Heb gisteravond een oude video van Isabella bekeken toen we haar aan het beleren waren en uiteindelijk ook een bosrit gefilmpd hebben. Ze was toen 3,5-4,5 jaar oud. Wauw wat een mooie gangen had ze toen viel me nu weer op, voorwaarts met vooral veel knieactie.
En dat laatste heeft ze nu dus niet meer, bij tijd en wijlen doet het zelfs houterig aan. Dus ik vergis me toch niet ... ze loopt anders.

Maar die hoefjes zijn nu mooi, daar kan het bijna niet aan liggen eigenlijk.

Ik zat me gisteren dus ook af te vragen, wat voor schade hebben al die diverse hoef- en dus ook beenstanden voor haar gewrichten gehad door de jaren heen (tussen haar 5e en 9e levensjaar was ze nog in de groei neem ik aan)? Want ze heeft nogal raar op haar hoeven gestaan af en toe.

Ik wil nu eigenlijk wel heel graag dat mooie loopje weer terug van toen

Groeten
Ingrid

Malenka schreef op woensdag, 6 juli 2005, 22:13:


als hij goed op je reageert en dus niet jou omvertrekt als hij iets engs ziet kun je zeker het beste veel buiten wandelen, maar zorg wel dat de regels duidelijk zijn. 1. kom niet in mijn persoonlijke ruimte 2. einde touw betekend stoppen. Zolang je hem verder de kans geeft alles te bekijken zou er geen probleem mogen zijn.

liefs,

heleen.

fairytale schreef op donderdag, 7 juli 2005, 9:10:


Dus als er in de weide al het vertrouwen is, gaat het wel lukken...
Toch bedankt voor jullie tip! Ga het zeker proberen! Maar eerst nog wat in de weide blijven... Als hij bang is dan durft hij wel te schuilen achter mij, dat is wel een voordeel he...
Hebben jullie nog tips?

Toedeloe,
Nathalie

fairytale schreef op donderdag, 7 juli 2005, 9:10:


Ons veulen is nu 2 maanden oud en vanaf dag 1 hebben we hem overal bij betrokken - los meegaan met wandelen enzo.
Zijn moeder loopt nu weer een beetje mee in de les en hij loopt gewoon los erbij, tot tot vermaak van de lessers.
In het begin moet hij alle aandacht aan zijn moeder vragen (die hij niet krijgt, zij werkt gewoon verder) . Uit 'boosheid' loopt hij dan te bokken en te steigeren en gaat ie héél hard rennen door de bak, maar na een tiental minuten ziet hij zelf dat het helemaal niks oplevert en komt hij bij mij in het midden staan of piept ie onder de omheining door en gaat in de wei verder. Daarbij heeft hij in BD zijn petemoei gevonden, zij past op hem als mama even aan het werk is.

We kennen zijn tekenen inmiddels want een hééél hoge hinnik betekent dat hij nu wil tanken, en dan gaat Holly even in het midden staan om hem te laten drinken.
Soms ook gaat hij uitgebreid op de hoefslag liggen slapen.

We doen niks geks met hem, hij wordt spelenderwijs door ons maar vooral door de groep opgevoed, hij weet inmiddels al wat ik bedoel als ik zijn mamma naar me toehaal of wegstuur, hij kent onze stem, het halster, enz. enz. Dat is allemaal spelenderwijds gegaan.
Spirit is iedere dag in onze handen en dat is hem nu volledig vertrouwd.
Ik raad je juist aan alles te ontdekken met je veulen samen, neem een ervaren paard erbij, hij leert weer van dat paard.
Is het allergemakelijkste en veiligste.

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Wendy-hb schreef op donderdag, 7 juli 2005, 8:31:


Toen Isabella dat mooie loopje had? Stond ze toen op ijzers?