Ingrid den Ouden schreef op woensdag 6 oktober 2004, 15:16:
> Hoi,
> Zoals ik eerder zei, ik kaart in tegenstelling tot eerdere
> berichten toch maar mijn probleem met Isabella hier aan.
> droom; "met kar en picknickmand een dagje uit" gaan verwezenlijken.
>
> Groeten,
> Ingrid
Hallo Ingrid,
Heb je verhaal gelezen en moest wel een beetje lachen want ik herken er zo veel in.
Een voorbeeld is dat Player begin dit jaar wegens een grote wond aan haar been antibiotica moest nemen. Nu is onze juffrouw een kieskeurig etertje en van vieze medicijnen moet ze niks hebben. Heel het boeltje door haar eten draaien, zelfs met appelmoes of suiker was geen optie want ze at niet, gewoon niet. vreet het zelf, leek ze te zeggen.
Nu komt er op de wei bij ons ook iemand die blijkbaar iets uitstraalt, want, wat deed zij, ik probeerde met een spuit opgeloste medicijn in haar mond te spuiten maar dat was een godsonmogelijke opdracht, zij ging zitten in de stal, en begon over koetjes en kalfjes te frezelen terwijl ze wat met die gevulde spuit aan het spelen was. Om een lang verhaal kort te maken; Player stopte bijna zelf die spuit in haar mond, zij moest hem alleen nog maar leegduwen.
Ok dacht ik, zo moet het dus, de volgende keer ging ik zitten in dezelfde hoek en wat deed Player??? ze draaide haar kont naar mij toe en kakte bijna in mijn schoot! Nou vraag ik je.
Zelfde met grondwerk. Ik met mijn zoon van 13, ik jaag haar weg door wat vervelend te lopen doen met een touw met de bedoeling natuurlijk dat ze zelf terugkomt. O ja ze komt terug hoor maar wie volgt ze als een hondje, onafscheidelijk? Niet mij hoor, wel mijn zoon.
Tja, ik heb me erbij neergelegd en heb wel een goede verstandhouding verder met haar hoor, er zijn ook veel leuke dingen. Wel heb ik geleerd haar te respecteren maar ook duidelijk grenzen te stellen, en eigenlijk zijn we wel aan elkaar gewaagd, moeilijk om dat hier zo uit te leggen.
Het enige dat ik kan zeggen is vooral niet boos worden maar ook niet toegeven al duurt het uren. Geef een vinger en morgen nemen ze je hand. Klinkt mssn hard en zo bedoel ik het niet maar ik vergelijk het wel met het grootbrengen van kinderen, liefdevol grenzen stellen en die grenzen moeten er echt wel zijn.
groetjes!