van lennep schreef op maandag 21 november 2005, 9:40:


Ietsje te laat ingelogd... alle leuke zijn al genoemd. (behalve boomloos hersenloos, bah)

Haha Ester, ik zie het voor me, een rasp met mooi geborduurde slogan erop

Trea

ingrid van der post schreef op zaterdag 19 november 2005, 18:26:


Strooigrind.
Ze hebben hier emmers met scherp,klein, wit grind te koop.
Het is niet zaligmakend, maar de paarden kunnen in ieder geval naar buiten.
Ze lopen heel voorzichtig en zoeken waar ze kunnen lopen.
Vorig jaar was er èèntje (paard)overmoedig, wilde draven.
Die ging onderuit, maar daarna wist ook hij dat hij dat niet doen moest.

Zout lijkt me niet erg goed voor de hoeven.
Bijten uit en drogen in?

Joke.

Het lijkt er wel op! Goed dat het natural horemanship (als je dat in dit geval zo mag noemen) ook in de topsport doordringt. Het is een hele verbetering dat de paarden in ieder geval van hun ijzers af zijn en lekker buiten mogen staan.
Groetjes, Marjolein

van lennep schreef op maandag 21 november 2005, 9:36:


Ik bekap mijn paard zelf natuurlijk!

Ik verzorg mijn paard natuurlijk!

Hahahaha, dank je Esther, door jouw zin kregen we deze ideeen :)* Het gaat lekker, denken jullie nog verder?

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

Hier nog eentje,

Shet als gezelschapbeest in de wei bij een dure manege. Hoeven veel te lang, ik geef dus een opmerking aan de eigenaar reactie: ja zonder ijzers hebben ze nooit goede hoeven en zo een shet is het niet waard om ijzers onder te slaan...

Met mijn mond open van verbijstering ben ik vertrokken...

groeten,
Liesbet

jo schreef op maandag 21 november 2005, 10:12:


Hallo,
Zout strooi ik alleen maar pal voor de stal, omdat ze daar nog wel eens een zwieper wil maken als ze veel haast heeft in/uit de stal te komen. Verder strooi ik geen zout, ook niet als er in de bak of op het weiland bevroren plassen liggen. Mijn paard loopt daar gewoon overheen en glijdt af en toe wel eens uit, maar niet erg. Verder vindt ze het erg leuk ijs kapot te trappen, de herrie die daardoor ontstaat vindt ze erg interessant.
Monique

Ilona Kooistra schreef op maandag 21 november 2005, 0:19:


natuurlijk zijn het geen teddyberen!
Ina

epona schreef op maandag 21 november 2005, 11:59:


mm nog niet wakker, klinkt idioot , behoeft uitleg soms denken mensen dat paarden net teddyberen zijn en zijn helemaal verontwaardigd dat die lieve shet het jasje probeert op te eten van hun peuter. mijn roep is vaak: Het zijn geen teddyberen! Het is 500 kilo eigen wil!
Ina

Ilona Kooistra schreef op maandag 21 november 2005, 10:44:


't hoeft natuurlijk niet.....

Piet schreef op maandag 21 november 2005, 8:32:


als ik racepaard was en ik mocht kiezen wou ik hier zijn.
Ina

epona schreef :

Maar, als het goed is in de winter wel met een teddyberenvacht, toch?
Dus ik heb wel graag zo'n teddybeer.

www.spirithorses.be
western natural horsemanship -
Natuurlijk Bekappen

ingrid van der post schreef op zondag 20 november 2005, 17:35:


Ja was in Nederland in een boerengehucht...

Christel Provaas schreef op zondag 20 november 2005, 19:53:


het artikeltje helemaal kan je lezen op www.bokt.nl! met foto..

Tot schrijfs Milena

CooLLady schreef op maandag 21 november 2005, 13:15:


p.s En op de site www.hoofcare.nl hebben ze de zogenaamde remedies voor hoefbevangenheid en andere soorten hoefziekten ...
Hier zie je ook de ergste soort van verwaarloosde hoeven!slik.....

Shadow gaat niet graag van stal weg, ik schreef daar al eerder over. Ik ben aan het zoeken wat de oorzaak daar van zou kunnen zijn. Haar gedrag is dat ze wel vlot meekomt uit de wei ... vooral omdat er hooi op haar wacht bij de stallen. Van het erf af stappen, doet ze heel traag waarbij ze in de eerste kilometer daarna probeert om te draaien, enkele keren. Ze krijgt pas een normaal stap tempo als we de stadswijk binnen komen. Als we het bos in gaan, dan blijft de traagheid en omkeer-gedrag nog een kilometer langer bestaan. De eerste 15 tot 25 minuten zijn dus erg traag en een gevecht tegen haar wil en mijn handigheid om hier mee om te gaan. Het liefst zou ik weten wat de oorzaak is, zodat ik daar wat aan kan doen.

Enkele dingen kan ik uitsluiten,
we zijn bijv. direct zonder bit gaan rijden. Angst kan het ook moeilijk zijn, omdat ze het moedigste paard is dat ik ooit bereden heb. Nergens bang voor ook al zit ik midden in de stad. Ook aan het zadel ligt het niet, of ik nu mijn barefood zadel er op heb of mijn bare backpad of als we zonder zadel en rijder weg gaan lopend of naast de fiets, dat maakt geen verschil.
Haar hoeven zijn altijd redelijk goed geweest en sinds de 2 maanden dat ik haar zelf bekap alleen nog maar beter geworden. Ze kiest zelf voor lopen over het harde in plaats van in de berm. Wel loopt ze voorzichtig over zand met kiezelstenen erin. Aan de hoeven ligt het mi niet. Voor zover ik weet is ze verder gezond, evt.. gezondheidsproblemen zouden toch meer weerzin op moeten wekken of we nu gaan wandelen, bloot naast de fiets of bereden. En dat verschil zie ik niet/is er niet.

Meestal rijd mijn dochter ook mee op de fiets, waarbij we afwisselen met rijden. Dan gaat ze wel een stuk makkelijker van huis af. Maar is nog steeds de eerste 15 tot 25 minuten te traag in haar stap. En een draf wil ze zowie zo niet, dat komt pas van harte, ergens in het midden van een rondrit van 1 1/2 a 2 uur. We rijden om de dag ongeveer.

Mogelijke oorzaken waar ik aan denk, zijn wennen aan ons. We kennen elkaar slechts 2 maanden nu. En doen vrij simpele dingen, na 2 weken samen wandelen zijn we gaan rijden. 1 maal in de week rijd ik haar alleen, de andere keren samen met Tessel. Verder bekap ik haar, en dat is alles. Ze is 15 jaar en nergens bang voor een ervaren merrie dus. Vandaar dat ik niet ben gaan clickeren met haar. Ze hoeft immers niets meer te leren voorlopig. Ja graag van huis af gaan ... niet echt een klikbaar iets. Wel geven we haar brood en wortels als we op het verste punt van de route zijn. En dat weet ze al goed. Ook hebben we 2 weken wortels langs het begin van de route neer gelegd, opdat ze daar naar uit ging zien. Wellicht dat ik dit nog een tijdje moet vol houden?

Ook om het wennen aan ons te bespoedigen geef ik haar veel vrijheid, naast dat ze mijn aanwijzingen niet mag negeren natuurlijk. Vrijheid binnen mijn grenzen. De overgang met haar verleden is hierbij wellicht groot, ik ga er van uit dat ze weinig vrijheden gehad heeft en dat druk, schoppen en rukken, haar in beweging hielden, zo nodig. Nu met onze zeer paard vriendelijke aanpak, uit ze misschien een lang bestaande mening, namelijk liever thuis te willen blijven.

Stijfheid in het begin van de route, dat speelt misschien ook mee. In de wei is ze altijd rustig, gaat nooit eens uit haar dak of spelen met de anderen. Toen ze aangekocht werd 1 1/2 jaar geleden wou ze zelfs niet eens de wei in. Onze stal eigenaar denkt dat ze altijd alleen binnen heeft gestaan. Die stijfheid heeft ze inderdaad wel, ik zal eens naar huis terug gaan als ze warm gedraaid is om dan weer opnieuw te vertrekken. Alhoewel dit heel ongewoon is, kan ik daaruit misschien ook afleiden of haar traagheid met stijfheid te maken heeft.

Nu is er wel vooruitgang gelukkig. Haar stops zijn minder geworden. En als Tessel erbij is, hoeven we haar niet meer aan haar teugels vooruit te trekken omdat ze lichtere signalen negeert. Alleen moet ik nog wel eens afstappen, wel over veel mindere afstand van huis dan een maand geleden. Ze blijft nu wel vooruit gaan, al is het traag in het begin en de drafs zijn ook gewoon op een klikje ... eenmaal over de helft van de route natuurlijk.

En dan nog de adviezen van de staleigenaar en vrienden en kennissen ... die me allemaal aanraden de zweep er bij te halen of andere dwangmiddelen. Telkens als ik weer zo'n gesprek gehad heb, merk ik dat ik minder geduld heb en meer druk gebruik. En achteraf heb ik dan weer spijt.

Lang verhaal geworden, tips hoe dit het beste aan te pakken hoor ik graag of eigen soortgelijke ervaringen met traagheid of niet van huis af willen gaan.

Michiel