Deborah schreef :
> Tevens wil ik mensen op deze site nog vragen waarom ene
> africhtingsstal voor zadelmak maen er 6 tot 8 weken over doet,
> en de andere 2 a 3 weken. Beide gevallen zadelmak. Zonder
> geweld natuurlijk. Is het sowieso altijd beter als er langer
> over gedaan wordt?
> Ik doe zelf al veel grondwerk.
Tja, Debora, iederéén heeft de mond vol van paardvriendelijk en zonder geweld. Een 'opvoedkundige' tik met de zweep wordt binnen veel paardrijdkringen dan ook volstrekt niet als paard-onvriendelijk en behorend bij het inrijden ervaren terwijl wij dit hier afwijzen.
Ik tenminste, en ik weet zeker, de meesten hier met mij.
Dus waar ligt de grens tussen zonder geweld en met geweld ?
Ik persoonlijk vind het gebruik van de zweep al een vorm van geweld omdat het dwingend is naar het paard toe en het paard alleen reageert om onder de zweeptik uit te komen. Snap je ? Wat is geweldloos?
Heb je het zelf gezien daar?
Ik rij mijn eigen paarden zelf in en ik heb geleerd volledig af te stappen van de termijn die je nodig hebt (zou hebben) voor het inrijden van een jong paard. Er zijn altijd onverwachte zaken die je kun tegenkomen, waaraan je meer tijd of aandacht moet besteden.
Ik geloof al helemaal niet in één maand, inrijden, of sneller, want dat kan niet zonder druk, bestaat gewoon niet in mijn ogen.
Technisch gezien misschien lukt het wel, maar ik ben ervan overtuigd dat je later de rekening gepresenteerd krijgt, want in zijn 'mind' kan hij het wellicht helemaal niet verwerken en dat zie je niet meteen als het paard nog, overbluft, in zijn trainingsstal verblijft.
Elk paard heeft tijd nodig de aangeboden informatie te laten bezinken, daarvoor heeft ie ook de ruimte nodig, letterlijk, door hem met rust te kunnen laten als het paard aangeeft dat dat nodig is.
Ook een reden voor mij om geen 'vreemde' paarden van buitenaf in te rijden, want ik zou me nooit onder druk van een eigenaar laten zetten om de centen. Een paard krijgt de tijd die hij nodig heeft !!!!
Om je een voorbeeld te geven :
Onze Haflinger Diesel, 13 jaar, iets van 11 jaar voor de koets gelopen met bit en oogkleppen (en met ijzers maar dat is een ander verhaal) zijn we nu al zeker 4 maanden aan het inrijden en het gaat zeer prima met hem.
Zadelmak was hij al, hij is ooit een paar maanden bereden door zijn vorige eigenaar.
Hij is hier veranderd van een zeer boosaardig paard dat contact afwees (en beet en trapte) in een vriendelijk paard dat nieuwsgierig komt kijken wat je allemaal aan het doen bent. En waarom dit zo goed gaat ?
Omdat
hij zijn eigen tempo bepaalt.
Er waren dagen dat we maar niet opschoten, dattie liep te flapperen met zijn lippen omdat het hem teveel was, dagen dat hij het allemaal kwijt leek te zijn en niet vooruit of achteruit kon, het allemaal niet meer snapte. En ik wist : Als ik hem hierdoorheen push raak ik hem kwijt.
Er waren ook dagen dat ik trots op hem was omdat ik steeds gezien heb hoezeer hij zijn best deed en wilde doen, maar hij had aanvankelijk een kleine spanningsboog en was dan zeer snel van de wap.
Op dagen dat het goed ging oefenden we net zo goed maar kort en mocht hij snel weer naar zijn vriendjes op de wei. We sloten onze trainingsmomenten
altijd af met iets positiefs, en soms was dat echt zoeken totdat we iets positiefs konden ontdekken hoor, maar dat veranderde al snel toen hij eenmaal in de gaten kreeg wat de bedoeling was, waarbij ik sterk moest blijven kijken (voelen) offie het allemaal nog wel aankon wat ik vroeg.
Er is geen moment van aansporen, zweepgebruik geweest, alles ging zonder bit op zijn tempo.
Mede door onze verhuizing heeft hij een heleboel vrij-af gehad en dat heeft hem waanzinnig goed gedaan.
De eerste keer weer na 4 weken vrij-af pikte hij zo weer op waar we de keer ervoor gebleven waren en zo hoort het.
Dan weet je dat het binnengekomen is.
Sinds deze week loopt hij af en toe een les in de bak en hij doet het wáánzinnig, hij kent de basisdingen nu, weet wat stap, draf, galop, stop en sturen is, blijft relaxt en heeft echt plezier in het werk.
Oortjes naar voren, blij en enthousiast.
Vandaag heeft hij zijn 10 e buitenrit gemaakt, zonder ijzers, zonder oogkleppen, zonder bit, hij loopt lekker en ik weet : We zijn er eindelijk doorheen. Ik ben zo trots op hem !
Hoe had ik dat in godsnaam binnen 2 a 3 weken, of binnen een maand moeten bewerkstelligen zonder het paard stress aan te doen?
Ik hoop in het belang van je paard dat je hiermee aan de slag gaat.
Groetjes, en succes, Pien
Warboel
