trea hoex schreef op zondag 30 oktober 2005, 23:45:


Eeeh, en voor we hier weer een discussie krijgen over het woord experimenteel:
geen enkele van alle methodes is door wetenschappers, onderzoekers, dokters met en zonder andussen als bewezen verklaard. Dus doen we het maar met de nieuwe inzichten van nu, die hoge percentages genezen verklaarde gevallen opleveren, en die de methodes van dierenartsen en hoefsmeden naar de tweede plaats verbannen.

Trea

trea hoex schreef op zondag 30 oktober 2005, 23:45:


Ik denk dat de oplossing voor hoefbevangenheid allang niet meer experimenteel is .
Ik wil echter even reageren op je laatste zin Trea.
Het gaat om het omhoog duwen van het hoefbeen, waar de zool tussengeklemd zit. Niet alleen de zool.... Ook een van de - of misschien wel - HET belangrijkste bloedvat. Dit loopt onder het hoefbeen door.
Je kunt je dus voorstellen dat door deze achterhaalde methode niet alleen minder hoefmechanisme optreedt maar heel zeker geen betere doorbloeding en daar volgt dan van zelf uit: ook geen betere genezing.

Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

trea hoex schreef op zondag 30 oktober 2005, 23:55:



ah' tuurlijk Natuurlijk!

Piet schreef op maandag 31 oktober 2005, 0:03:


Ja Piet, door jouw reactie besef ik hoe knullig ik het weer eens opgeschreven had :)
Ik heb het hier over het verschil in mening tussen harde ondergrond of de soort natte zandbodem die Ingrid benoemd. Het beslag, stalrust of andere inzichten wil ik niet eens over nadenken.
Dus eigenlijk wilde ik zeggen: (nieuwe poging) als je paard op de natte zand (die uiteraard zó hard moet zijn, dat de hoef niet dieper ingedrukt wordt dan enkele mm), de beweging oplevert, en dus hoefmechanisme, terwijl op beton het paard zou stilstaan, zou ik kiezen voor de zand. Als mijn paard zou lopen op beide ondergronden, zou ik kiezen voor de zo hard mogelijke ondergrond.
Ik ben niet bereid mijn paard op beton te zetten en hem te laten lopen mbv de longeerzweep :)

Zo is het wel duidelijker hè?
Trea

marjolijn schreef op zondag 30 oktober 2005, 19:33:


Dit vind ik niet eens zo stom beredeneerd..
Heb je dat zelf nooit dat lange tijd eenzelfde druk gaat irriteren? Dus iets wat eerst goed aanvoelt, na een tijdje tòch rottig wordt, en het veranderen van die druk de verlichting biedt.

Ik heb dit wel eens getest met druppels water. Laat de druppels gewoon op je hand druppelen... geen pijn of wat dan ook.. het zijn maar druppels water. Na een kwartier, krijg je een rottig gevoel hoor, op dat plekje en wil je graag verschuiven met je hand.

Als die zool, nou een tijdje 'tegendruk' heeft gehad, kan ik me heel goed voorstellen dat het verlichtend is om de druk er af te halen, dus lekker even op beton.
Dan gaat natuurlijk de druk van binnenuit harder worden - door de zwaartekracht en het ontbreken van de tegendruk - en ook dàt gaat weer irriteren na een tijdje.

Dus zou het zomaar kunnen dat afwisselende bodems een weldaad zijn (voor zover je van weldaad kan spreken natuurlijk)

Trea

Isapaardje schreef op zondag 30 oktober 2005, 23:24:


Ingrid, kan jij of die kennis van je vertellen waarom dit paard hoefbevangen is geworden?
Kan je ook vertellen wat bij jou goed bekapt heet ?
Wat was het aangepaste voer ? Wat kreeg het aan voer VOOR het aangepast werd ?
Wat houd het speciale beslag in ?
Maar vooral...en dat meen ik serieus....denk jij dat je een hoefbevangen paard kan genezen door het op nat zand te zetten? want dat is eigenlijk wat je zegt...je geeft het tegendruk...nu maar lang genoeg volhouden en op dat natte zand laten staan tot de nieuwe hoefwand er is en het probleem is opgelost ?

Gr, Nick
Kruiskruid waait met alle
winden mee.

Morganhorse schreef op zondag 30 oktober 2005, 21:11:


Hoi Gregoor,
als je redelijk overweg kunt in het Engels zou ik kiezen voor de engelse versie. Ik heb de Nederlandse, maar bij sommige zinnen heb je gewoon het gevoel dat het niet klopt. Niet qua inhoud, maar zinsbouw en nuances.

Het is eigenlijk hetzelfde als met nagesynchroniseerde films, het is nep.

Groet terug, Trea

Nick Altena schreef op maandag 31 oktober 2005, 1:02:


Hmm, als ze dàt bedoelt, heb ik de discussie niet goed begrepen.
Ik dacht dat het om de verlichting ging, en dat de tegendruk verlichting zou bieden..

Trea

Michiel schreef op zondag 30 oktober 2005, 21:02:


Grappig zeg!
Ik heb sinds jouw berichten over dit onderwerp heel veel nagedacht hierover. Hoe doe ìk dit? En wederom kom ik tot de (voorlopige) conclusie dat ik het altijd zo gedaan heb. Niet zo onderbouwd en weldoordacht zoals jij het doet, maar meer intuitief.
Ik baal ervan als ik dominant moet zijn over mijn dieren. Eigenlijk wil ik alles 'samen' doen, maar eigenlijk wil ik het dan wel 'samen' doen zoals ik het wil... Ik voel me heel schuldig als ik het hard moet spelen met mijn paard en moet zeggen: 'nee, nu doen we het zó'. Maar ik ben het ook met Huertecilla eens dat het soms (eigenlijk vaak) niet anders kan, omdat het verkeer en heel veel andere dingen, ronduit gevaarlijk zijn, en ik mijn paard niet zo slim inschat dat ze moet stoppen voor een kruising met langsrazend verkeer.
Van de andere kant: zijn we eenmaal in het bos, is het toch heerlijk om je gezicht naar de zon te heffen, je ogen te sluiten, en te vertrouwen op je paard. Tenminste voor even, en als ik gecontroleerd heb vantevoren of er geen laaghangende takken op de route hangen, en dan toch om de 10 meter even spieken of ze rechtuit loopt en niet een of ander geintje gaat uithalen met me. Want geloof me, ik heb zo'n paard die het humoristisch vind om bijv. in volle galop in een bocht binnendoor te gaan, niet altijd, maar als het borrelt bij haar, en alleen ook maar als ik erop rij. (Je ziet haar dan ook bijna grijnzen om mijn ontsteltenis)
Dus in hoeverre vertrouw ik mijn paard? Hoeveel zou ik werkelijk aan haar overlaten als ze iets zou willen doen wat niet mijn keuze is? En wanneer zou ik dan ingrijpen? En dan kom ik weer tot de conclusie dat ik NIET aan het going-en with my horse ben.... want ik bepaal.
Ik vind het daarom een heel verwarrend onderwerp en moet er de hele tijd aan denken...

Trea

Isapaardje schreef op zondag 30 oktober 2005, 20:41:


Ingrid, ik snap niet meer waar je nu heen wilt. Net nog dacht ik ècht dat het ging over pijnbestrijding en verbetering van hoefmechanisme en nu lees ik op het forum van Klaas Feuth dat je daar eenzelfde discussie bezig bent. Alleen komt daar meer naar voren dat je serieus denkt dat zandbodem verdere kanteling zou kunnen tegengaan. Waarschijnlijk staat het hier dan ook wel, maar ik begreep het niet zo.

En je zegt dat je aan het denken bent gezet door die mail over dat hoefbeslag. Waarover ben je dan aan het denken gezet? Dat speciaal beslag best wel eens een oplossing zou kunnen zijn? Of dat natuurlijk bekappen het tòch niet helemaal is? Dat kan ik niet opmaken uit het verhaal.
Bovendien vertel je er niet bij of het nu ook beter of slechter gaat met het paard nu hij speciaal beslag heeft.

En van de andere kant zeg je dat het belangrijk is dat de hoef natuurlijk bekapt is en dat je zo een hoef weer gezond kunt krijgen.

Ergens las ik ook nog dat je Isabella's laatste bevangenheid erbij haalt, en hoe veel beter ze liep op het zand dan op 't harde. Even je eigen woorden erbij halend, dat Isabella bevangen is geraakt door alle snoeperijen die je haar gaf; denk je dat ze genezen is door de zand of doordat je haar van binnenuit liet genezen door de appels en het brood weg te laten?

Dus eigenlijk vind ik al je berichten nogal verwarrend. Gaat het over genezen, symptoombestrijding, pijnbestrijding, or whatever?

Trea

Even een verhaaltje. Een succesverhaaltje vind ik zelf. Mijn buurvrouw heeft een haflinger, en wij rijden vaak samen onze bosrit op zondag.
We hadden eerst dezelfde hoefsmid, en toen ik met natuurlijk bekappen begon, dit voorjaar, moest ik haar zeggen dat ik een tijdje niet mee zou gaan. Ze was wel geinteresseerd maar eigenlijk ook weer niet. Ze vond het maar raar, blote voeten, en volgens mij dacht ze stiekum dat het tòch niks zou worden.
Na een paar maanden naast het paard te hebben gelopen en wat korte ritjes uitgebreidt te hebben naar langere, ging het zo goed met de natuurlijke voeten van mijn tinkers, dat we weer konden gaan rijden samen.
De blote klompjes van Amy kletterden vrolijk over het asfalt, gingen moeiteloos over gladde houten bruggetjes, en hadden ook geen moeite meer met natte, modderige bospaden.
Haar haflinger daarintegen, liep met kletterende ijzers, waarvan er iedere keer wel eentje los leek te zitten, soms kon ze niet mee omdat ie op het laatste moment een ijzer eronderuit had getrapt (mèt een heel stuk hoefwand erbij), waardoor ie ook nog een vreselijk kreupel liep. De natte paden waren een probleem en het houten bruggetje was een glijpartij.

En jawel hoor, daar kwam de langverwachte vraag; wat is de link van de site en hoe zit dat nou met die hoeven? Ik heb haar zo snel mogelijk mijn cursuspakket gebracht en de link van HN.

Ze heeft Klaas gebeld, en nu staat haar haflinger met blote natuurlijke voeten!

Ik hoop van harte dat ze de missie gaan volbrengen, en dat ze het geduld kan opbrengen, want hij heeft moeilijke hoeven! De witte lijn van de voorhoeven was ernstig verbreed, en het paard heeft enorme brokkelhoeven.
Ik verwacht dat ze het samen best moeilijk zullen gaan krijgen...., maar gelukkig woon ik ernaast - met mijn vijl en goede raad - en hoop dat dàt voldoende is.

Trea

trea hoex schreef op maandag 31 oktober 2005, 3:04:


Perfect Trea!!, je bent soms geduldiger dan ik :)
En VOORAL eigenlijk de laatste zin.
Ik heb een aantal maanden geleden al eens geschreven, maar toen kreeg ik de hele professionele natuurlijk bekapperswereld over me heen: Dat ik het helemaal geen punt vind als iemand die een poos bezig is met de voeten van zijn eigen paard, ook die van het paard van de buurvrouw meeneemt. Inmiddels heb je zoveel ervaring opgedaan bij jouw paard, dat je bij de Haflinger geen grove fouten zult maken.
Als Klaas erbij is geweest en hij in het begin de hoeven van Haffie nog in de gaten houdt, moet het prima kunnen gaan.

Kweek ik nu, dit gezegd hebbende, allemaal beunhazen die paarden verpesten? Ik ben overtuigd van niet.
Juist mensen die de cursus gevolgd hebben weten dat ze nergens aan moeten beginnen als ze twijfelen. Dat Klaas erbij geroepen is, is dus hartstikke goed. Hij heeft de hoeven zo voorbereid dat ze vanaf nu regelmatig onderhouden kunnen worden.
Als hij nog een paar keer komt kijken, is hij daarna daar niet meer nodig,

Is dit dan broodroof van de natuurlijk bekappers?
Nee, vind ik niet. Er zullen veel mensen overblijven die, al was het maar uit gemakszucht, zeggen: "doe jij mijn paarden maar", er zijn mensen met lichamelijke problemen, er zijn paarden die van de ijzers gaan en die begeleid moeten worden en er zijn paarden met hoefziektes waar al hun vakmanschap gevraagd wordt en waarvoor ze als specialist goed voor betaald moeten worden.

Waar ik niet in geloof is de manier van werken van sommige NB ers:
"Mevrouw , ik kom eens in de 3 maanden, houdt u tussendoor de boel wat bij, dan zal ik daarna het grove werk doen"
Welk grof werk is er??? als je elke week/veertien dagen even het onderhoudsklusje uitvoert?

PIet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

trea hoex schreef op maandag 31 oktober 2005, 2:40:


Tja dat komt er van als ik het iedere keer anders probeer uit te leggen wat ik nu wil zeggen.

Maar eh, ik kwam er net achter dat ik eigenlijk ook helemaal geen vraag heb gesteld, alleen mijn mening bar slecht zit te "verdedigen".

Dus laat ik eens een vraag bij mijn mening zetten (hahaha), wordt het misschien duidelijker allemaal:

Kun je voorkomen dat een hoefbeen kantelt als je de oorzaak van bevangenheid nog niet hebt kunnen achterhalen?

Groeten.
Ingrid

"Als je met alle winden
meewaait, heb je nooit tegenwind"

Piet schreef op maandag 31 oktober 2005, 7:24:


Het scenario wat jij beschrijft zou natuurlijk kunnen, en ook ìk vind niet dat dit broodroof is van natuurlijk bekappers. In feite is het zelfs zo dat natuurlijk bekappers gráág hebben dat ze alleen groot onderhoud hoeven te doen, want iedere maand, of zoals bij deze haflinger voorlopig elke 2 weken is erg belastend voor een drukke agenda.
Maar in dit geval ben ik er alleen maar voor de brokkeltjes die eventueel ontstaan (en gezien de kwaliteit van de hoeven gaan die komen ), en komt Klaas voorlopig iedere twee weken, en gaat (misschien leuk om te vermelden naar aanleiding van een eerdere discussie hier op hoefnatuurlijk over de praktijklessen van de bekapper) de eigenaresse dit langzaam laten overnemen. Het is even kijken of het lukt op deze manier. Zij wil eigenlijk graag de cursus gaan doen, maar heeft door persoonlijke omstandigheden daar misschien niet de mogelijkheid toe.

Trea

Huertecilla schreef op zondag 30 oktober 2005, 21:46:


Dat weet ik wel Peter maar ik was op zoek naar een model zoals de lage rijbotinnen en die we hier allemaal bijna dragen. met een gewone bottin kan ik mijn getten niet meer aan. toch bedankt voor de tip.
Belinda