat her rijden altijd heel goed maar zodra hij op stal komt (s'winters) word hij snel stijf...
Nou weet ik dat dit komt doordat hij maar 1 x per dag uit z'n stal komt..
Maar er zijn zoveel paarden waarbij dit gebeurt maar die hebben nergens last van.
Als ik dan ga rijden.. geef ik mijn pony nu extra lang de tijd om op te warmen,, Alles gaat lkkr totdat ik 'm in de galop zet,, hij verliest balans lijkt het wel en springt overkruisd aan ...
Dit gebeurt alleen swinters !!! s zomers heeft hij nergens last van ,,,

Zijn voer bestaat uit,,, 250 gram eiwitarme brokjes
5 x `per dag paarden kuil..

Mijn pony staat op n pension stal met alleen een buitenbak (vol met water etc)
Ik kan niet vaker dan 1 X per dag komen ,,,
Maar andere paarden die nog minder vaak uit hun stal doen die lopen ook prima in de winter,,,

Eerst dachtn we dat hij een slechte doorbloeding in zijn benen had en zijn afvalstoffen uit de spieren niet goed kan afvoeren,,,??? Hij kreeg hiervoor een vitamine E suplement met Selenium,In de winter,|dit hielp een beetje| (maar normaal gesproken hoeft dit toch helemaal niet)

Weet iemand wat ik hieraan kan doen of waar mijn pony last van heeft.

Groetjes Elina en Kadesh

Huertecilla schreef op woensdag 23 november 2005, 0:59:


Mag ik jou, en Frans, aanraden je Skinner nog eens te herlezen?

Er is plaats voor "straf" cq. "punishment" als in strikt vakjargon gebruikte termen in (operant) conditioneren. En dat is: "een door de leerling min of meer ongewenste variabele toevoegen danwel verwijderen uit de leersituatie". Een definitie die volkomen los staat van "straf" in dagelijks taalgebruik, want dat blijkt (bijzonder uitgebreid onderzocht) weinig tot niet effectief.
Aardig voorbeeld, omdat het "verhinderen van ongewenst gedrag" (nmm niet terzake doend) erbij aangehaald is, lijkt mij het opleggen van gevangenisstraf; ik snap werkelijk niet dat het idee nog altijd stand houdt dat een "misdadiger", van tasjesdief tot moordenaar, na het uitzitten van een detentie ook maar iets veranderd is. Moet iedere vorm van wat op een gegeven moment als "misdaad" beschouwd wordt dan resulteren in levenslange detentie? Ik neig er zo langzamerhand toe te denken dat "de maatschappij" een zeker percentage van "misdaad" wenselijk acht - omdat het een hele (overheids)industrie aan het werk houdt.
Terug naar ons gesukkel met onze lieve paardjes. Vooral het "negatief belonen" (r-) is een moeilijke, vreemde eend in de bijt. Bedenk maar eens een helder voorbeeld voor mij waarin je een variabele wegneemt en zodoende een belonend leermoment creeert.

Groeten, Egon

Frans Veldman schreef op donderdag 24 november 2005, 13:14:


Eindelijk weer een beetje logica.


Ik weet er nog 1:
4) Eet vaker paard, desnoods met biodinges-keurmerk (NH-gehuisvest!).


Ik heb het er op de sjet met Pien al even over gehad. Het probleem is inderdaad niet het opvangen, maar juist de afzet/doorstroming van "asielpaarden".


Ja en nee. Het gaat alleen op voor de categorie 13-in-1-dozijn-paarden. Zodra je ook maar enigzins eisen stelt (bijv. niet gecastreerd en töltend ) wordt dat héél anders. Daar heb ik net uiterst frustrerende ervaringen mee opgedaan.

Groeten, Egon

augusta schreef op donderdag 24 november 2005, 18:06:


Doe jezelf een lol en neem ergens (liefst bij verschillende lesgevers en paarden, in NL wrsch ijslanders) LES in tölten zodat je zelf eerst leert voelen waar je heen moet. Zolang je dat niet weet ben je onnodig kansloos.

Groeten, Egon

Nick Altena schreef op donderdag 24 november 2005, 0:50:


Hoi Nick,

Bright staat achter ons huis in de boomgaard. Al het gras wat er stond heeft ze van de zomer al opgegeten. Bovendien wordt de veengrond hier in het zuid westen van Friesland bij de eerste de beste regenbui al een grote moddervlakte. Ik heb voor Bright een grote paddock gemaakt bestraat met stoeptegels anders staat ze tot ver over haar Tinkersokken in de modder weggezakt. Wees maar niet ongerust. Het is een flink oppervlak wat ze tot haar beschikking heeft. Verder ga ik bijna elke dag een uurtje met haar wandelen waarbij ze lekker gras kan eten. Maar helaas heb ik geen weiland waar ze kan grazen. Van de zomer is de boomgaard weer opgedroogd en is er weer gras gegroeid maar nu moet ze het helaas met hooi doen. Vindt ze ook heel erg lekker.

Sandra

e m kraak schreef op donderdag 24 november 2005, 20:41:


en dát is, zoals ik al vaker aangegeven heb, nog onze écht natuurlijke rol ook
(van paardgericht (!) gehouden paarden)

Ook komt dit via een ruime bocht op een punt wat ik in een ander verband opperde; dat het maar de vraag is of het Euraziatische paard met domesticatie beter af is geweest dan hun neefjes in de Amerikas.
Ik maak overigens wel met héél veel plezier en voldoening 'mis'bruik van hun niet-uitsterven, maar dat is het punt niet

HC - eigenaar van uitsluitend goedkoop gekochte papierloze campo-paarden....