Kristel Vanden Boer schreef op donderdag, 22 september 2005, 9:23:


Een gepaste reaktie op zo'n verweer is beter beslagen ten ijs komen dan zij doen. En ik ben blij dat je je daarvoor inzet.
En ja, vastgeroeste traditie (zonder dat men weet waar die traditie vandaan komt) is er overal, in mijn omgeving zeggen zelfs mensen die helemaal niks met paarden te maken hebben dat een paard niet zonder ijzers zou kunnen.
Ik kan je aanraden om literatuur van dr Strasser te lezen en eventueel een basiscursus te volgen, zij is dierenarts en al zo'n 25/30 jaar bezig met hoeven en heeft daarnaast een hoefkliniek. Aan onderbouwing heeft zij geen gebrek.
Praktiserend dierenartsen kunnen daar ook gratis een cursus volgen dus dat kan ook geen rem zijn. Waar een wil is...

Succes met je strijd tegen de profs

Karin

Piet schreef op donderdag, 22 september 2005, 11:09:


ik heb een mooie site van marlies gekregen www.nh.cybercomm.nl volgens mij werkt hun methode ook zo . Ik heb ook op de clickermanier wat geprobeerd Piet,het gaat leuk en ik werkte idd al zo oa. alleen nu weet ik wanneer precies de bridge en de beloning het meeste effect hebben,nog bedankt voor je site advies

hoi je eigenlijk zegt het onderwerp al genoeg.
wanneer is een hengst vruchtbaar en moet je het laten ruinen en ruinen en merries gaan goed samen maar wat als er 1 hengst in de kudde is en zijn veulen is een hengst en die laat je ruinen tegen de tijd dat hij vruchtbaar word accepteerd een hengst dat dan? of als je een hele nieuwe ruin koopt en erbij zet??? of een hengstje als veulen koopt...

Horsewisper schreef op donderdag, 22 september 2005, 11:23:


goeie vraag! en hoe gaat het als je een oudere ruin er bij zou doen want een ruin blijft wel man,al kan hij niet bevruchten hij is natuurlijk niet helemaal zonder gevoel,zou die ruin het gevecht aan gaan met de leidende hengst?. Ik heb deze zomer mijn ruin van 4 in een vrijgezellen kudde gehad met allemaal ruinen en hengsten en dat ging prima, nou waren er wel merries in beeld maar wel in de verte. Veulentjes gaan dat gevecht niet aan die zijn zowiezo onderdanig naar oudere paarden vooral als ze ze niet zo goed kennen.

groetjes ina

Bedankt iedereen voor de reacties,
het voelt alsof de hele wereld tegen "de natuur" is!!!
Na de boeken van Pete Ramey en Jaime Jackson ga ik inderdaad de Strasser methode uitpluizen.
Ben ook volop aant zoeken naar alternatieve, bijkomende opleidingen: Shiatsu met paarden lijkt me wel wat, en Fysiotherapie met dieren wordt zelfs bij ons aan de dierenkliniek in Merelbeke gegeven, Osteopathie bij dieren is ook iets om over na te denken,en mogelijk zelfs de traditionele opleiding tot hoefsmid. Ik wil nu eigenlijk toch graag weten wat zij leren, en hoe zij er tegenaan kijken!
Maar moet natuurlijk ook zien of het haalbaar is om te combineren, de studie dierenarts blijft toch vóór gaan.
heeft iemand al ervaring met Shiatsu? Het lijkt me erg leuk, maar het is wel een dure opleiding, dus graag een beetje info over mensen die er al mee in aanraking gekomen zijn!

groetjes Kristel

Karin Haneveer schreef op donderdag, 22 september 2005, 11:21:

Nou we het toch over veulens hebben en zo ...
In de oude kudde waar Torop stond waren 2 Friezen zwanger. Toen het eerste veulen geboren werd, stond Torop pal achter de stal waarin dat gebeurde, en liet daarvoor dus de wei in de steek. De hele nacht en ochtend heeft hij bij de stal van de Friezin "gepost" en heeft volgens mij die dag niet of nauwelijks gegraasd.

Toen het veulen er was, kwam de merrie met veulen eerst een tijdje apart te staan in de wei (touwtje ertussen). Toen het zover was dat ze het aandurfden om moeder+veulen bij de rest van de kudde te zetten was Torop daarin de enige ruin (maar hij heeft nooit begrepen dat hij geruind is trouwens, volgens mij). Torop ging meteen op het veulen af, ze was toen een aantal maanden oud. De merrie wilde hem per se op afstand en schopte naar hem met 2 benen, RAAKTE hem ook flink, maar Torop negeerde haar totaal en bleef op het veulen afgaan. Uiteindelijk begon de merrie te rennen, veulen erachteraan natuurlijk, en Torop ook, en hij bleef maar doorgaan. Ik kan niet voorspellen wat hij gedaan zou hebben als de merrie hem had gelaten. In de vrije natuur schat ik, dat hij over het veulen heen zou zijn gegaloppeerd. Ik weet het niet.

Wij stonden met z'n allen in de wei te kijken hoe het ging, maar het was meteen duidelijk dat het niet goed zou gaan en dat het veulen risico liep. Na een minuut of 5 hebben we dus maar ingegrepen, ik ben er dus samen met de eigenaar van het veulen tussen gaan staan, nadat we Torop een paar keer weggejaagd hadden kwam hij bij me en kon ik hem pakken. Ik kon wel zien dat de merrie hem goed geraakt had, hij had een behoorlijke snee op z'n borst. Ik begrijp eigenlijk niet goed waarom hij zich niet liet wegsturen door die vastberaden (dominante!) merrie. Het is toch haar veulen?

Wie kan me wat meer vertellen over dit gedrag? Ik wil dat graag beter begrijpen.

Toen het veulen ouder werd ging het overigens wel weer samen met hem in 1 wei.

Torop heeft wel een reputatie behoorlijk sacherijnig te zijn tegenover veulens, toen Neel (Belgisch trekpaard veulen) bij ons kwam was ze 10 maanden. Ze kwam dus in diezelfde kudde binnen. Heeft eerst 1 week erbij gestaan met een touwtje ertussen. Daarna erbij in. Torop was het enige paard dat Neel echt agressief wegjoeg (bijten, en wegjagen). De merries kwamen wel snuffelen en wilden niet dat Neel vlakbij hun stond maar daar lieten ze het bij, en dat kwam heel snel goed. Torop wond zich er verschrikkelijk over op en heeft toen iets van 20 minuten (de hele kudde inclusief Neel stond allang rustig te grazen) op topsnelheid rondjes gegaloppeerd om de kudde heen. Helemaal bazerk.

Hierbij dezelfde vraag eigenlijk ...

Monique Meijer schreef op donderdag, 22 september 2005, 10:32:


Hoi Monique,

Ook voor mij oh zo herkenbaar. De meeste serieuze klachten die ik immer lees gaan over boeren .... Weet je wat ik denk ? Dat dit typisch is voor boeren als pensionhouders. Een dier is een dier en dat moet geld opbrengen en zo weinig mogelijk kosten. Hun visie op dierenwelzijn staat haaks op die van ons. Daarom kan het ook nooit klikken met zulke mensen. Dat is ook de rede waarom ik s'winters niet meer terug ga naar hem, maar mijn paarden naar huis haal (speciaal grond voor bijgekocht). Gedaan met al die zever !
Dit soort pensionhouders houdt geen rekening met mensen en dieren, enkel met zichzelf : je mag niet teveel hooi, je mag niet dit, je mag niet dat, een paard heeft geen nood aan vers drinkwater, want een paard drinkt niet overdag. Wil je vers drinkwater, dan moet je ze maar op stal laten staan, geen hooi in de paddocks, lekker heel de dag hongeren op het zand ..... ze bemoeien zich overal mee en denken het altijd beter te weten, ook al snappen ze der geen snars van. Zo kan ik uren doorgaan.
Ik begrijp het dus maar al te goed.

Groetjes,

Sabrina en Yitta met der nog immer krakende gewrichten

janna schreef op woensdag, 21 september 2005, 23:51:

juist omdat het fotos zijn en niet the real-thing netjes opengeklapt
zoals je auto's motorkap
en dan nog radiografische of echografische : verre van nauwkeurig
én vrij interpreteerbaar, dààr knelt het hoefje !

gewoon omdat ìk deze site niet geschreven heb,
ik ben wèl onderhevig aan moderatie en nuance....


een ontsteking kan genezen met relatieve rust,
in het geval van romantique werd er omgeschakeld
van zware -(zoals het woord zegt)-dressuur naar weidewandelen,
door deze relatieve rust, zeg maar het voorkomen van overbelasting,
in kombinatie met het ontijzeren en het daardoor stimuleren
van de hoefwerking en de doorbloeding is de ontsteking
en daarmee de pijn verbeterd,
ipv een knellende schoen wordt de hoef nu een aangename pantoffel....
maar ik ben zeker als je opnieuw zwaar belast, komt de ontsteking terug,
en als het échte hko is dan heb je daarvoor niet veel nodig,
en dat heb ik trouwens al tegen Hilde zelf gezegd toen ik een kijkje ging nemen.
Maar ik hoop wel dat Hilde er nog lang langs vlaanderens wegen mee kan struinen....

lijnrecht ? waar zitten de bokt'ers en de ijzergoeroes dan ?


OK, staan we voortaan allebei aan dezelfde wal...
of in hetzelfde schuitje?!

peter

epona schreef op donderdag, 22 september 2005, 11:48:

Normaal gesproken wordt een veulen in het vroege voorjaar geboren en is een hengstveulen met een jaar biologisch vruchtbaar.
In een groep met een hengst zal hij onder de waakzame ogen van pa in de regel tot zijn derde voorjaar geen deknijgingen hebben. Zodra hij die of ander macho-gedrag vertoont zal pa hem de vlakte opsturen.

Met een hek erom verandert alles. Ook zijn er in de natuur geen ruinen en evenmin families zonder haremhengst.
Het gedrag in gevangenschap in dergelijk 'rare' situaties is derhalve maar beperkt door de natuur voorgeprogrammeerd.
We hebben net kunnen lezen dat iemand een winterveulen heeft gekregen en een ander van de week een hengst bij een groep merries gezet heeft. Wat er dán gebeurt is een gok. Net als hoe een mannelijk ruin zich zal blijven/gaan gedragen of een hengst op een ruin zal reageren en v.v.
Wat wél duidelijk is dat een haremhengst, dus met een familiegroep, in het hormoon-hoogseizoen geen goede partner is voor een ander mannelijk paard met of zonder voortplantingshormonen.

Alle 'problemen' die hier opgegooid worden zijn kunstmatige. De nomadisch levende paardenfokkers lossen dit al duizenden jaren supereenvoudig op; alle merries in kleine familiegroepjes met een eigen haremhengst, de paar hengsten met fokpotentieel in een eigen groepje en alle niet gewéldige hengsten in de pot of als ruin onder het zadel.
Alle andere is een gok.

Piet schreef op donderdag, 22 september 2005, 8:41:


wanneer Piet zeg mij wanneer !


worstelt ende dobbert ! gij zeeuw !

Hoi allemaal, ik stond eerst ingeschreven onder een andere naam maar daar weet ik mijn wachtwoord niet meer van dus dan maar opnieuw aanmelden.

Ik moet even wat kwijt. Een vriendin van mij heeft een eigen manege gehad, deze heeft zij verkocht en samen met haar 3 paarden is ze verhuisd en heeft ze een ander stalletje voor ze. Hier was een box vrij en daar mocht ik met mijn paardje wel staan! We hebben bij haar een veulen gekocht. Net voordat de overdracht van de manege was. De nieuwe eigenaar van de manege had de pik op mijn vriendin, hij had het gevoel dat hij er teveel voor betaald zou hebben. Ik moest dat ontgelden want ik ging immers met haar om. Mijn veulen moest natuurlijk bij de moeder blijven tot het afspenen, deze is verkocht in de koop van de manege. Hij wilde niet dat de merrie van mijn veulen tijdelijk ergens anders konden staan zodat ik netjes mijn veulen kon afspenen. Er zat niks anders op. Ik moest zeker nog wel een paar maanden wachten voordat mijn veulen oud genoeg was om van de moeder af te gaan. In die tijd werden er hele rare geintjes uitgehaald, ze mochten mij immers niet omdat ik met mijn vriendin goed omging welke hun de manege had verkocht. Dus werd mijn veulen gewoon soms niet uit stal gehaald samen met moeder,ook stonden ze vaak in een hele smerige stal, en ze was volgens hun onhandelbaar en werd door hun gecorrigeerd,en werd er gezegd dat ze een ziekte had aan de achterbenen en dat het nooit meer goed zou komen, er werd erg naar gepraat over mij, mijn vriend en mijn vriendin. Iedereen van de mange keek ons kwaad aan. Op een dag belde de nieuwe manege eigenaar ons op. Een paar weken ervoor had ik een woorden wisseling gehad met hem over mijn veulen. Ik moest mijn veulen van het weekend komen ophalen. Ze was pas 3,5 maand oud! Er zat niks anders op. Samen met mijn vriendin met de trailer erheen. Er werd niks gezegd en we konden mijn veulen nergens vinden. Opeens werd ze uit een dichte donkere stal gehaald, betonnen vloer en geen mama!! Ze was panisch en gilde het uit. Ik wist niet wat ik zag! De trailer in was een drama, de zoon van de eigenaar lachte ons uit dat het niet lukte. Eindelijk stond ze erin, mijn vriendin is mee gereden in de tailer, maar goed ook want ze had zichzelf bijna opgehangen doordat ze zichzelf achterover klapte en mijn vriendin kon haar net op tijd bevrijden. Het was echt vreselijk, ik huilde het uit, dit was nooit mijn bedoeling geweest, het arme beestje was echt in shock. Op stal aangekomen voelde ze zich ongelukkig, ze schreeuwde het uit. We hebben uiteindelijk die zelfde dag nog een ander bijna even oud veulentje kunnen regelen zodat ze niet zo alleen was. Van kennissen hoorde we dat de moeder 2 dagen voordat wij ons veulen kwamen ophalen is afgemaakt omdat ze artrose had. Ik vind dit een vreselijke manier van zaken doen en om zo met je klanten om te gaan! Mijn veulen is nog steeds gestressd! Het is nu bijna een week geleden en nog staat ze te gillen, terwijl ze altijd zo rustig en mak was. Gelukkig gaat het met het andere veulentje erbij super goed, het zijn echt 2 vriendinnetjes geworden.

Ik moest gewoon even mijn verhaal kwijt.
Als er iemand nog een tip weet over hoe ik het vertrouwen weer kan terug winnen van mijn veulen dan hoor ik dat graag.
Groetjes Cil