Huertecilla schreef op woensdag, 13 juli 2005, 10:52:
Hoi,

misschien kan je iets met deze theorie...van mijn zeer gewaardeerde begeleider:

Horizontaal vraagteken

Je gaat achter het paard staan en leunt met je borst tegen zijn bil. Dan krabbel-kietel je even op zijn heupknobbel (dat wordt op den duur een afgesproken signaal) en je lokt zijn mond horizontaal naar achteren en geeft het hapje. Achter hem gaan staan, borst tegen billen, mond leeg laten eten, doorschuiven en dezelfde oefening aan de andere kant. Gemoedsbeloning.

Let wel dat het paard dit niet van nature snapt. Hij zal achteruit gaan lopen, overigens met de beste bedoelingen. Als het niet goed wil lukken gaat je helper achter het paard staan, en als je geen helper hebt zet je het paard diagonaal in een hoek van box of picadero. Echt, hij doet zijn best, maar moet even snappen dat hij moet buigen en niet achteruit lopen.

Let ook zeer wel dat het paard van zichzelf best wel kan buigen: hij kan ook naar een horzel happen. In deze oefening werk je niet alleen aan lenigheid, je werkt ook aan evenwicht en dat is meer de uitdaging dan de buigzaamheid. Het paard mag dus niet vast gehouden worden.

Het normale paard zal terugbuigen tot ongeveer plek singelbinding. Het geoefende paard komt makkelijk bij zijn heupknobbel. Het superieure paard komt tot bijna de inplanting van de staart.

Verticaal vraagteken zijwaarts

Je knielt naast het paard en vraagt hem om naast zijn voorbeen met zijn hoofd naar beneden wil komen. Vragen is lokken: je komt met je hapje even in de buurt van lippen en neus en je trekt hem a.h.w. naar beneden. Opnieuw niet forceren. De bedoeling is dat hij kan buigen met zijn neus horizontaal met de grond, maar het kost je zo maar een half jaar twee maal daags om dat goed te krijgen.

Dat was één kant. Nu kruip je onder het paard door (met je rug het paard aanraken!) en je doet dezelfde oefening aan de andere kant.

Verticaal vraagteken midden

Je knielt naast het paard maar nu vraagt of lokt het paard om met zijn mond tussen zijn voorbenen door naar achteren te komen. De eerste keer ben je zo haastig en zenuwachtig dat je al blij bent als je ergens tussen zijn voorbenen dat hapje in zijn mond kunt duwen. Maar zo waren we niet getrouwd. De bedoeling is dat hij tussen zijn voorbenen, met zijn neus parallel aan de grond, tot bij zijn achterhoeven kan komen. Dat is de inleiding tot de zg. koninginnegroet en ook tot het gaan liggen van je paard terwijl je er op zit. Dat is vooralsnog verre toekomst.

Dit lijkt op de vorige oefening maar voor het paard is het evenwichtstechnisch heel anders.

Afsluiten

Je zucht, hijgt en zweet, maar val je paard om de hals omdat hij ontzettend zijn best deed (voorgaande dingen zijn echt moeilijk voor een paard, hij wordt er wel trots en opgetogen van, maar heeft ook jouw emotionele steun nodig) en je geeft een laatste lekkertje, niet in prestatieverlangen maar in pure intimiteit. Dan is het einde oefening.

Succes!
Marlies

nou ik lach niet meer..... en voorlopig niet meer bitloos.....

ik stapte met touwhalster in de polder, zit er ineens een trekker achter met, met een boer erop (de loonwerker stopt, moet ie van z'n baas), die stopt dus echt niet, ik kon er ternauwernood afspringen want ik voelde dat het fout ging en weg was Morrie aan de kletter, de polder in, liever zonder me dan met me..... touwhalster stuk, leadrope stuk, zadel onder z'n buik (kan niet meer aansingelen, hij is zoveel afgevallen)

die kloteboer bleef hem dus opjagen door hem gewoon met de trekker op de hielen te blijven rijden...

Ik heb Morrie opgehaald en met een kapotte leadrope helemaal terug nar de boerderij, daar moest ik er weer op, anders zou ik niet meer durven, stalhalster met teugels, nooit meer het terrein af dus: steigeren, bokken, idioot doen, dus maar een karhoofdstel met een stang erin, toen ging ie wel en braaf.....

Ben ik net op het doodlopende weggetje, komt die boer er weer aan en ja hoor achter me aan, toen heeft de boer waar ik in pension sta hem teruggehaald met zijn trekker.

Ik durf dus niet meer zonder bit, pas als ik ooit m'n level 2 heb gehaald misschien......

volgende week zaterdag gaat het plaatselijke lesgeefmeisje mee, lopend, trekkers opzoeken, maar ik denk dat zij met haar 50 kilo Morrie niet kan houden.... hij gaat dus al aan de kletter voor trekkers...... het wordt steeds erger....

misschien moet ik toch maar naar de adviezen van de holistisch DA en de bekapper luisteren: paard verkopen en nooit meer een ander paard kopen, ik heb geen savvy, ben geen natuurlijk leider, maar een vloger....

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:09:


Het principe is simpel zou je zeggen.
Doet je paard dat met een ander op de rug ook?
Nee?
Dan is het gemakkelijk en hoef je alleen maar aan jezelf te werken
Ja?
Dan is het ook gemakkelijk, dan ligt het niet aan jou en dan hoeft er alleen maar aan je paard gewerkt te worden.
Klinkt misschien lullig maar zo is het wel voor het grootste deel.
Dus voordat je helemaal aan jezelf gaat twijfelen:
Is het plaatselijke lesgeefmeisje wel goed genoeg?
Misschien kun je iemand vinden die echt goed met jullie allebei werkt, want zo zwart wit als hierboven zal het wel niet helemaal zijn.
Piet

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:09:


Piet is me net voor zie ik en ik sluit me daar bij aan, hoor.
Al dan niet bitloos de schuld geven vind ik wel een zwaktebod - dat maakt nmm echt niets uit.

Overigens is die trekkerboer zwaar in overtreding en verantwoordelijk voor alle schaden.

Groeten, Egon

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:09:
Hoi,

mijn theorie is dat een paard op de vlucht als reactie op een ongecontroleerd signaal dat de ruiter afgeeft...waarschijnlijk zonder dat de ruiter het zelf merkt.

Vraag: Op het moment dat jij de trekker gewaar werd....bedacht JIJ toen dat je paard daar wel eens bang voor zou kunnen zijn, voordat je ook maar een reactie van het paard merkte?

Als dat zo is namelijk, heeft het dier op jouw "bezorgdheid" (hoe klein ook, het paard ruikt het gewoon) gereageerd en dat niet naar zichzelf gelinkt, want hij deed niets fout...in zijn beleving zal de trekker dan wel eng zijn, want hij merkte een reactie bij zijn ruiter toen die verscheen.

Een hoop mensen zullen het niet met me eens zijn, maar ik geloof niet dat het paard een vluchtdier is. Ik heb nog nooit een paard zijn vluchten ( zonder reeel gevaar natuurlijk, voor een leeuw vlucht ie wel natuurlijk ) als er geen mens in de buurt was...maar goed, als je iets niet ziet, wil het niet zeggen dat het dan ook niet bestaat.

Ik geloof wel dat de mens banger is dan het paard...paarden zijn inmens nieuwsgierig juist...zelfs als ze even ergens van geschrokken zijn.

Opper maar even een idee, doe er mee wat je wilt.

groetjes,
Marlies

Piet schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:41:


het ligt eraan wie er op z'n rug zit, ik ken er 2 waarbij hij het ook doet, maar die kunnen ermee omgaan en die zijn niet panisch voor water. Ik spring eraf omdat ik doodsbang ben om weer in de sloot te belanden, ik kan niet zwemmen en heb echt doodsangst voor water.

Dit is het enige lesgeefmeisje dat ik ken dat ook iets met Parelli heeft en bitloos enzo, alle andere lesgevers bij mij in de buurt knopen er een slof om, er moet een boomzadel op en ik moet sporen om. Ik heb ze echt allemaal al gehad......

Toen ik dit paard kocht in Oostenrijk werd er direct bij gezegd dat er furchtbare Angst voor trekkers had, ik , met m'n eigenweijze harses dacht dat het wel mee zou vallen, niet dus!

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:09:


Uhm jij geen leider, dit was een regelrechte moordaanslag, ik zou niet je paard verkopen maar de trekkerbestuurder aanklagen. Of je nu wel of niet met bit had gereden maakt geen ene sodemieter uit als ik het ff op zijn Amsterdams mag uitdrukken. Heeft geen ene ruk met Savvy te maken.
Ik kan me wel reuzegoed voorstellen dat je over de zeik bent en niet meer durft, maar dit heeft dus enkel met asociaal gedrag van een medeweggebruiker te maken die rekening hoort te houden met zwakkere verkeersdeelnemers.

Groeten Esther

e m kraak schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:46:


toen ik ereenmaal af was, kon ik hem met dat touwhalster om dus echt niet bij me houden, ik ben er nog een poosje achterhaan blijven hangen, maar moest echt loslaten.

We hebben het wel over een koudbloed van 750 kilo, die oer- en oersterk is. Met een halster om kan ik niet met hem wandelen, ik laat het wel uit m'n hoofd! Als ie schrikt (en dat doet ie veelvuldig) is ie gewoon weg.

Iedereen die ons kent zegt het: verkoop hem voor ie je dood wordt, je kan hem echt niet baas, erken het nou maar na 3 jaar.......maar ja, ik ben eigenwijs...... volgens de boer kan ik hem niet eens met goed fatsoen verkopen, dat is te gevaarlijk, hij ziet maar 1 optie: slachten, maar hij is dan ook behalve boer...... (paarden)slager.....

nee dit keer niets, er vlogen 2 van die dubbele legerhelicopters laag over en ik heb die trekker nooit horen aankomen, ik zag dat het paard op hol zou gaan (is vaker gebeurt in het verleden) en ben er dus snel af gesprongen, toen zag ik die trekker vlak achter ons......

Ik sprong er dus af omdat ik niet meer met die knol op hol wilde....dacht eigenlijk dat ie flipte van die heli's maar die vliegen de hele dag en nacht over daar..... daar let ie nooit op...

Overigens wilde die boer mij aanklagen omdat ik met een paard op de openbare weg was die ik niet baas kan, dat schijnt ook weer niet te mogen....

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 20:04:


Die boer spoort duidelijk niet...alsof je een paard "de baas" moet zijn.
Ik geloof niet in het nadoen van de dominantie hengst, maar het verkrijgen van vertrouwen door een passieve leider te zijn...zoiets als jezelf niet verkiesbaar stellen, maar wel verkozen worden.
In mijn optiek is het paard dus een individu wat vrij is zijn eigen keuze te maken...ik probeer hem zover te krijgen dat mijn keus ook zijn keus is....in een dergelijke relatie is blind vertrouwen dus onmisbaar.
In die context is van het paard springen ook geen optie, als ik die band intact wil houden en niet opnieuw wil beginnen met het opbouwen ervan...maar inderdaad, soms is het onvermijdelijk te maken dat je wegkomt.

Ter illustratie: de pony waar ik les op krijg, is beledigd, gekwetst en wordt onzeker als ik van zijn rug val...hij zal er dus ook voor zorgen dat ik blijf zitten als hij een rare beweging maakt of ik uit evenwicht raak.

Literatuur over deze filosofie: Mark Rashid "Horses never lie" en meerdere boeken ...erg leuk om te lezen ook.

Groet,
Marlies

ik hoop dat je dat altijd zal lukken...... paarden kunnen zulke rare dingen doen, dat je echt wel zan gaat happen :)

als ie nou in het Nederlands zou schrijven, zou ik het ook kunnen lezen.....

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 20:22:

Dat is dus het verschil...ik vertrouw erop dat mijn paard altijd rekening met mij zal houden....sommige mensen denken ook dat als ze met hun been tegen een boom stoten, het paard niet weet waar jouw been zich bevindt..volgens mij weet hij het precies en doet ie het expres


Volgens mij is het wel vertaald...maar dan moet je zelf even zoeken.

Groetjes,
Marlies

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:09:


je kunt van jezelf een leider maken met veel pijn en moeite! maar je moet het wel willen...dus denk goed na met je beslissing!
steek er gewoon veel tijd in het gaat niet 1 2 3 maar als men het echt wil lukt het meestal hoor!...snap dat je geschrokken bent maar als je eenmaal zelf beter bent dan zul je niet meer zo bang zijn hoor!. nouja oke dan groetjes !

Horsewisper schreef op woensdag, 13 juli 2005, 21:37:


ik ben bijna 50 en zit 25 jaar in het onderwijs, dus ik weet wel hoe het zit met leiderschap, een paard trapt heus niet in aangeleerd/aangewend leiderschap, die voelt echt wel aan dat i kgeen geboren leider ben...

Meer tijd insteken, je moest eens weten hoeveel tijd ik in dat paard steek, ik heb een fulltime baan en geen enkel ander sociaal leven dan op stal, verder heb ik nergens tijd voor! De stal gaat om 19.00 uur dicht, dan wil de boer/in rust, dus dan moet ik overal mee klaar zijn. ben gemiddeld 3 uur bezig met een paard waar ik 15 minuten mee mag stappen per dag (is aan het revalideren: bekken is rechtgezet)
Dan moeten er boodschappen gedaan worden en een huishouden, hoewel ik dat vaak 's mrogens voor ik naar m'n werk ga al doe (voor half 8)......

een paard is héél erg veel werk, besef dat wel! En dan staat ie buiten o de wei, ik hoef niet eens uit te mesten!

Horsewisper schreef op woensdag, 13 juli 2005, 21:37:


Uhm vindt dit wel erg kort door de bocht hoor, er gaat gewoon een gek met de trekker zitten zieken, en dat heeft doodgewoon te maken met asociaal gedrag van een verkeersdeelsnemer, en helemaal niets met leiderschap. Ik snap persoonlijk ook nooit zo goed waarom dat leiderschap nu zo nodig is, maar dat is een andere discussie. Misschien heb ik ook wel makkelijk praten met mijn blindegeleideponnie. Falka heeft namelijk ook een vriendschap, ze bedenkt voor mij of iets wel of niet of niet veilig is. Heeft niets met de aso trekkerbestuurder te maken, want ook dan zal mijn Falka over de zeik gaan. Dus de opmerking hangt er van af hoeveel tijd je in iets wilt steken, dat schiet mij even in het verkeerde keelsgat. Aan deze situatie kon Morrie helemaal niets doen, maar is slachtoffer van een gek met een asobak.

groeten Esther