cindynl68 schreef :

Oja, Cindy, ik maak het dagelijks mee dat mensen zo reageren.
Het nieuwste van het nieuwste is onze Arabier-ruin Zafir die 3 jaren in afzondering leefde omdat hij weefde (besmettelijk he..... ojé....).
Hier liep ie al de eerste dag in de groep met de overige 10 paarden. Soms gaan dingen heel snel, en het was volledig te danken aan zijn sociaalheid dat dat zomaar kon.
Net als Winner die ooit voor asociaal versleten werd, Diesel, die gemeen en boosaardig leek (12 jaar alleen gestaan zonder soortgenoten contact) waarvan iedereen verwachtte dat ze de ander het licht uit de ogen zouden trappen....
Inmiddels loopt de hele groep van 11 paarden bij elkaar, van groot tot klein, koudbloed, Volbloed, veulen, drachtige merrie, alles.
En er is geen oorlog.

Je "voelt"gauw genoeg of paarden samen kunnen. Zafir kwam hier vorige week aan en we hebben gelijk Izzy erbij gezet (Fjord). Liefde op het eerste gezicht en een prima anti-weef middel (heb hem nog niet één keer zien weven). Diezelfde dag liep hij al in de groep.
Soms gaan dingen snel, soms ook heb je er maanden voor nodig zoals bij Winner en Diesel, die overigens nu de beste maatjes geworden zijn.

Het is de angst van de mens, want paarden mogen niet ontstuimig spelen en hun rangorde bepalen.
Ik denk dat je zelf wel zo wijs geweest zou zijn die 2 uit elkaar te halen als er gevochten zo zijn.
Ik vind dat je het heel goed gedaan hebt.
Paarden horen niet in afzondering te leven, paarden horen samen te zijn.
Laat ze maar kletsen daar....

Groetjes, Pien

(Pfff, maandje off line geweest door de verhuizing en de trage Belgische burocratie waardoor we geen I net hadden.
'k Heb jullie wel gemist hoor....

jo schreef op maandag 14 november 2005, 15:29:


Hi
Om te ontsmetten kan je de hoef ook in een emmer met een javel-oplossing zetten.
Groetjes
Perdida

MizzPoeZ schreef op maandag 14 november 2005, 23:38:


Jij bepaalt zelf wat je wilt doen, maar is er geen mogelijkheid dat je haar een maatje geeft waaraan ze kan wennen, een gelijkwaardig paard.
Zo doe ik het hier altijd en dat gaat echt altijd goed.
Desnoods even apart.
Ze heeft waarschijnlijk de rust nog niet (of jij ?!) .
Paarden vallen vaak af totdat ze hun plekje in de groep hebben en dat heeft tijd nodig.
Het zal wel zo zijn dat ze niet in de inloopstal gaat/mag/durft, hou dat in de gaten want ze mag het niet te koud krijgen nu, ook omdat ze niet veel eet (kacheltje moet blijven branden).
Ga het ook weer niet teveel vermenselijken he, kan het niet ook met jouw emotie te maken hebben? (Bedoel ik niet slecht, maar ik weet hoe je je kunt voelen...).

Het balerige is dat het nu koud en nat wordt, dus toch al niet het meest blije weer.
Ik begrijp je wel, je wilt het beste voor je paard en nu dit.
Alleen jij kunt bepalen hoeveel tijd je het wilt geven, maar je mag ook best aan je eigen gemoedsrust denken. Die is ook wat waard.

Of je probeert het in het voorjaar opnieuw.
Hou je ons op de hoogte?
Succes, Pien

Karin Haneveer schreef op dinsdag 15 november 2005, 11:45:


Het klinkt inderdaad wat onvriendelijk maar dat was niet zo bedoeld. Wat ik wilde uitleggen is waarom we sommige dingen op een vrij eenvoudige manier hebben afgebeeld en beschreven, en dat het geen nut heeft om te wijzen op onvolledigheid (tenzij het daadwerkelijk voor de manier van bekappen iets uitmaakt). Als iemand vindt dat het anders moet, tja ik kan het niet voor iedereen naar de zin maken (of we zouden twee versies moeten uitbrengen). Het leek me dus niet nuttig om deze discussie eindeloos voort te zetten.

Wat die waterlijn betreft, we vonden dit een verwarrend en niet terzake doend begrip, en hebben dat dus bij het schrijven van het boek geschrapt. Ik wist niet dat het nog op de website stond maar ik zal het bij de eerstvolgende revisie herzien.

Groeten,
Frans

Spirithorses schreef op dinsdag 15 november 2005, 12:55:


Cindy, ik weet niet of je Noa's verhaal nog kunt herinneren? Noa kwam in de trailer het terrein op, werd uitgeladen en ik haar meteen bij Chaser gezet. Ze stonden binnen 2 min. maantjes te krauwelen en geloof mij: in Chaser's geval 'zegt' dat nogal wat!
Hij is gewoon geen paard wat meteen vriendschap sluit. Neemt altijd een afwachtende houding aan en zeker bij merries. Hij weet uit ervaring dat er weleens gemept kan worden en van nature is hij een voorzichtig paard.
Ditmaal niet... hij was meteen verkocht toen ie Noa zag. Haha... zal ik de beslissing niet eens genomen hebben, dan had Chaser het wel gedaan. En zijn oordeel is juist.
Het is een soort gevoel wat je vanzelf ontwikkeld. Als jullie het gevoel gehad hebben: zet die 2 lekker bij elkaar, lekker samen spelen... nou: dat gaat het meestal wel goed.
En daar ben je dus inmiddels wel achter. Als het 'klikt' tussen beide dieren is het juist leuk om ze zo af en toe, als dit mogelijk is, bij elkaar te zetten!

Pien: IK HEB JOU OOK GEMIST!! Ik vroeg me al af hoever jullie waren met de verhuizing.... Mooi dat je er weer bij bent!
Over dat weven: heel vervelend als een paard dat doet. Maar wat ik er tot nu toe van gezien heb doen ze dit eigenlijk alleen op stal. Meestal, als ze buiten staan en afleiding of vriendjes hebben, doen ze het niet. Ik heb nog nooit een paard buiten zien weven...
Denk wel dat er onverbeterlijke zijn misschien?
Nou Pien... je hebt wat bij te lezen!

Nog even dit: Noa's wond is bijna of helemaal dicht. Het is lichtroze en bij afspuiten zie ik een 'bloedstreepjes' meer verschijnen.... Dus ik ben gestopt met afspuiten en behandelen. De kogel is al een stuk slanker geworden, bijna normaal!
En Bombita????

Groetjes!

Wil.

MizzPoeZ schreef op dinsdag 15 november 2005, 10:51:


Waarom neem je niet het hele weekend om met haar op de nieuwe plek te zijn, misschien dat als je de hele dag bij haar blijft, ze tot rust komt.
Als dat ook niet werkt, ja, dan heb je tenminste gedaan wat je kon.

Opal vond het ook niet leuk om te verhuizen, maar omdat ze de eerste week op de nieuwe plek niet in de wei mocht (soort quarantaine), heb ik een week lang met haar rond gesjouwd. Heeft haar heel erg veel zelfvertrouwen gegeven.

Isabel

jose schreef op dinsdag 15 november 2005, 12:50:


voor mij is het verschil tussen trainen (western) en buitenrijden niet dat ze niet mag luisteren maar ik merk aan me zelf dat ik buitenrijden vrije tijd vind en dan ben ik iets minder an het leren maar meer lekker lopen, zowiezo rijden we voor onze lol, denk ik volgens mij kunnen paarden prima zonder ons lol hebben, maar ik vind het wel leuker met zijn tweeen. Niet alles wat engels-, western-rijden betreft, is alleenzaligmakend en dat geld voor NH ook. Ik vind het zo leuk dat ik uit alle meningen en vooral ervaringen /tips kan halen wat ik nodig vind om te doen. Als we elkaar gaan zitten veroordelen is het leren gebeurd, dat geld voor alle methodes. Het is dus heel jammer dat mensen met een in het midden liggende mening zich in denken te moeten houden, omdat ze niet een lading oordelen over zich heen willen hebben! Dat lijkt me niet de opzet. want al neem je maar aan dat je kan rijden met bv aleen een riem om de hals dat wordt je al geprikkeld om iets te proberen, waar anders dat niet gebeurde. Ik denk dat het belangrijk is dat iedereen voor ogen houdt dat het gaat om het houden van paarden op een zo goed mogelijke manier, soms denk je dat je het goed doet uit onwetendheid, omdat er niemand is die je verteld hoe het ook anders kan, op deze sites kun je dus andere info halen waar je je voordeel mee kunt doen. Ik had nooit de hoeven van filly zo behandeld als ik niet op deze site gewezen was, dat soort inzichten vind ik belangrijk, het maakt me verder niet zo veel uit wat iedereen anders doet al verklaar je dat met blote kont rijden het beste is voor je paard, ik kijk wat voor ons beter is en wat wij kunnen. En als iemand vragen heeft geef ik mijn ervaringen of kennis en wat het waard is bepalen ze zelf maar. Ik ga er van uit dat we allemaal redelijke kennis hebben (en dat is tevens het nadeel: er zijn uitzonderingen), en niet volkomen onervaren doldriest iets gaan uitproberen.Voor mij zijn ook jou ideeen de moeite waard net zoals die van alle anderen. Als we het allemaal vreselijk met elkaar eens gaan zijn is er ook niets meer te leren, toch?
Ina

Wil schreef:

Ach Wil, fijn om weer terug te zijn, al las ik wel af en toe de berichten bij als ik bij Jacqueline was waar ik mijn mail kon checken.

De verhuizing is achter de rug, we wonen nu bij de paarden en het is in één woord h e e r l i j k !!!! Het geeft veel meer rust niet op en neer te hoeven rijden, zeker op natte en gure dagen als vandaag; Even kijken of alle paarden het nog lekker warm hebben, genoeg te eten hebben maakt dat ik veel rustiger thuis kan zitten.
Ik heb vandaag de lessen maar afgeblazen (weet niet wat voor weer het elders in NL en B is, maar hier is het guur) dus dat betekent een dagje vrij, lekker weer eens PN nen....
Ik blijf in de buurt van de pc vandaag, hihi....

Met Bombita gaat het net zo goed als met Noa, ook haar wond is zo goed als genezen, nog een klein littekenrandje, geen wild vlees, ook haar kogel is mooi geslonken en ze loopt weer volkomen normaal.
Er is alleen een streepje te zien van wat de wond was dus ik ben erg blij.
Eens in de paar dagen doen we er nog een nacht een verband met honingzalf op om niet teveel korstvorming te krijgen of de korst te weken, zodat de wond mooi soepel blijft.
Gaan ze weer gelijk op he, die knollies....

Wat dat weven van Zafir betreft : Ik hoorde van de vorige eigenaar dat hij dat overal en altijd deed, in de stal waar hij 's nachts in moest en ook buiten in zijn paddock en we denken dat het door de afzondering kwam (zo ver mogelijk weg van de andere paarden he).
Ben eigenlijk zeer tevreden over hem.
Maar ik weet nog niet of hij zal blijven, we hebben al zoveel 2 e kanspaarden en we zijn nog hard op zoek naar opvang voor 2 andere.
(oa een superbraaf paard als leer- en wandelpaard voor kinderen).

Dus eh....
(Voor Zafir heeft zich wel al iemand gemeld).

Groetjes, Pien

cindynl68 schreef op dinsdag 15 november 2005, 11:43:


Tja, het enige antwoord op jouw vraag is gewoon negeren. Jij kent je pony het beste en kan ook inschatten of het kan. Als het niet had geklikt had jij dat ook wel opgemerkt en ze niet bij elkaar gezet. Vaak zijn het mensen die niet eens weten met wat voor een dier ze te maken hebben. (wat een lief veulentje, sorry dit is een shetlander van 13 jaar) (de beste stuurlui he?). Mijn 12 pony's met een schofthoogte varierend van 80 cm tot 1.55 lopen allemaal gezellig bij elkaar. Sommige konden het direct vinden met elkaar andere lukte niet direct en daar werd de kennismaking op een langzamere manier voortgezet. Als je je alles moet aantrekken wat mensen naar je toe bleren wordt je er niet vrolijker op. Ik ben bijvoorbeeld een dierenbeul omdat ik mijn pony met staart en maanexceem met een speciaal exceemdekentje op in de zomer laat lopen. Nee, kapot laten schuren tot bloedens toe is niet zielig hoor evenals overdag ophokken in een stalletje! Dat is toch veel beter???? Verder heb ik al 2x de dierenbescherming op mijn stoep gehad omdat het schandalig is dat mijn pony's in de winter lekker op het land staan in plaats van een stalletje. Ook dankzij van die onverlaten die niet weten waar ze het over hebben. De dierenbescherming kon overigens geen sporen van dierenmishandeling vinden en excuseerde zich dat ze iedere melding moeten checken, goede zaak uiteraard. Dus begin maar met het opbouwen van een pantser want dit soort mensen zul je altijd blijven tegenkomen. Meestal negeer ik ze maar soms schiet ik (helaas) uit mijn slof (ook ik heb mijn dag wel eens niet) en dan zijn de rapen gaar. Het gekke is dat ze dan meestal wel indimmen omdat ze merken dat je weet waar je het over hebt en zij niet. Maar hoe dan ook dat probeer ik tot het minimum te beperken want het is eigenlijk (verspilde) energie die ik veel liever in mijn pony's steek.

Groetjes,
Monique

jose schreef op dinsdag 15 november 2005, 12:50:


Vin ik eigenlijk wel een interessant onderwerp.
Want wat is 'traditioneel' en wat is NH ?
Heb ik wel een mening over, maar ik zou graag die van anderen willen horen....
Wat scharen we onder de noemer NH en wat scharen we onder de noemer traditioneel ?
Kom maar op....

Greetz, Pien

Marianne schreef op woensdag 6 oktober 2004, 17:32:


Hallo,
Ik heb nog nooit aan Parelli gedaan en heb die ambities ook niet omdat het gewoon goed gaat zoals we het altijd gedaan hebben. Indy en ik hebben een eigen taal ontwikkeld met woorden, klanken, houdingen en gebaren, we komen er ook zo wel uit. Ik gebruik mij zweep bij het vrij longeren als verlengstuk van mijn arm, en dat werkt prima. Iemand anders kan haar dus ook niet longeren, ze reageert niet op standaad-dingen, maar dat hoeft ook niet!
Een aantal jaren geleden, toen mijn paard twee hoefzweren achter elkaar had in dezelfde hoef, moest ik haar enkele weken erg ontzien, omdat ze grote gaten in de hoef had en erg mank was. Ik liet het aan haar over wat ze kon. Ze gedroeg zich als een echte patient, ontzettend zielig....... Wilde ze wandelen, gingen we in haar tempo naar buiten, zij bepaalde de richting, e.d.. Omdat ze zoveel pijn had en zo erg mank liep kreeg ze van iedereen iets lekkers toegestopt, ze ging bedelen en ramde tenslotte haar hoofd tegen mensen aan als ze niets kreeg. Een mondelinge waarschuwing hielp niet meer, de oortjes gingen gelijk plat. Een waarschuwende tik wekte woede op. Toen ik weer met haar wilde beginnen te longeren, ging het mis: ze was absoluut niet van plan haar lekkere luie leventje met haar machtspositie op te geven. Ze bleef stug staan als ik wilde dat ze mee zou lopen, ze rende mij omver, was slecht gehumeurd, probeerde bij het longeren in mijn richting te trappen, gooide het zadel van haar rug, stormde er gewoon vandoor in een idiote galop terwijl ik stap wilde, veranderde zomaar van richting, bij het hek staan drammen dat ze eruit wilde, constant agressief bedelen. Ze was gewoon gevaarlijk geworden. Erg moeilijk om dan rustig te blijven en na te denken waar het fout ging en wat eraan te doen. Ik had haar teveel op een voetstuk geplaatst, was te bezorgd geweest en had toegelaten dat iedereen haar vreselijk verwende. Ze gedroeg zich net een verwend klein kind dat in de supermarkt gaat liggen rollen als het z'n zin niet krijgt.
Ik heb haar met erg veel moeite weer tot een normaal paard gevormd. Ik heb haar ook eens een tik met de zweep gegeven omdat ze zich zo idioot gedroeg, maar dat werkte averechts en ik had er onmiddellijk spijt van: mijn onmacht/woede op haar afreageren. En dat ging simpelweg om het aandoen van een halster, wat zij dus absoluut niet wilde. Ze stond voor me te steigeren, ze wilde wel mee wandelen, maar op haar voorwaarden, zonder halster dus en zich enorm misdragend en met haar hoofd heen en weer zwiepend.
Schijnbaar heb ik toen het enig juiste gedaan: halster voor haar voeten gegooid, me omgedraaid en weggegaan, lekker even een wandeling gemaakt en in het zicht van Indy met de buurvrouw gekletst. Ik heb haar de rest van de dag genegeerd, heb niet met haar gepraat, geborsteld of geaaid, geen lekkers, rustig mijn werk gedaan op het weiland, zocht ze contact en werd ze opdringerig, weggestuurd, desnoods met een kluit zand. Negeren bleek voor haar heel erg te zijn. De volgende dag kwam ze aarzelend naar me toe en wilde contact maken. Ze was diep onder de indruk en ze had hoge nood omdat ze geen aandacht kreeg. Ik ben toen weer begonnen haar toe te staan bij me te komen staan, werd ze opdringerig stuurde ik haar zonder pardon weer weg. Ze wilde wat graag weer met me werken.
Bij latere hoefzweren / andere blessures heb ik er erg op gelet haar wel te ontzien maar tegelijkertijd duidelijk aan te geven dat ik degene ben die bestemd wat er gaat gebeuren. En geen lekkere hapjes meer van deze en gene (vooral mijn moeder en mijn vriend) omdat ze zo zielig is.
Ook een heel verhaal.....
Monique

Spirithorses schreef op dinsdag 15 november 2005, 14:11:

*******************

Tsja ... ik vind het al heel "NH" als je streeft naar een natuurlijke communicatie met je paard en dat je zorgt dat hij happy is. Of dat laatste altijd in of uit een stal is, of met of zonder brokken, staat voor mij op de tweede prio. Dat vind ik ook erg afhankelijk van het paard in kwestie.

jose schreef op dinsdag 15 november 2005, 12:50:


Even op inhaken, in feite komen de meesten van dezelfde achtergrond, "paardrijlessen, bitten, sporen, zwepen, hoefijzers.
Dat sommige mensen ineens zien dat het ook anders kan, en in weze veel beter is voor het paard, dat is alleen maar toe te juichen.
Als ik geen problemen zou hebben met de pony en een bit in haar mond, dan ik zou zeer zeker niet op deze forum zijn gekomen, en rustig door zijn gegaan met wat ik zo'n 40 jr geleden geleerd heb.
Nu dat ik "bekeerd" ben, sta ik ook veel meer kritischer tegenover het gebruik van een bit,(hoefijzers) vooral als ik zie hoe erg aan de bit wordt getrokken.Ik krijg de indruk dat aan de meeste rijders niet wordt geleerd hoe met een bit om te gaan,iets wat ik toendertijd wel geleerd heb, " zachte handen " was het ideaal!
Nu dat ik zo'n 2 jaar bitloos rij (en men)kan ik alleen maar zeggen dat ik meer controle over het paard en pony heb, meer op de stem rij.
Voor mij geen bitten meer !

Loes

Loes Scheres schreef op dinsdag 15 november 2005, 15:39:


Loes,
Zo denk ik er ook over.
Monique

Ik kon het even niet laten dit stuk voor jullie te copieren.
:)

In my adopted country, people just love products.
The birth rate is falling dramatically, and as it does, the rise
in "pet and pet products" is exponential. You just wouldn't believe
some of the crazy high tech dog stuff we get here, straight out from
the designers in Japan. The latest craze is leather doggy boots.
Lots of horse owners actually don't ride their horses at all, just
keep them as pets, (at best) or status symbols (at worst).
These "pet owners" generally really do care about their horses,
sometimes as if they were children. They wouldn't dream of leaving
them unshod, even when the horse is never ridden or excercised, and
lives 24/7 on sawdust. THat would be totally "careless". What they
are lacking isn't care, it's information. This is compounded by the
fact that these people want to spend money, and "DO stuff" for their
horses.
When other horses owners first began seeing our barefoot horses, the
only reaction was negative, even while they were noticing the good
healthy condition of the hooves, and comparing that to the cracked,
chipped distorted look of their own. The whole concept is too
minimalistic. Less is more just doesn't cut it in this world. BUT,
when our new boots arived, finally people began to prick up their
ears; PRODUCTS!! This is more like it. Two people asked me to deshoe
their horses within weeks of seeing them. And the turn around isn't
because they've recognized the benefits of booting up, it's becuase
they want to spend some money on something they can look at. A
couple of people even asked me if they could just use the boots
without taking the shoes off - purely cosmetic. And we use OM's -not
very sexy.

Now here's my wish for the boot manufacturers.....Please make us
something that not only stays on, functions exceptionally well and
goes on in five seconds a foot, please make it in designer colours
and styles, a little more sleek, sophisticated and hip, for all the
fashion junkies, doting parents, and my little pony owners out here.
For the horse...
Sue