Hoi allemaal. Sinds zeer kort (gisteren) heb ik een verzorg paard, welke ik als mijn eigen mag beschouwen. Hij heet Dino, en hij is al 19 jaar. Hij kan nogal schrikachtig zijn, maar daarom wil ik via bepaalde onderdelen van NH zijn vertrouwen gaan winnen en dus proberen om in de omgang en tijdens het rijden een goede band met hem op te bouwen. Ik ga het (nog) niet wagen om hem zonder zadel en bit te rijden, vanwege dat het vertrouwen van zijn en mijn kant nog opgebouwd moet worden. Plus dat hij nogal een uitstekende ruggegraat heeft wat mij niet erg comfortable lijkt te zitten. Wat extra bijvoeren lijkt me het proberen waard. Ik hoop dat hij dan ondanks zijn leeftijd toch wat extra vet zal aankweken. Hij is namelijk best wel schonkig. Ik heb er heel veel zin in en ben gisteren middag nog even naar de stal terug gegaan om hem voor de eerste keer uit de wei te halen en hem alleen maar te poetsen. Op dat moment waren er kinderen op de andere ponys aan het rijden en hij deed erg druk: hinneken en niet stil aan het touw willen staan. En me ook regelmatig bijna van de sokken lopen dus! Kortom: nog geen vertrouwen en dus geen respect. Daar gaan we dus eerst maar eens aan werken. Ik wil hem als dat zijn vruchten begint af te werpen ook wat meer aan ‘enge’ dingen leten wennen. Tenslotte wil ik uiteindelijk buiten ritten met hem gaan maken.

Hoi,

Ingrid:
deze manier. Ik ga waarschijnlijk een hoop goed bedoelde adviezen krijgen,
die ik allemaal echt al eens uitgeprobeerd heb. <

Misschien, maar ik kan het toch niet laten
Heb je al eens overwogen om Isa te laten werken voor voer?
Zoals je zelf al schrijft, heeft ze nu geen enkele motivatie om te gaan
lopen (met longeren bedoel ik). Als je aan Isa kunt leren dat braaf blijven
draven totdat jij zegt dat het genoeg is (eerst kleine stukjes, later steeds
langer), een lekker knabbeltje of een pluk gras oplevert, dan heeft ze een
goede reden om gemotiveerd te zijn om te doen wat jij wilt. Zodra je op die
manier wat het paard wil doen kan laten samenvallen met wat jij wilt dat ze
doet, is de frustratie (aan beide kanten, of vd kant van de
eigenaar/trainer) weg. Heerlijk toch?
Waar je wel op bedacht moet zijn als je dit gaat doen is dat je vanaf de
allereerste keer leert dat je paard beleefd blijft (niet schooiend en niet
opdringerig) ten aanzien van de voerbeloningen. Het voer is van jou, en de
kortste en enige weg om er een hapje van te mogen is via het juist uitvoeren
van een oefening. Inge heeft hierover goede informatie en beschreven
oefeningen op haar site staan, http://www.cremebrulee.be/inge/
Als je een geluidssignaal intraint en gebruikt zoals de clicker, dan kun je
sneller je bedoelingen precies duidelijk maken en het nog meer tot een
spelletje maken . Maar zonder kan ook.

Heb je hier iets aan?
groet,
Karen

Hoi,

Wat een inspirerend verhaal, dankjewel Piet!

-----
Piet schreef:

om te gaan paardrijden. De spieren rond je bekken worden er enorm door
gestimuleerd volgens hem.
paard van gang kan laten veranderen, kan laten stoppen, allerlei oefeningen
doen. enz.
alleen rondjes in een kleine ruimte heb meegestapt. Als je na zo'n periode
weer op het paard klimt (zonder zadel!!)is het gevoel echt anders, hij
luistert naar jou, teugels heb je eigenlijk niet nodig, zeer zeker niet om
te stoppen of de bocht om te sturen, en het rijden was een enorme massage en
spierontwikkeling voor mijn rug.Het kwam zover dat ik weer gewoon kon gaan
werken. Dat betekende datik bijna geen tijd meer had om te rijden, paard
werd verkocht en dat was dat, met pijn in het hart maar veel vriendelijke
dank aan mijn terapheut op vier benen..
-----

sannie schreef op donderdag, 25 maart 2004, 11:50:

Hoi

Ben ik niet helemaal met je eens hoor,je kunt ook heel goed met dubbele teugel rijden en dan de 2e teugel aan de neusriem maken.Onze Gelder hebben wij altijd zo gereden.Meestal hing de teugel met bit gewoon los erbij,Wel moet ik zeggen dat wij haar zo hebben ingereden.Je hoefde echt niet aan die neusriem te trekken,ze stopte en reageerde op lichte druk.Nog nooit de neusriem kapot getrokken)
Groetjes Els

Tis natuurlijk wel een shet hè,heel slim)!!!!!
Ik denk trouwens wel dat het aan jou uitstraling ligt hoor!Wij hadden vroeger een paard dat ook zo slim was dat ie met de verkeerde ruiter,niks deed,echt niks dus hè hij liep gewoon 100 meter achter de rest aan te sjokken.Ik werkte toen op een manege en als ik het dan zat was en het paard zelf overnam dan liep ie te dribbelen,je ben denk ik toch te lief voor haar en je denk misschien bij voorbaat als dat ze het niet gaat doen,dat weet ze en misbruikt ze,hihihih slim beestje hoor!Paardje naar mijn smaak.Ik hou we lvan paarden met een eigen ik.


Was bij mij ook met mijn menzweep,ik had ook een shet voor de wagen,maar ik had hem zelf ingekort tot de juiste lengte,of korte misschien.

Doei Els

E Hanse schreef op donderdag, 25 maart 2004, 9:08:

Hoi Els,
De vader van Vinni was Lindon Vinstrup. Daar de vader van was Reidulf. Vinni was een enorme doorzetter en de eerste drie jaar is ze opgegroeid in Denemarken. Niets ging haar eigenlijk te gek. Ook samengestelde wedstrijden gedaan, supergaaf, ze hield van springen. Ze had hele lichte ogen, ze noemen dat ook wel eens mensenogen of reeenogen. Weet je er wordt vaak zo laatdunkend over Fjorden gedaan maar als je een goeie hebt, dan hebben nog velen het nakijken in div. disciplines. Onze beide meiden hebben ook dat ontzettende werkkarakter meegekregen, en dat is tof. Aandrijven is nooit nodig ze hebben pit zat.
Groetjes Henny

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 25 maart 2004, 11:33:


Daar wilde ik je nog voor waarschuwen, als je op die manier te werk gaat neem jij ineens de leiding over. Als je pony altijd min of meer de baas was kan het goed zijn dat ze zich verzet!

Dan kan je maar een ding doen: terugvechten! Ik houd daar ook niet van en probeer dat zoveel mogelijk te vermijden, maar als het zover gekomen is MOET je er echt iets aan doen hoor.

Dat terugvechten kost veel energie en dan bedoel ik vooral psychisch.
Je moet je letterlijk baas voelen, zeker niet bang worden van je pony want dat heeft ze heel snel door.
Op het moment ben ik nog met een vierjarige merrie bezig, eentje met karakter!
Toen we ze van de wei haalde zodat ik met de opleiding kon beginnen was ze nog niet veel met mensen in contact geweest. Meestal zijn dat soort paarden erg schuw. Maar zij niet hoor!

Ik begon zoals altijd vrij in de paddock. Ik nam de zweep, die ik normaal alleen voor aanwijzingen gebruik, en ging rustig achter haar aan een beetje met de zweep wapperend. Normaal gezien is dat genoeg om tot het gewenste resultaat te komen. Maar neen hoor, ze sloeg keihard naar de zweep! Ja, ik was er bijna geweest als ik korterbij had gestaan. Dat herinnerde er mij weer even aan dat je voor zo een reactie altijd op je hoede moet zijn, ook al gebeurt het maar bij uitzondering.

Wat heb ik vervolgens gedaan? Heel hard geroepen, mij groot gemaakt en haar zo hard als ik kon met de zweep een tik op haar achterste gegeven (wel gezorgd dat ik ver genoeg van haar afstond!)

Dat volstond. Zo zie je maar, ik doe dat echt niet graag maar op zo een moment moet je dat doen want anders ben je de klos en kan je niks meer met haar aanvangen.

Nu rijd ik op haar door de bos op een halster, heb ze zelfs alleen in de bos zadelmak gemaakt. Doodbraaf diertje nu.

Bij paarden is dat simpel, erop of eronder, ofwel domineer jij ofwel zij! In vele gevallen zoals waarschijnlijk ook bij jou is het nog altijd niet duidelijk, als ze eens op haar kop krijgt luisterd ze misschien weer even, maar daarna kan ze haar zin weer doen en is zij weer de baas. Dat is niet alleen voor jou frustrerend, maar ook voor je paard. Een paard heeft duidelijkheid nodig. En een leider die de moeite waard is, daar doen ze werkelijk alles voor.
Een jong paard zal wel regelmatig zijn leider weer eens even uittesten, zien of hij het leider zijn nog waard is, maar dat is heel normaal. Dan is het aan jou om hem te laten zien dat jij nog altijd sterker bent.

Groetjes en veel geluk!

Elzaliene Proost schreef op donderdag, 25 maart 2004, 13:42:

Hoi,
Leeftijd zegt niets hoor. Een manegepaard bij ons is ooit op 17 jarige leeftijd gekomen en is 34 jaar geworden en heeft al die jaren met plezier meegelopen.


Ehh even een algemene vraag van mijn zijde hoor; volgens mij is NH met paarden omgaan en rijden niet altijd hetzelfde als zonder zadel en hoofdstel rijden. Ik zou het met mijn pony niet durven zonder hoofdstel, ga dat zelfs ook niet proberen (voor de kar in het drukke verkeer). Maar dat wil niet zeggen dat ik niet op een NH manier met mijn paardje om ga hoor (is mijn idee).
Maar ik krijg de indruk dat niet iedereen dit idee deelt?!

Groeten,
Ingrid

Hoi Ingrid,

Er herken wel wat in jouw verhaal als ik naar Spunky kijk. Hij wilde in het begin ook geen rondjes lopen, maar nu is hij zover dat hij toch netjes een paar rondjes in stap en een kleine twee in draf doet voor me

Ik gebruik bij hem de 'zweep' (Carrot Stick) uitermate voorzichtig omdat hij daar natuurlijk bang van was in het begin. Hij kende het gewone longeren al en ik ben toen heel langzaam Parelli op gaan bouwen. Ook Spunky wilde vaak naar me toe komen en bij me staan (bij de YoYo game moest ik zelfs uitkijken dat hij me niet omver liep hahaha). Wat dus belangrijk is, is dat je voor jezelf je grens goed duidelijk hebt en dat je deze ruimte duidelijk maakt voor Isabella. In het begin liet ik Spunky best vaak naar me toe komen, even knuffelen...de tijd dat ik hem bij me liet staan maakte ik echter steeds korter en vroeg hem dan weer om een rondje (of iets wat daarop leek) te lopen. Al was het maar een half rondje zonder hem aan te sporen, dan haalde ik hem terug en beloonde hem (hetzij met rust, hetzij met voer). Om hem van me af te sturen gebruikte ik het Parelli-principe. Met als fase 4 het touwtje van de CS op Spunky z'n kont, hals, of wat er ook maar net nog stond (niet hard, gewoon de zwaai afmaken zeg maar)
Ik weet natuurlijk niet of Isabella op zulk gezwiep reageert, maar bij Spunky hielp het heel goed. Je moet ook inderdaad heel duidelijk zijn in je houding, Shetjes zijn heel slim wat betreft je houding. Ze weten alles toch net iets sneller en kunnen daar ook mooi op inspelen. Probeer consequent en duidelijk te zijn in je aanwijzingen en gedrag en vooral ook de kleinste poging belonen. Deze kun je dan steeds verder opbouwen en voor je het weet loopt Isabella een paar rondes...ik denk niet dat het uitmaakt waar je met je zweep zwiept om het maar zo te zeggen. Het is meer je houding nog dan waar die zweep terecht komt. Ik zou me dus meer op mijn houding concentreren dan op het punt waar die zweep neerkomt. Zwiep er maar gewoon mee als ze niet reageert, of haar kont of hals nu in de weg zit maakt niet uit.
Spunky kent nu al het principe zo goed dat hij niet eens meer op de traditionele manier te longeren is. Hij heeft wat beters ontdekt en wenst voortaan zo behandelt te worden hahaha!
Ik hoef alleen maar te wijzen en mijn CS op te lichten en hij loopt al...(totdat hij misschien weer iets heeft verzonnen om eronderuit te komen, maar zover is hij nog niet hahaha...Shetjes he?)

Groetjes,
Linda

Karen Koomans schreef op Thu, 25 Mar 2004 13:39:12:

Hoi Karen,
Ja heb ik ook ooit overwogen. Lees ook voor het snoepje al vanzelf gaan lopen.
Ik heb echter een klein probleempje, de uitloop is te smal om op een lekkere volte te kunnen laten longeren (anders moet ze zo kort draaien dat kan niet goed zijn voor haar pezen). Dus moet ik wel op de wei longeren. En ja, daar staat gras en als ze dus lekker stil gaat staan kan ze grazen. Dus ze "beloont" continu zichzelf. Ik moet dat er dus eerst uit zien te krijgen en dan daarna zelf met gras gaan belonen ... hmmm,

Hier moet ik even over denken.

Overigens neem ik alle mogelijk in gedachten hoor. Ik vind wel een oplossing.
Heb ook al ontdekt dat ze in het bos op een open plek heel makkelijk te longeren is, gewoon op de stem. Maar ja dat is dan anders zeg maar. Dan heeft ze een hoop lol. Maar die plek is hier niet om de hoek. Maar misschien moet ik daar toch eens gaan beginnen ??? Zal ze dan toch het longeren leren op den duur of zal ze ook een hekel gaan krijgen aan het bos?

Overigens met longeren bedoel ik niet urenlang rondjes lopen.

Groeten,
Ingrid

---Hoi Piet,

Mooi verhaal en het is inderdaad waar dat, wanneer je een tijd niet op een paard gezeten hebt, het heel anders voelt. Ik heb zeker ruim een half jaar niet gereden en alleen maar grondwerk gedaan met Tamara (zij was toen ook nog te jong om te berijden). Maar wat een verschil als je er dan na al die tijd opstapt. Het zit veel beter en teugels zijn inderdaad niet nodig...soms is het wel eens goed als mensen een 'rij-sabbatical' nemen denk ik

Groetjes,

Linda

E Hanse schreef op donderdag, 25 maart 2004, 14:23:

Hihi, hier zit een zeer grote kern van waarheid in. Marja van de yahoo lijst kwam mij eens helpen om met Isabella te gaan cirkelen volgens Parelli. Nou die pony vloog voor haar over de wei. Wat mooi was dat. Ik probeerde het en niets. Sjoksjok, net of ze niet lopen kon. Hmmmm.

Maar goed dan nu de vraag voor jou ... hoe moet ik MINDER LIEF ZIJN (haha).

Groeten,
Ingrid

josien schreef op donderdag, 25 maart >


Hoi Josien, Het moet haast wel de abrupte stop zijn, want ondanks dat ik een knop voor me heb van het westernzadel, heb ik die nog nooit vastgepakt. Je staat al om voor je zelfs maar denkt van ik zal even...
In stap kan ik het uitzitten ondanks dat je wel even uit balans komt.
In draf met lichtrijden wordt het al moeilijker, maar in galop, vooral in de verlichte zit, ga je dus echt rechtuit terwijl zij dus al andersom staat. Ik ben er nu extra op bedacht, dus geen al te lange teugels, en in een versnelde gang extra knieen eraan. Zelfs vanochtend in galop een stuk doorgezeten en ik moet zeggen dat voelde ook niet verkeerd. Maar even wat extra aandacht aan schenken. Ik denk dat voor haar het probleem de onzekerheid is. Eerder liep ze altijd samen met haar broer of moeder en die maalden nergens om, zelfs voorop was dan voor haar geen probleem omdat ze volledig op de ander vertrouwde. Nu gaat ze met haar jongere zus op stap en die kruipt het liefst achter de kont van Quinta als het eng wordt. Quinta voelt zich buiten duidelijk heel verantwoordelijk voor haar jongere zus en tevens moet ze zelf nog meer zelfvertrouwen krijgen. Daarbij komt dat ze ook nog 's een enorme looplust heeft, dus moet ze ook nog meer op mij leren vertrouwen, en dat voelde vanochtend echt goed.
Groetjes Henny

Linda schreef op donderdag, 25 maart 2004, 15:02:

Hoi Linda,
He dat ga ik eens proberen. Ze wil graag bij me zijn, inderdaad echt om te kroelen hoor, dus hoe kan ik haar beter belonen, juist met kroelen. En dan moet ze dus eerst even een half rondje lopen ... hmmm ja dat zal wel lukken denk ik. Bedankt.

Overigens wat grappigs nog. Gisteren met huifbedpony dus ook aan het longeren (zie eerder). Die kende het traditionele gedoe, en ik nodigde hem uit door bij me te komen. Dat dier deed dat en de eigenaar riep nog; hij moet je voorbij lopen, maar ik was al aan een deel friendly game begonnen. Nou lekker dat hij dat vond die hand op zijn voorhoofd. En haha, de hele avond heeft niemand hem meer ineens kunnen laten doorlopen. Hij kwam eerst even voor die aai langs.
Hihi, ik heb hem dus direct al iets "fouts" aangeleerd.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 25 maart 2004, 15:08:


Hoi Ingrid,
Hi hi ik moest wel effe lachen om je longeerverhaal. Een echte shet dus. Heerlijk als er zo'n karaktertje in zit. ik mag dat wel. Trouwens ik heb een aantal jaar geleden voor iemand een shet beleerd die allerlei vrijheidsdressuurkunstjes moest kennen, en heb werkelijk verbaasd gestaan over de enorme leergierigheid en vooral intelligentie. Voor mij staan ze nr. 1 wat betreft intelligentie. maar ja dat is leuk zolang ze meewerken, maar als het tegen je werkt oei oei. Ik zie dat koppie van Isabel al zo voor me terwijl ze heerlijk blijft staan. Goed effe serieus, je kunt dit het beste oefenen op een zandbodem en niet in het gras want je maakt het jezelf extra moeilijk, en haar ook. Ondanks dat ze het bij een ander dus wel goed doet. Baasje pesten dus, hi hi. Al eens een blikje met kiezeltjes geprobeerd en dan maar rammelen of een zweep met een stuk van een plastic zak eraan aan het uiteinde. Of een klein hindernisje opbouwen, misschien vindt ze dit wel hartstikke leuk, en krijgt ze een beetje animo om toch te gaan lopen.
Veel succes gewenst
Henny