Lees de boeken van Steinbrecht, Podhajsky, tik op internet klassieke dressuur in en lees voor jezelf wat het is.
Het is niet iets mechanisch afdwingen wat een paard niet wil.
Een seconde gegoogled en dit stukje van een willekeurige site wil ik alvast geven.

Ontstaan van de Klassieke Rijkunst

De Klassieke dressuur, of liever gezegd, de Klassieke Rijkunst is van oorsprong een methode om paarden te gymnastiseren en dresseren, zodat ze lichamelijk en geestelijk in staat zijn precies te manoeuvreren in het gevecht van ruiter tot ruiter.

Al 400 voor Christus schreef de Griek Xenophon in zijn handboek voor de cavalerie, Περί Ίππίχής, over bepaalde oefeningen en methoden die nu nog van toepassing zijn in de rijkunst. In de Renaissance heeft de Italiaan F. Grisone de rijkunst van de Grieken weer herontdekt. Zijn leerling Antoine la Pluvinel heeft de rijkunst van Grisone verder ontwikkeld en paardvriendelijker gemaakt. Pluvinel introduceerde ook het Werk tussen de Pilaren. In de Baroktijd kwam de Rijkunst tot enorme bloei. De alom bekende de F.R. de la Guerinière zette de aangegeven richting van Pluvinel verder door en de rijkunst werd nog zachter en vriendelijker. Het oorspronkelijke doel van de Rijkunst werd veranderd. Het ging niet meer om het praktische nut voor het gevecht, het ging nu puur om de kunst. Alleen koningen en andere edelen beoefende de zeer gecompliceerde Kunst. Aan hun niveau als ruiter ontleenden ze veel aanzien.

F.R. de la Gueriniere kan gezien worden als de grondlegger voor de Klassiek Rijkunst zoals we die nu kennen en nog in de meest pure vorm te zien is in de Spaanse Rijschool van Wenen, de Klassieke Rijschool in Lissabon en het Cadre Noir in Saumur. Ook protocol van de FEI, het overkoepelende orgaan voor de internationale dressuursport is gebaseerd op de geschriften van de la Gueriniere.

Doel van de Klassieke Rijkunst

De Klassieke Rijkunst streeft hoofdzakelijk naar balans. Balans in het paard, balans in de ruiter, balans in de geest, balans in het geheel. Deze balans kan men vergelijken met “verlichting”die men door middel van meditatie probeert te bereiken. Respect en liefde voor het paard en de kunst staan daarbij centraal en niet prestatie, winstpunten of ego. Dat zijn geen zuivere motivaties en zullen niet tot “verlichting” leiden.

Om deze balans of verlichting te bereiken maakt de Klassieke Rijkunst gebruik van de academische leer zoals die door de grote meesters beschreven is. Deze leer, afstammend van Xenophon, Gueriniere etc., is een academische studie die onontbeerlijk is als men enig inzicht in het paard, zijn opleiding en gezondheid wil krijgen.


Ja mee eens. Ook interessant, dat communiceren met andere diersoorten is weer iets heel anders trouwens.
En ook ik heb het over training en dressuren zonder vorm van enige dwang, sporen, zweeg etc. Daar zijn we het wel over eens.
Maar als mijn paard ineens niet soepel meer loopt, te zwaar op de voorhand, zijn linkervoorhoefje korter is/, meer slijt, zijn rug wegdrukt?

janna schreef op maandag, 25 juli 2005, 17:46:


Ja, Wil, super, dat geen moed hè! Ben blij voor jou.

alleen, laat het JKK best niet liggen op de zandpaden, volgens de informatie die ik onlangs gelezen heb gaat het uitgerukte plantje als 'verdediging' in een supersnel tempo toch nog zaden laten rijpen en 'uitwerpen'. dus je roeit de plant niet uit als je 't op de weg laat liggen. Zo snel mogelijk verbranden is de boodschap, als ik het me goed herinner.

Groetjes
Perdida