trea hoex schreef op vrijdag, 16 september 2005, 11:06:


Hallo,
Een heel verhaal:
Mijn paard is in haar 8-jarige leven 7 keer vervoerd, de laatste keren, na een ongeluk (klem gezeten onder een stang in de trailer), is het steeds een enorm drama. Ze is ook niet altijd even zachtzinnig behandeld, ondanks protesten van mijn kant werd er gemept en getrapt, omdat dat nu eenmaal moest, vreselijk.
Zij trekt zich bij trailerladen enorm in zichzelf terug, niet meer bereikbaar en staat als aan de grond genageld. Een lichte verdoving die haar wat onverschillig maakt helpt erg goed. Ik schuif een stukjes appel in haar mond zodat ze bezig is, we lopen een paar rondjes langs de trailer en met twee man en lichte druk loopt/schuif je haar zo de trailer in. Deze verdoving haal ik bij mijn dierenarts (werkt binnen een half uur) en gebruik ik ook met oud en nieuw. Ze is behoorlijk bang voor vuurwerk en door deze verdoving wordt ze wat langzamer, sullig, krijgt hangoren en een hanglip en wordt ze onverschillig, en daarmee verdwijnt haar angst echt helemaal. Ze reageert totaal niet meer op het geknal. Ze kan wel gewoon lopen, eten en drinken, dus voor ons een perfecte oplossing. Vorige keer met oud en nieuw stond ze in de bak tot mijn verbazing met opgeheven hoofd naar het vuurwerk te kijken...... en sukkelde gapend de stal in om hooi te knabbelen! Een fantastische oplossing!
Terug naar de trailer: Mijn paard draait ook nog absoluut door als ik haar alleen laat in de trailer (steigeren, trappen, gillen), ik moet er bij blijven en ze moet op de een of andere manier contact met mij hebben (hoofd verstoppen onder mijn trui, onder mijn haar en in mijn hals en nek snuiven en likken). Mijn paard vervoeren doen we dus zo weinig mogelijk, de laatste jaren gelukkig helemaal niet meer, maar als het beslist zou moeten volgen we dus de taktiek: verdoven en ik ook in de trailer.
Eten (en dan vooral appels) is voor mijn paard ontzettend belangrijk. Als ze weet dat ik een appel op zak heb reageert ze beter bij het longeren. Maar ze kan zich ook beheersen en probeert niet naar het midden te komen (bij de appel). Ze wacht keurig (met glimmenden oogjes) totdat ze haar appel krijgt. Zo krijg ik heel wat gedaan, er is geen noodzaak de appel door een andere beloning te vervangen. Ik kan haar zelfs bij mij wegsturen de stal in terwijl ik een appel in mijn hand heb. Ze wacht dan keurig in de stal totdat ik eraan kom of dat ik haar roep. Ze weet ook dat ze alleen dat mag pakken wat in mijn rechter hand is, dus qua voer hebben we een goede weg gevonden.
Misschien moeten wij binnenkort toch eens weer trailerladen oefenen, je weet immers nooit wat er gaat komen.....
Groeten,
Monique

Piet schreef op vrijdag, 16 september 2005, 11:28:


Voor voer doet ze alles. (Dus daar maak ik mij nu ook niet zoveel zorgen over) Maar wat als ze verdoofd is. Die bridge, allemaal goed en wel maar daar gaat ze het ook niet voor doen. ten eerste is voer nog altijd veel belangrijker voor haar dan die bridge. En ik zie niet in dat dat binnen enkele weken anders zal zijn.
Ten tweede was ze vorige keer echt niet aan spreekbaar. Ik kon als een zot voor haar staan springen. Ze gaf niet de minste reactie. Ze stond doodstil met haar blik op oneindig te soezen op de binnenplaats van de Bosdreef. Compleet in dromenland en echt niet geïnteresseerd in een baasje met lastige verzoeken. Zelfs toen we met 4 man haar op de wagen hebben gezet zoals ik beschreven heb, deed ze nog niets. We hadden haar evengoed gewoon kunnen oppakken :) ieder een been. Had ze waarschijnlijk ook best gevonden.

Monique Meijer schreef op vrijdag, 16 september 2005, 10:33:


mijn paard heeft jaren geleden een ontsteking aan de toon van zijn rechterhoef gehad, deze ging snel over. t zou kunnen dat dit hier een overblijfsel van is. het stomme is dat niemand, geen ene smid en ook ik nooit iets hebben opgemerkt!! heb jij wel gewoon gereden het afgelopen jaar? ik ga maar ns naar die cursus hoefbekappen informeren.

ingrid van der post schreef op vrijdag, 16 september 2005, 12:50:


Hallo,
Rijden ging prima, gewoon een kwestie van rekening houden met wat ze kan en niet kan. En ze kan de laatste tijd steeds meer, galopperen gaat ook steeds beter. Misschien is het bij jouw paard wel helemaal geen hoornzuil. En dan nog: Ik heb me door onze oude dorpssmid laten vertellen dat als er wel een hoornzuil is en die zit gunstig en niet drukt in het hoefbeen, er helemaal niets aan de hand is. Een hoornzuil die ongunstig zit (in het midden van de toon), kan een gat in het hoefbeen veroorzaken door druk en dat veroorzaakt pijn en kreupelheid. Dan moet die hoornzuil eruit gehaald worden, en dat is niet zo leuk.
Ga gewoon de cursus doen, dan ben je niet van anderen afhankelijk. Maar laat wel een keer in de zoveel tijd een natuurlijk bekapper controleren! Is toch wat veiliger, wordt je zelf zekerder van.......
Kan ik helaas niet doen, daar is mijn paard te bang voor. Ze vertrouwt moeilijk vreemden die iets met haar hoeven willen.
Veel succes!
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op vrijdag, 16 september 2005, 13:06:


De oude dorpssmid is, met alle respect, vast traditioneel opgeleid en zij halen soms oorzaak en gevolg door elkaar... Een hoornzuil is niet veel anders dan een slechte kwaliteit weefsel veroorzaakt door het niet grond parallel staan van het hoefbeen en daardoor de afknelling van het grote voorste bloedvat. Die druk en ook het gat wordt niet veroorzaakt door de hoornzuil zelf , maar door bovengenoemde reden. Het is dus volkomen onnodig en onzinnig dat operatief te verwijderen!
Een paard heeft een fantastisch zelfhelend vermogen wannneer je hem daartoe de gelegenheid geeft.


Karin

Karin Haneveer schreef op vrijdag, 16 september 2005, 13:56:


Hallo, Karin,
Natuurlijk, hij is traditioneel opgeleid, en stamt uit een hoefsmid familie, met generaties van hoefsmeden. Maar hij was wel de enige uit een lange rij hoefsmeden die ik versleten heb, die mij er iets zinnigs over wist te zeggen, die normaal met mijn paard om kon gaan zonder schoppen en slaan en die hoge hielen afkeurde. Hij was ook degene die mij vertelde dat mijn paard absoluut geen hoornzuil had.
Als jij zeker weet dat een hoornzuil alleen slecht kwaliteit weefsel is, enz. en dat operatief verwijderen onnodig en onzinnig is, dan ben ik daar erg blij om dat nu eindelijk te weten! Ik heb me jarenlang zorgen gemaakt en horrorverhalen genoeg gehoord......
Dank je wel!!
En dat zelfhelend vermogen, dat hebben we in het afgelopen jaar zelf ondervonden.
Groeten,
Monique

Ik ben het met je eens Piet, maar ik denk wel dat er een hele grote groep mensen is die ook wanneer de hoef gezond is en maar klein onderhoudt nodig heeft controle wil of nodig heeft.
Ik zou met alle kennis en ervaring die ik nu heb (en na 5 maanden onderzoek doen mag ik op zijn minst zeggen dat ik me erin verdiept heb), nog steeds af en toe iemand erbij willen hebben om te controleren of het goed gaat. Of de hoef zo recht blijft als hij zijn moet, of ik door het bekappen geen (miniscule) aanpassingen doe in standen ofzo wanneer dit niet de bedoeling is enz. Als jij elke keer zelf naar de hoeven kijkt leer je ze perfect kennen, maar misschien ga je ook wel kleine veranderingen missen. Net zoals wanneer je als je iemand heel lang niet ziet het je opeens opvalt dat diegene dikker is geworden of af is gevallen en als je die persoon vaak ziet valt het veel minder snel op.

Dat absoluut ook. De gemiddelde eigen-paarden-bekapper hoeft geen kennis van hoefproblemen te hebben. Maar deze problemen moeten wel tijdig gesingaleerd worden! En dát moet die eigen-paarden-bekapper dan maar net kunnen. Een keer in de zes weken of voor mijn part een keer in de zes maanden iemand erbij halen die zulke dingen vroeg kan herkennen lijkt mij ook voor een hele grote groep mensen heel erg noodzakelijk.
Hoe vaak tobben mensen niet eindeloos door met een paard wat net niet helemaal lekker loopt. Allerlei oplossingkjes worden gezocht terwijl het echte probleem vaak een professionele en deskundige aanpak vraagt.
Nee, controle blijft in mijn ogen heel erg belangrijk! En ik zou er persoonlijk ook wat voor over hebben financieel gezien om deze controle plaats te kunnen laten vinden door iemand die genoodzaakt is een groot werkgebied te hebben met de bijbehorende hoge reiskosten.

Groetjes Karin

Wil schreef op vrijdag, 16 september 2005, 12:30:


Tja, het achterbeen van Bombita is al máánden dik.
Ze heeft veel bewegingsruimte en we wandelen dagelijks met haar maar ze hoeft niet te werken. Ik heb niet het idee dat ik die zwellingen eruit krijg voor de wond gaat genezen.
Ze mankt niet maar ik zag wel dat het erg oncomfortabel aanvoelt als ze achteruit loopt. Nog een hele weg te gaan dus.
Ik kan je niet zeggen wat je eraan moet doen, ik heb het zelf ook nog niet gevonden. Vandaag gaan we met de groene leem beginnen.

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Hallo allemaal.

Er is een schokkend filmpje te zien in de onderstaande link.
Het is een filmpje van een paard in de laatste momenten van zijn leven, na een dodelijke dosis Jacobskruiskruid.
Dit kan ook jouw paard overkomen!!!!!

http://images.horseandhound.co.uk/horsevid_sep05.mpg

Help mee Jacobskruiskruid te
bestrijden, teken op
http://kruiskruid.petities.nl

Groetjes Collane

Ans Jondral schreef op vrijdag, 16 september 2005, 12:47:


Ik neem aan dat dat geen normaal gedrag is.
Want dan had je aan een opgezet paard net zoveel. Het is dus een reactie op de trailer. Wil je dit achter je laten dan is het van belang dit dagelijks te oefenen.
Zo zou ik het doen.
Ga zover je kunt maar zonder dat je paard stress gaat vertonen en bridge en beloon haar. Loop overal rond de trailer , maar probeer haar er niet in te krijgen. B&B (bridge en beloon) haar voor elk stapje dichterbij, al is het maar in de lengte van de trailer..
leer haar dat een trailer niet iets is waar ze ban van hoeft te zijn.
Is ze dat eenmaal gewend dan probeer je 1 voetje op de loopplank te krijgen. B&B uitbundig als het lukt, in het begin is de intentie, bv een gewichtsverplaatsing genoeg. Na het eerste voetje en een aangenomen leidtouw kan je helpen, (niet trekken of rukken, maar gewoon constante aanhoudende druk geven, ook als ze naar achter loopt, onmiddelijk druk laten vallen als je B&B) probeer je het volgende voetje omhoog te krijgen, door weer opnieuw te beginnen.
Als je zo dus elke dag een kwartier oefent, lijkt het me stug dat ze niet in 14 dagen netjes de trailer inloopt.
Piet

Ans Jondral schreef op vrijdag, 16 september 2005, 12:47:


Hoi Ans,

waarom niet gewoon wachten tot de verdoving is uitgewerkt? Bij mij hoef je op zo'n moment (verdoving) denk ik ook niet aan te komen met de vraag of ik even mijn aandacht erbij wil houden...

Groetjes, Marleen

Monique Meijer schreef op vrijdag, 16 september 2005, 12:42:


Ja , verdoven is een keuze die je maakt. Precies hetzelfde dat sommige paarden verdoofd moeten worden wanneer hun hoeven bekapt moeten worden.
In feite hetzelfde verhaal als bij Ans
Kleine, kleine stapjes.
Als je voor haar staat , doe dan het deurtje eens open, bridge en beloon en beweeg een halve meter van haar weg. net voordat ze in paniek raakt B&B, ga terug en ga 10cm verder, B&B net zolang tot je naast de trailer staat. Dan even geen oogcontact, dan 10 sec, 20, een minuut. Als je paard het eng vind ga je te snel! Tussen elke geslaagde poging om iets verder weg te komen B&B je.
Zo kun je elk onderwerp wat je paard eng of gevaarlijk vind tot een vriendje van hem maken. Hij zal het gaan associeren met prettig, aandacht en voer.
Piet

Marleen den Arend schreef op vrijdag, 16 september 2005, 14:37:


kan wel even duren. Op de kliniek kan je niet blijven en de taximan is wel geduldig maar zo geduldig nu ook weer niet. (vorige keer was ze de dag erna nog suf, maar misschien zat ze ook onder de pijnstillers (weet ik niet))