HannahFroukje schreef op donderdag, 30 juni 2005, 11:08:
> En natuurlijk kan men nu wel weer zeggen, tis maar net wat hij
> gewend is, het is geconditioneerd ...
> Terwijl hij langer gewend is aan een (stal)halster (zonder iets
> in z'n mond) dan aan een bit.
Tja, je zou dat kunnen vergelijken met dat eten, belletje en die hond die op dat geluid gaat kwijlen....die hoort ook niet de hele dag dat belletje en krijgt ook niet de hele dag te eten, maar op het moment van het geluid of het zien gaat het geconditioneerde werken?
Zou je dan op de chineese gong rammen en geef je hem niks....zal i daar ook niet op kwijlen, ik denk zelfs dat je alleen al de toonhoogte van die bel zou kunnen wissellen zonder een reactie te verkrijgen
Bij het stalhalster is er geen bit aanwezig, heeft het niks in de mond dus is er ook niet die reactie....of dacht je dat je paard het verschil niet kon zien?
> Nee, ik krijg bij ons bepaald niet het idee dat hij vindt dat
> dat ding absoluut uit moet.
> Als ik het allemaal zo bekijk vind een paard het helemaal niet
> zo erg om iets in z'n mond te hebben, als hij het tenminste maar
> wel goed accepteert en er niet tegen in verzet is.
Hier heb ik een beetje moeite mee....het is de ontvanger die bepaald zoals Egon altijd zegt.
Maar het is de mens die altijd weet te vertellen of een dier ergens moeite mee heeft , of fijn vind , of tevreden is of, enz. enz.
Zie ook hieronder.
Onze
> jaarlinger doet trouwens niets anders dan op dingen kauwen,
Dat kan door de tanden komen die groeien/wisselen of simelweg het onderzoeken van spul uit nieuwschierigheid. Kinderen doen dat ook vaak.
Dit gaat echter ongedwongen en doet het geheel vrijwillig , in tegenstelling tot een bit?
> en
> als ze bekapt moet worden, en het duurt wat lang, dan is allang
> gebleken dat een goed truukje is, er gewoon even een "speentje"
> instoppen. M.a.w. ik maak een flinke knoop in een touw, en daar
> gaat ze op staan sabbelen. Werkt prima rustgevend. Of ik hang
> een speelbal op, dan gaat ze op het handvat staan sabbelen.
Dit lijkt me meer het punt van verveling oplossen van het paard dan iets in de mond willen hebben , of het denken dat het eetbaar is wat ze normaal gesproken ook haast onafgebroken doen.
Het duurt lang, het maagje begint te knorren, jij geeft iets te sabbelen, er komt speekselvorming vrij met daaraan een vreemd smaakje, paardje denkt dat i wat binnenkrijgt?
> En ook bij mijn volwassen paard heb ik het idee dat iets in de
> mond eerder rustgevend dan alarmerend is, dan dat ze dat doen om
> het weer uit te krijgen. Als ik het bit UIT wil doen, duurt het
> altijd ook even voor hij z'n mond open doet trouwens. Als hij
> het zo graag kwijt wou, dan dumpte hij het toch wel meteen zodra
> je aanstalten maakt het uit te doen?
Tja, er zullen uitzonderingen zijn en eten , of zelfs denken te eten, is inderdaad rustgevend
> Een paard dat zich verzet tegen het bit, dat is m.i. toch ook
> een teken van wantrouwen naar diegene die het in doet.
Dan hebben nmm. de meeste paarden een wantrouwen naar iedereen.
Ooit eens op een manege rond gekeken hoeveel mensen problemen hebben met het inbrengen van een bit? en vooral welke truukjes daar aan te pas moeten komen?
Mijn paard was er zo een , hield absoluut de tanden op elkaar en zo ken ik er vele, meer dan paardjes die er wel vrijwillig in happen.
Waarbij dat vrijwillig dan eigenlijk ook eens bekeken zou moeten worden.
Doet het paard dat vrijwillig of is het uit nederige gehoorzaamheid....omdat het anders weet dat er nog meer en minder prettige dingen gaan gebeuren als ti het niet doet?
Een paard
> kan het b.v. heel prettig vinden dat je z'n tandvlees aait, mijn
> paard vindt het ook bijzonder prettig als ik over z'n tanden
> aai, vraag me niet waarom, geen idee maar hij vindt dat wel wat.
> Ik heb ook zitten oefenen met dat touwtje waar pat parelli dan
> een oefening van maakt (vind ik minder vriendelijk dan een bit
> trouwens). Dat gaat ook om vertrouwen, vertrouwt hij wat je in
> z'n mond stopt?
Ik vind dit niet zo vergelijkbaar met het inleggen van een bit op een plek waar het het paard technies in de weg zit.
Natuurlijk wil het paard graag wat in de mond, als het dat niet zou willen was het al lang dood...maar het wil dat wat in de mond komt ook graag eten, vandaar die speekselvorming en de slikbewegingen, die echter niet normaal kunnen werken door dit bit, net als de ademhaling....daar zijn echt onderzoeken naar gedaan hoor.
Heeft je paard bijvoorbeeld nooit eens een pluk gras of hooi gepakt met een bit in? Heb je wel eens gemerkt hoelang het dan over dat ene plukje doet?
Dit in tegenstelling op het maar door en door grazen als er geen bit in de mond zit?
> Dit zie ik een beetje in het verlengde van dat hele bit verhaal.
> Het draait voor een deel om vertrouwen. Je leert je paard toch
> ook wennen aan een zadel? Dat aansingelen moeten ze ook leren
> accepteren toch? En een singel rond de buik lijkt MIJ dan weer
> niet goed voor het hele gestel (het lijkt mij dat dat de
> ademhaling behoorlijk moet belemmeren). Waarom daar veel minder
> discussie over?
Mmm...bij mijn boomloze zadel zit er wel een riem onder de buik....maar die zit niet strak, zo los zelfs dat ik aan het einde van een ritje mijn hand er nog tussen kan krijgen. Denk niet dat het in de weg zit, net als de broekriem bij mezelf.
> Mij lijkt een zadel - en uberhaupt het RIJDEN op zich - voor het
> paard veel belastender dan af en toe een dingetje in z'n mond.
> Daar valt voor mij het juist (!) gebruik van het bit werkelijk
> bij in het niet.
Of het rijden al of niet natuurlijk is ga ik niet meer op in, ik vind dat zo een dooddoener.
Het gaat er mij om dat ik zo paardnatuurlijk maar ook zo diervriendelijk als mogelijk met mijn paard om ga en het paard zo min mogelijk schade aan doe tijdens mijn nog maar zeldzame rijden, iets wat ik dan inderdaad doe voor mijn eigen plezier.
En hier denk ik dus anders om.
Dat zadel is een hulpmiddel zodat ik niet met mijn stuitje op de rug van het paard zit te bonken, daar heeft het paard dus voordeel bij?
Het bit heb ik afgezworen omdat ik weet welk een hinder dit veroorzaakt bij mijn paard, die als i het spul ziet hangen echt niet bezig gaat om het zelfstandig om/in te krijgen, maar waarvan ik vroeger gebruik
moest maken van de stalbeheerders.
Daarnaast tot de ontdekking gekomen dat het libra hoofdstel een voor het paard vele malen duidelijker signaalgever is zonder enige kracht dan dit bit of stalhalster, die door hun werking nou eenmaal meer kracht vragen van de 2bener.
> Dus mijn vraag in retour is: moet je dat eigenlijk willen als je
> paardnatuurlijk bezig wilt zijn?
Ja dat wil ik, ik wil ook wel eens een keer OP mijn paard rijden , maar ik probeer daarbij wel zo paardvriendelijk als mogelijk te zijn. Ik persoonlijk vind een bit dus niet paardvriendelijk omdat hij/zij er technies last van heeft, zelfs al zonder dat ik het aanraak.
> M.i. als je DAT normaal vindt en blijkbaar accepteert, dan
> begrijp ik werkelijk totaal niet waarom men dan opeens gaat
> steigeren als het op een bit aankomt.
Het zal weer een eideloos wellus niettus worden waar men nooit uitkomt.
Wat een ieder doet moet hij/zij zelf weten.
Maar zoals jij het onzin vind dat er discusie is over wel of geen bit, zo vast staat het voor mij dat er geen bit meer gebruikt wordt,al was het alleen al maar om het psygische effect .
Zo sta ik ook vastbesloten over de ijzers onder de voeten, die stalopsluitingen en het voeren
biks en in mindere mate de deken.
Als ik je nou goed begrijp dan zeg je dus eigenlijk ook.....dan zijn die tijdelijke ijzers onder de hoeven ook niet zo´n ramp? het groeit wel weer weg die gaten? de hoeven worden wel weer goed als ze er onderuit gaan?
Die stal? ach, overdag mogen ze naar buiten...zon ramp is dat niet dat i dan ff een paar uur geen ruimte en voer heeft?
Bix? ook geen probleem....die slechte stoffen krijgen we wel weer weg met ander spul?
Dat is dus het punt waarom ik je gedachte niet kan volgen, snap je?
Gr. nick