Natasja Cornelissen schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 8:52:


Natasja,

ik vind dit verschrikkelijk en begrijp sommige mensen niet. Op de weide naast ons staat ook een pas gespeend veulentje. Gok dat het niet ouder is dan 4 maanden à 4.5 maanden. Staat daar nu ook wezenloos en met een dikke snotneus. Zo van die dikke gele slijmen, neusgaten helemaal aangekoekt, hoestend .... Dan denk ik bij mezelf ook waarom nu toch. Bovendien wordt het constant belaagd door een 1.5 jarig veulen, waardoor het alsmaar onzekerder wordt. Hij is dan nog zo blij dat ik hem kom verwennen met zijn dagelijkse kroel en krabbelsessie. Ook probeer ik het neusje te reinigen ... eigenaars, zie je eens in de week ???? Ik begrijp dat niet !
Wat jullie shet betreft. Zo weinig mogelijk doen, snot verzorgen en veel hooi geven. Zorgen dat die nog niet meer stress krijgt (door toedoen van andere paarden enzo), en zoveel mogelijk initiatief aan hem laten om te komen. Stel je op in de weide en wacht af.
Uiteindelijk zal die wel zien dat er geen kwaad mee gemoeit is en komt die wel hoor !

groetjes,

Sabrina

kristel schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 13:21:


Zover ik weet (heb zelf nooit een besmet paard gezien, heb er wel over gehoord via onze dierenarts) krijgen ze het via het gras, en niet rechtstreeks van elkaar. Verder weet ik enkel dat het bij paarden te behandelen is, maar dat dat een hele tijd kan duren voor ze hersteld zijn (maanden). Ik heb even leverbot in google getikt en kwam dit tegen:
http://www.asg.wur.nl/index.asp?nieuws/persberichten/2004102802.asp
Ik verondestel dat er nog veel meer te vinden is. Misschien eens aan je dierenarts vragen?
Groetjes,
Elke

Esther schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 7:33:

Knip


Hoi, ik maai beslist de planten niet af. Ook een risico! De bodem verstoren met een soort 'guts-achtig' stekertje, zoals ik het gebruik, lijkt me stug. Ik weet zeker dat ik alle mini-worteltjes heb!
Ik heb weleens afgevreten blaadjes gezien! Paarden pakken wel degelijk soms een blaadje in hun ijver... En of ze dat nu altijd weer uitspugen?
Ik blijf uitsteken.... op hoop van zegen.
Wil.

Huertecilla schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 13:26:


Als je niet in het verkeer thuishoort wegens onvoldoende voorbereiding, waar moet je je dan voorbereiden? Op je eigen erf / in je eigen straat ben je op een gegeven moment klaar en dan zul je een keer de stap moeten wagen.
Dat je de spelregels moet kennen vind ik logisch, dat moet ook als je met je paard buiten wilt rijden. Toen mijn vriend en ik in Duitsland gingen wonen heb ik de Duitse regels voor paarden/ruiters in het verkeer bestudeerd en gevonden dat je zelfs je (auto) rijbewijs kwijt kan raken als je dronken een paard leidt of berijdt op de openbare weg.
Monique

Frans Veldman schreef op zondag 9 januari 2005, 2:31:


He die Frans, je bent dus toch een weegschaal, ik dacht al zo iets. Zo'n niet moet alles mag type, of zal ik toch niet beter.... en ondertussen gebeurt er niets.
Gefeliciteerd met je verjaardag alsnog.
Kun jij mij berichten hoe ik in contact kom met Piet?

Collane schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 10:26:

KNIP

Ja Collane, dat heb je goed begrepen. Het staat er gewoon ineens...
Net zoals op heel veel plekken hier... Ik vrees dat ik volgend jaar nog veel meer tegen ga komen... Ik ben de route's hier erg goed. 16 jaar ervaring he?

Klopt.....

Sabrina Adams schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 13:16:


Het paard in het verkeer. Een discipline apart. Zowel voor de ruiter/koetsier alsmede het paard. En natuurlijk de medeweggebruikers. Zelf rijdt ik nu 33 jaar over land en door de steden (Elfstedentocht gedaan!) waarvan de laatste 8 jaar ook als koetsier. Ik houd het verkeer constant in de gaten en kan op tijd de situatie inschatten. Het paard moet vertrouwen op de ruiter en koetsier. Als het paard onrustig wordt, word dit dan zelf niet. Blijf kalm en hou je ogen gericht op waarheen je heen wilt. Als het paard de moeilijkheid heeft doorstaan, gewoon verder rijden alsof er niets is gebeurd.
Belonen, kan averechts effect hebben. Zo van het was goed dat ik onrustig was. Als er een brede niet te soppige berm is, dan kies ik (onder het zadel) daar voor. Maar ook daar, weet waar je heen wilt en focus daarop in een moeilijke situatie. Op de bok is het wat moeilijker, want je moet meer met de stem en eventueel de zweep (als vervanger voor het ruiterbeen) gebruiken. Maar dan vooral dóórrijden, niet stoppen. Want het paard kan zich dan heel gemakkelijk omkeren. Voor een ruiter minder problematisch, maar voor de wagen funest. Het paard kan ook getraind worden in de rijbak met de hulp van anderen. Trainen niet voor onverwachte dingen weg te vluchten. Het gaat te ver om dit hier te behandelen. Het moet vertrouwen op de ruiter, menner. O ja, stel je in op de situatie. Als je een al te gevaarlijke situatie kunt vermijden, doe dat. Savety first!
Geef een groet als je bemerkt dat de medeweggebruiker om je denkt.
Mijn ervaring is als je een teken geeft (van te voren) aan een automobilist of vrachtwagen, dat ze er op reageren en om je denken. Het zijn niet allemaal snelheidsduivels. Paard en ruiter, koetsier en paard, vormen één als de ervaring beter wordt en de training er op afgesteld. We moeten niet alleen het paard africhten, maar vooral onszelf. De medeweggebruikers africhten lukt je niet.

Martien van Schubert schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 10:37:


Ik begrijp jouw verhaal. Je zou er compleet moedeloos van worden. Maar, als niemand wat doet, of struisvogelpolitiek bedrijft... zal JKK zich zo snel verspreiden, net zoals ooit de paardenbloem zijn opmars heeft gemaakt. Niet meer weg te denken uit Nederland. Met alle gevolgen van dien.
soms vraag ik me weleens af WAT er voor vreselijke dingen nog meer moeten gebeuren voordat er van overheidswege wordt ingegrepen.... zucht.
Wil.

Twister schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 9:00:

Ja en dan gaat het goed en dan ineens toch die bevangenheid ...
Ga toch proberen de oorzaak te achterhalen. Fructaan is niet de enige oorzaak, anders zou het wel heel makkelijk zijn allemaal.

Het is vaak een combinatie van voeding, beweging, hoefonderhoud.

Is een van de 3 niet goed of onvoldoende dan kan een paard dat gevoelig is voor bevangenheid het zomaar krijgen.

Maar hoe kom je er vanaf ....

Als eerste de DA inschakelen, zeker als je paard in de typische bevangenheidsstand staat. Het hoefbeen kan binnen 48 uur kantelen, dus het is zaak de ontsteking zo snel mogelijk weg te krijgen, veelal lukt dit al met lopen, maar als ze niet willen of kunnen lopen door de pijn dan moet je ze even helpen met een ontstekingsremmer.

Bij acute bevangenheid kun je niet veel aan bevangenheid doen; althans zeker niet als de hoef al goed is bijgehouden (als de hoef verwaarloost is kun je uiteraard wel een hoop doen).

Modderbodem is ook heel goed (niet te nat) ... de hoeven koelen en het natte zand geeft tegendruk in de zool. Liefst even geen harde bestratingen ... het paard zou onnodig meer pijn moeten lijden.
Moet je toch over de harde weg laat dan hoefschoenen maken met zachte zolen.

Succes ermee.

Isapaardje schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 15:14:


Hmm beetje rare zin en ik kon na plaatsen niet meer wijzigen ...
Moet zijn:

Bij acute bevangenheid kun je niet veel aan de hoeven doen.

"Sinds 2003 rij ik met
hoefschoenen en hou ik de
hoeven zelf bij"

Monique Meijer schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 14:05:


Zo is dat Monique,

Ik hoor het iedereen graag zeggen hoor, als je je paard niet in alle mogelijke verkeersomstandigheden onder controle of kalm kan houden, dat je dan maar binnen moet blijven .... Makkelijker gezegd dan gedaan. De spelregels moeten we kennen en respecteren, maar we handelen hier nog altijd met levende wezens, en dus daarom is er naast een stuk voorspelbaarheid ook een groot stuk onvoorspelbaarheid de orde van de dag. We leven niet alleen op deze planeet, en jammer genoeg hebben we niet altijd het lot van onszelf en van onze paarden in handen. Er spelen teveel factoren en er kan steeds vanalles gebeuren. Vind het dus nogal blaze van HC om zoiets te gaan beweren. Bescheidenheid siert de mens nietwaar ! Wie kan er nu echt zeggen dat je voor de volle 100 % controle hebt over een paard ? Ik durf dat niet hoor ! Zou ik niet durven hoor, en kan niet ook niet volgens mijn logische en gezonde verstand, evenmin als iemand anders controle heeft over mijn reacties. Ik ben het er wel mee eens dat je paard verkeersmak moet zijn. Maar dan kom je toch weer net een auto of een aanhangwagentje tegen dat net wat enger is dan het andere. Ook de kleur van de wagen, en het geluid dat die maakt speelt een rol. Een tractor die trotseren we met de nodige moed, maar echt leuk zullen ze het nooit vinden. Er blijft toch altijd immers een tikkeltje de angst voor die grote onbekende mastodont.
Maar inderdaad ken zowel legio van voorbeelden van mensen die beter ofwel niet op een paard zouden kruipen of beter in de bak wat oefenden .... Maar dit heeft dan niet zozeer met het verkeersmak zijn van het paard te maken, eerder met het beperkte kunnen van een ruiter.
Er kan dus altijd wel iets gebeuren waar noch jij, noch jou paard op voorzien zijn.
En inderdaad sommige situaties kan je niet oefenen op je erf !

Ennuh, ja ik ga Yitta nog wat verder 'onzindelijkheidstraining' geven.
Mijn haf heeft trouwens ook al lak aan de bourgeoisie ! Laatst deed ze nog een uitvoerig plasje voor de inkom van het plaatselijke golfterrein, voorzien van het nodige klank- en lichtspel ! Men stond erbij en keek ernaar ! Het belgische volkslied kan ze al spelen, nu nog zien dat we dat repertoire ietwat kunnen uitbreiden haha
Moet wel zeggen dat Yitske ietwat gemanierder is, maar ze leert snel bij van die boerse haf Donna!

Groetjes,

Sabrina

Zaterdag kwam bij mijn 8 jarige criollo een nieuwe hoefsmid. Zonder nog mijn paard nog maar aangeraakt te hebben vroeg hij "is dat paard hoefbevangen geweest?". Nou is dat volgens mij niet het geval, maar heeft hij een jaar geleden een virus (volgens de DA) gehad en daarbij liep hij ook erg kreupel rechtsvoor. De smid heeft toen zijn hoef bekapt en laten zien dat de hoefwand van het hoefbeen los was gegroeid en dat er ook bloed in zat. Hij heeft hem nu heel kort en recht bekapt in de hoop dat het zo weer "recht" groeit. Nu vraag ik me af of het wel over hoefbevangenheid gaat omdat hij het maar aan een been heeft en de dierenarts het toentertijd niet geconstateerd heeft. Ik heb ook vanalles al gelezen over hoefbevangenheid, maar ik weet het niet, er is niets wat echt op hem slaat, hij heeft na hersteld te zijn van het virus er gewoon 10 maanden mee rond gelopen zonder noemenswaardige klachten.

Huertecilla schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 13:26:


Jongens, het is een beetje geven en een beetje nemen in het verkeer. Zodra je op een paard zit en je rijdt je eigen erf af, ben je een deelnemer aan het verkeer en dien je je als zodanig te gedragen. Mijn paard gaat nog niet voor een grote maishakselaar opzij maar ik stuur hem dan WEL de berm in... Waarom zou ik zo'n chauffeur hinderen?
Ik zal wel geluk hebben, hier in deze regio, platteland, zijn de meeste chauffeurs gewoon erg prettige mensen. Je kunt zelf ook iets doen qua opvoeden: belonen!
Ja.... als iemand de moeite neemt om gas te minderen en netjes te passeren, steek dan eens je hand op als groet! Zo verspreid je positieve beloning, werkt bij mensen ook!

Als je paard niet goed verkeersmak is zul je daaraan moeten werken... Ga eens met een paard mee die 'bomproof' is... dat werkt uitstekend.
Die van mij is al leermeester geweest voor heel veel paarden. Ik hou jonge, nog niet helemaal verkeersmakke paarden altijd aan de buitenzijde.. m.a.w. Ik rij tussen het verkeer en hun in.... Ze zien dat mijn paard rustig doorloopt... en zo leren ze het op een ontspannen en positieve wijze...
Wie met mij wil meerijden... is welkom!

haha... nog een leuk verhaaltje over 'makke' paarden: 2 ruiters/paarden (wij dus) langs een pad. Aan weerszijden hoog opgeschoten mais. En ineens springen er 2 reeen over het pad, vlak voor de paarden langs en staan stokstijf van schrik!
Het ene paard draaide linksom en sprong pardoes de mais in... die van mij draaide rechtsom en stond eveneens in de mais geparkeerd..... Beide paarden trillend als een espenblad... wij ook.... daarna spoten de reeen weg.... we hoorden de mais nog ritselen, daarna was het doodstil... Beide paarden stonden te snuiven dat het een lieve lust was... Haha... Ik was er bijna afgedonderd, scheelde niet veel. M'n vriendin en ik keken elkaar aan... en naar onze snuivende en oog-rollende paarden....
Maar ik ben me toch in de lach geschoten!! Ik kan jullie niet vertellen wie er meer geschrokken was, de beide reeen, de paarden of wij!
Het is jaren geleden, maar nu nog steeds, als ze langs diezelfde plek komen en natuurlijk staat daar weer mais.... zijn ze extra oplettend en lopen te snuiven...
))

Wil.

Esther schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 13:31:


Ook ik ben het met Egon eens.... So what? Hoe meer zaadbanken, zo die hier al aanwezig zijn, we opruimen door blootleggen en inderdaad niet laten bloeien, hoe sneller deze plant weer zal verdwijnen.
Esther, wat bedoel je met groenbemesters? Een groenbemester is toch b.v. koolzaad die ondergeploegd wordt om een 'moe' land weer te voorzien van de nodige meststoffen en zuurstof?
Of bedoel je een goede gras/weilandbemester?

Wil.

Wil schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 16:06:


Ja ik bedoel koolzaad o.i.d. Dus ook de bodem weer wat vruchtbaarder maken.
Of het zou werken weet ik niet hoor.

Esther